Η ισοπέδωση στον δημόσιο λόγο σκοτώνει τη δημοκρατία
«Όλοι ίδιοι είναι». «Ολοι τα παίρνουν». Φράσεις που ακούγονται παντού· στις πλατείες, στα καφενεία, στα κοινωνικά δίκτυα και εκφράζουν την απογοήτευση και την οργή ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Στην πραγματικότητα όμως είναι βολικές για αυτούς που ευθύνονται για τη διαφθορά.
Η αντίληψη αυτή έχει διαμορφωθεί στη χώρα μας από την εκτεταμένη πολιτική διαφθορά, τα αμέτρητα σκάνδαλα και τη μη απόδοση δικαιοσύνης. Αλλά η ισοπέδωση δεν είναι κριτική. Είναι συγκάλυψη. Μια εξουσία που δεν μπορεί να δικαιολογήσει τα πεπραγμένα της, που δεν μπορεί να κρύψει άλλο την ενοχή της έχει ως μοναδικό «επιχείρημα» το ότι και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις είναι «μία από τα ίδια». Γιατί, όταν όλοι «είναι ίδιοι», τότε οι πραγματικά ένοχοι κρύβονται μέσα στη γενική απαξίωση.
Ανάλογα λειτουργεί και η κατηγορία ότι «όλοι τα παίρνουν». Η γενίκευση αδικεί όλους όσοι πολιτεύονται με εντιμότητα. Και υπάρχουν τέτοιοι πολιτικοί, λιγότεροι απ’ όσους θα θέλαμε, αλλά υπάρχουν. Αν δεν τους αναγνωρίσουμε, αν δεν τους στηρίξουμε, τότε τι εικόνα μένει; Μια πολιτική σκηνή βυθισμένη στον κυνισμό.
Ακόμα πιο επικίνδυνη είναι η κατηγορία «δολοφόνοι» που συχνά απευθύνεται συλλήβδην σε ολόκληρη τη Βουλή. Πρόκειται για λόγο που δεν χτίζει τίποτα· μόνο καταστρέφει. Οταν ταυτίζεις κάθε βουλευτή με εγκληματία, ακυρώνεις κάθε διάλογο, κάθε διάκριση ευθυνών, κάθε προοπτική αλλαγής. Η οργή που στρέφεται κατά δικαίων και αδίκων δεν φέρνει δικαιοσύνη, είναι αδιέξοδη.
Ετσι το 20% της ελληνικής κοινωνίας που ζει καλά με την παρούσα κυβέρνηση (είτε γιατί έχει καλά εισοδήματα είτε γιατί παίρνει μερίδιο από την καταλήστευση του δημόσιου χρήματος μέσα από το πελατειακό κράτος) γίνεται 40% στο εκλογικό αποτέλεσμα, γιατί οι μισοί Ελληνες και Ελληνίδες, εγκλωβισμένοι στην αντίληψη του «όλοι ίδιοι είναι», απέχουν από τις κάλπες. Πιστεύουν μάλιστα ότι με αυτόν τον τρόπο αντιδρούν και αποδοκιμάζουν την πολιτική εξουσία.
Ομως το ότι δεν είναι όλοι ίδιοι το αποδεικνύει η Ιστορία. Υπήρξαν
Η δυστοπική κατάσταση που ζούμε μπορεί να αλλάξει με ριζικές τομές που θα εξυγιάνουν το πολιτικό σύστημα από τις ολέθριες παθογένειες και θα επαναφέρουν την ελπίδα για κοινωνική αλλαγή
πολιτικοί που στήριξαν την παιδεία, τη δημόσια υγεία, θεμελίωσαν κοινωνικά δικαιώματα και υπερασπίστηκαν τη δημοκρατία απέναντι σε παρεκτροπές. Αν ήταν όλοι ίδιοι, τίποτα από αυτά δεν θα είχε γίνει.
Η ισοπέδωση είναι βολική μόνο για την εξουσία. Ωθεί τους πολίτες να απέχουν, να μη συμμετέχουν, να μη διεκδικούν. Τους καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι όλα είναι μάταια. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η παραίτηση από τα πολιτικά δικαιώματα είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Γιατί η δημοκρατία δεν πεθαίνει από ένα σκάνδαλο. Πεθαίνει όταν οι πολίτες απέχουν ή εκδηλώνονται με τυφλό θυμό επειδή πιστεύουν ότι τίποτα δεν αλλάζει.
Ως Κίνημα Δημοκρατίας προσπαθούμε να πείσουμε τον ελληνικό λαό ότι η δυστοπική κατάσταση που ζούμε μπορεί να αλλάξει με ριζικές τομές που θα εξυγιάνουν το πολιτικό σύστημα από τις ολέθριες παθογένειες και θα επαναφέρουν την ελπίδα για κοινωνική αλλαγή.
Προσκαλούμε τους πολίτες να διαμορφώσουμε μαζί το πρόγραμμα, ένα νέο μοντέλο για την αναγέννηση της χώρας, τη μέθοδο και τη συσπείρωση για να το εφαρμόσουμε.
Η Γιώτα Πούλου είναι ανεξάρτητη βουλευτής Βοιωτίας, μέλος του Κινήματος Δημοκρατίας
