Η χαμένη γενιά της Γάζας: Τα τραυματισμένα παιδιά χωρίς οικογένεια και χωρίς ελπίδα
Μέσα σε λίγους μόλις μήνες, ο πόλεμος στη Γάζα εισήγαγε στο λεξιλόγιο της επείγουσας ιατρικής βοήθειας ένα από τα πιο σπαρακτικά ακρωνύμια που έχουν υπάρξει: WCNSF (Wounded Child, No Surviving Family – «Τραυματισμένο Παιδί, Χωρίς Επιζώσα Οικογένεια»).
Περισσότερα από δύο χρόνια βομβαρδισμών και λιμού έχουν επιδεινώσει δραματικά την κατάσταση. Στο συνεχές χάος που προκαλούν οι ισραηλινές επιθέσεις και οι εντολές εκκένωσης —οι οποίες διαλύουν κοινότητες και διασκορπίζουν τους κατοίκους σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας— είναι πλέον σχεδόν αδύνατο να εντοπιστούν και να παρακολουθηθούν τα παιδιά που έχουν αποκοπεί από τις οικογένειές τους.
Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Υγείας της Γάζας που επικαλείται η UNICEF, μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου καταγράφονταν 2.596 παιδιά που είχαν χάσει και τους δύο γονείς τους, καθώς και 53.724 παιδιά που είχαν χάσει είτε τον πατέρα (47.804) είτε τη μητέρα τους (5.920). Δεν υπάρχουν ακριβή δεδομένα για το πόσα από αυτά τα παιδιά έχουν τραυματιστεί, ωστόσο είναι βέβαιο ότι η ισραηλινή επίθεση έχει προκαλέσει το υψηλότερο ποσοστό ακρωτηριασμένων παιδιών από κάθε άλλη σύγχρονη σύγκρουση.
«Είναι η πρώτη φορά που χρειάστηκε να δημιουργηθεί ένας τέτοιος όρος», δηλώνει ο Κίραν Κινγκ, επικεφαλής ανθρωπιστικών δράσεων της βρετανικής οργάνωσης War Child, που προσπαθεί να προστατεύσει και να φροντίσει τραυματισμένα ορφανά στη Γάζα. «Ο όρος WCNSF γεννήθηκε μέσα από τις ομάδες επειγόντων ιατρικών περιστατικών, ανθρώπους που έχουν εργαστεί σε πολλές πολεμικές ζώνες, αλλά ποτέ δεν είχαν αντιμετωπίσει μια τέτοια τραγωδία σε τέτοια κλίμακα».
Η UNICEF επισημαίνει πως «δεν υπάρχει πλέον κοινωνικός ιστός ή θεσμός ικανός να στηρίξει αυτά τα παιδιά». Παρότι υπάρχουν άνθρωποι που αναλαμβάνουν τη φροντίδα παιδιών χωρίς γονείς και φορείς που προσπαθούν να εντοπίσουν συγγενείς ή να βρουν ιδρύματα που θα μπορούσαν να τα στεγάσουν, «πρόκειται για σταγόνα στον ωκεανό».
Η οργάνωση παρέχει, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της, «βραχυπρόθεσμη επείγουσα φροντίδα σε παιδιά υψηλού κινδύνου – χαμένα, ορφανά ή χωρισμένα από τις οικογένειές τους – ώστε να διασφαλιστεί η άμεση προστασία τους, ενώ οι κοινωνικοί λειτουργοί αναζητούν συγγενείς που θα μπορούσαν να προσφέρουν μακροχρόνια φροντίδα».
Η War Child είναι μία από τις ελάχιστες οργανώσεις που λαμβάνουν απευθείας κλήσεις από τα επείγοντα περιστατικά για περιπτώσεις WCNSF. Οι κοινωνικοί λειτουργοί της αναζητούν ασυνόδευτα παιδιά στους καταυλισμούς εκτοπισμένων και προσπαθούν να τα συνδέσουν με οικογένειες που είναι πρόθυμες να τα φροντίσουν.
«Σε μια συνηθισμένη πολεμική ζώνη, αυτό σημαίνει να βρεθούν συγγενείς και να τους δοθεί υποστήριξη, ώστε να διασφαλιστεί η προστασία του παιδιού», εξηγεί ο Κινγκ. «Στη Γάζα όμως, τα παιδιά συχνά δεν έχουν κανέναν επιζώντα συγγενή ή κανέναν που να μπορεί να εντοπιστεί. Οι καταυλισμοί εκκενώνονται βίαια, οι άνθρωποι διασκορπίζονται. Έτσι, πρέπει να αναζητηθούν εναλλακτικές μορφές φροντίδας, ενώ έχει δημιουργηθεί μια βάση δεδομένων με οικογένειες που δηλώνουν πρόθυμες να αναλάβουν παιδιά – οι οποίες στη συνέχεια αξιολογούνται, υποστηρίζονται και παρακολουθούνται».
Η εύρεση τέτοιων οικογενειών παραμένει εξαιρετικά δύσκολη σε συνθήκες απόλυτης ένδειας. Πολλά από τα σοβαρά τραυματισμένα παιδιά – συχνά με ακρωτηριασμένα άκρα – αδυνατούν να μετακινηθούν όταν εκδίδονται εντολές εκκένωσης. Όσοι παραμένουν πίσω χαρακτηρίζονται από τον Ισραηλινό υπουργό Άμυνας Ισραέλ Κατζ ως «τρομοκράτες ή υποστηρικτές της τρομοκρατίας», υπονοώντας πως αποτελούν νόμιμο στρατιωτικό στόχο.
«Καθημερινά βλέπουμε πολλά παιδιά στους δρόμους – είναι δύσκολο να πει κανείς ποια από αυτά έχουν οικογένεια», λέει ο Τζέικομπ Γκρέιντζερ, συντονιστής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη νότια Γάζα. «Το ψυχικό τραύμα είναι εμφανές: η συμπεριφορά τους είναι ασυνήθιστα επιθετική. Μπορεί να δεις ένα παιδί έξι ή οκτώ ετών να ουρλιάζει μέσα στο αυτοκίνητό μας σαν εξαγριωμένος ενήλικας».
Η ψυχική βλάβη που υφίσταται αυτή η γενιά παιδιών στη Γάζα είναι ανυπολόγιστη.
Πηγή: Guardian
