Η γκρίνια για την Belharra στον ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας

Το πηγαινέλα των σεναρίων για τη δημιουργία νέου κόμματος από τον πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα δεν προκαλεί μόνο κόπωση στο εθνικό ακροατήριο, αλλά συντηρεί και τα σύννεφα πάνω από την Κουμουνδούρου. Η εσωτερική αστάθεια σε ένα ρευστό κομματικό περιβάλλον και με κατακερματισμένη την κεντροαριστερά, παρά τις προσπάθειες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Σωκράτη Φάμελλου για προοδευτικές συνεργασίες, επιμένει και επιτείνεται περαιτέρω όσο ο Αλ. Τσίπρας κινείται με συνεχείς παρεμβάσεις ενίσχυσης του ηγετικού του προφίλ.

Η εσωτερική γκρίνια

Το έδειξε και η εσωτερική γκρίνια που προκλήθηκε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ αποφάσισε να υπερψηφίσει στη Βουλή την τέταρτη φρεγάτα Belharra. Πέρα από τη σταθερή (από το 2022 και για τις άλλες φρεγάτες) διαφωνία της βουλευτή Ρένας Δούρου, προέκυψαν διαφωνίες από στελέχη που είναι κοντά στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Σωκρ. Φάμελλο και μάλιστα σε κορυφαίες θέσεις. Η καταψήφιση από τη βουλευτή Ελενα Ακρίτα δεν προκάλεσε τόσο δυσθυμία, αν και χαρακτηρίστηκε από το ηγετικό επιτελείο λάθος, με δεδομένο ότι υπήρχε συλλογική απόφαση, αλλά δεν τέθηκε κανένα θέμα διαγραφής.

Αντίθετα, προκάλεσαν προβληματισμό οι –εντός των οργάνων πάντως– διαφωνίες που εξέφρασαν οι Κώστας Ζαχαριάδης, εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, και Στέργιος Καλπάκης, γραμματέας της ΚΕ, για όποιον λόγο κι αν έγιναν, είτε για να μην αθροιστούν ψήφοι δίπλα στις κυβερνητικές είτε για να μη διαταραχθούν οι σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ – Νέας Αριστεράς σε μια περίοδο που γίνονται προσπάθειες προσέγγισης και ενδεχομένως συνεργασίας σε κοινοβουλευτικό επίπεδο ή αργότερα και σε εκλογικό. Πάντως, όπως όλα δείχνουν, η επικοινωνία ΣΥΡΙΖΑ – Νέας Αριστεράς θα συνεχιστεί παρά τις διαφορές (επιφανειακές) για τα εξοπλιστικά, ενώ η εικόνα συγκλίσεων χτίζεται αποσπασματικά, όπως έγινε την περασμένη Παρασκευή με την κοινή ανακοίνωση ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέας Αριστεράς, Πλεύσης Ελευθερίας για τον διεθνή στόλο αλληλεγγύης «Global Sumud Flotilla».

Η αναμονή για τις επιλογές του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είναι και βουλευτής του κόμματος, αποδυναμώνει την προσπάθεια της ηγεσίας της Κουμουνδούρου για φυγή προς τα εμπρός. Για τον ίδιο τον Αλ. Τσίπρα πάντως ο χρόνος μετρά σαν μέσα από κλεψύδρα πλαστελίνης. Ο πρώην πρωθυπουργός μοιάζει να «διορθώνει» ελλείψεις στη ρητορική του ή –πιο σωστά– να διαμορφώνει από παρέμβαση σε παρέμβαση διαφορετικές ιδεολογικές αιχμές ανάλογα και με τις αντιδράσεις του αριστερού ακροατηρίου τις οποίες φαίνεται να παρακολουθεί. Ετσι, φτιάχνει την πολιτική του πλατφόρμα με αναδομήσεις στη ρητορική του, έχοντας στείλει το κύριο μήνυμα της κεντρώας ταυτότητας με τα περί δημοκρατικού καπιταλισμού, ενώ από τη Σορβόννη ανέσυρε πάλι τη λέξη «Αριστερά» – την είχε αποφύγει στην ομιλία του στον «Economist»– σημειώνοντας ότι είναι αναγκαία για την κοινωνική πλειοψηφία. Ποια Αριστερά όμως; Την κυβερνώσα Αριστερά, που δεν αποφεύγει στις δυσκολίες, όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας από τη Γαλλία, φέρνοντας το παράδειγμα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα!

Στο μεταξύ όλο το κεντροαριστερό σύμπαν βρίσκεται σε κινητικότητα, από την ομότιμη καθηγήτρια Οικονομικών ΕΚΠΑ και πρώην υπουργό Λούκα Κατσέλη, που μετέχει στις διεργασίες για ένα κοινό προοδευτικό ψηφοδέλτιο αλλά και στη διημερίδα των Ινστιτούτων Ερευνών και Πολιτικής Στρατηγικής (ΙΝΕΡΠΟΣΤ), Εναλλακτικών Ιδεών και Πολιτικών (ΕΝΑ) και της Πρωτοβουλίας για το Πρόγραμμα Προοδευτικής Εναλλακτικής Διακυβέρνησης με τίτλο «Παραγωγική Ελλάδα 2030 Μετασχηματισμός με όραμα, δικαιοσύνη και αποτελεσματικότητα» (10-11 Οκτωβρίου). Ολοι επιδιώκουν να πυροδοτηθεί προγραμματικά και στη συνέχεια εκλογικά η δυνατότητα συνεργασιών.

Η τοποθέτηση Κοτζιά

Μάλιστα, προκάλεσε αίσθηση η δημόσια τοποθέτηση που έκανε (Αθήνα 9,84, 2/10) ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, μέλος της κίνησης Πράττω και πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς. Προέταξε τη συμπαράταξη πολιτικών προοδευτικών δυνάμεων στη βάση πέντε έξι σημείων σύγκλισης και για να γίνει αυτό πρότεινε κοινή δράση, κοινό φόρουμ συζήτησης και κοινή ΚΟ (αξιωματική αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ – Νέα Αριστερά κ.λπ. αντί του ΠΑΣΟΚ ) ώστε να διευκολυνθεί η κοινή εκλογική κάθοδος, «όπως έγινε το 1958 με την ΕΔΑ».

Πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει πλώρη για να μετέχει σε τραπέζι διαλόγου για συνεργασίες, ενώ εσωκομματικά διεκπεραιώνονται ζητήματα όπως η σύνθεση των τμημάτων, το οργανωτικό γραφείο και οι εκλογές για τις νομαρχιακές και περιφερειακές επιτροπές.