«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεµβάσεις στο κράτος και στους θεσµούς για να µην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία» είχε δηλώσει αδίστακτα το 2018 ο τότε τοµεάρχης Εσωτερικών της Ν∆ Μάκης Βορίδης και η «γαλάζια» κυβερνητική πρακτική αναδίδει οσµή φαιού καθεστώτος µε ευρωκοινοβουλευτική βούλα. Απέραντο το τοπίο χειραγώγησης και θεσµικών παρεµβάσεων, από τα σκάνδαλα των υποκλοπών και της Novartis µέχρι την ακαταδίωκτη διαχείριση της πανδηµίας. Φτάσαµε να φαίνεται παρωνυχίδα η ποινική δίωξη του µέχρι πρότινος περιφερειάρχη Κώστα Αγοραστού για το αυθαίρετο µπάζωµα του σκηνικού του εγκλήµατος στα Τέµπη.
Αποτελεί τραγική αντιστοίχιση στην πάκτωση των αρµών της εξουσίας. Βολικά και µεθοδικά εξαφάνισαν τα στοιχεία, όπως κατήγγειλαν οι γονείς των θυµάτων. Ποιος επωφελείται από το µπάζωµα-κουκούλωµα της απόδοσης δικαιοσύνης; Ωφελούµενη πρώτα πρώτα είναι η κυβέρνηση που βουλώνει τις τρύπες λογοδοσίας και ακολουθούν όσοι έχουν λερωµένη τη φωλιά τους.
Γιατί στις εκλογές οι «γαλάζιοι» κίνησαν γη και ουρανό για να ξαναβγεί ο Αγοραστός;
Ο περιφερειάρχης –ή νοµάρχης παλαιότερα– είναι η «τοπική τηλεδιοίκηση» της εξουσίας. Επί λέξει περιέγραφε ένας τραπεζικός υπάλληλος το τετ α τετ του µε τον τότε υπουργό Εσωτερικών: «Πρέπει να ξέρετε πως ο Νοµάρχης στην Περιφέρειά του είναι Κυβέρνησις του τόπου και πρέπει όλοι να τον ακούτε κ.λπ. Και εάν εσύ πατριώτη δεν µπορείς να το χωνέψεις αυτό και να πειθαρχήσης, τότε λυπάµαι αλλά δεν είσαι για τη δουλειά που κάνεις». Ηταν 1968 και υπουργός ο Παττακός.
Η εξουσία είναι κυνική.
Ο πολίτης δεν ωφελείται, µένει στο σκοτάδι και γίνεται έρµαιο καθεστώτων όταν µπαζώνεται και η µόνη θεσµική διέξοδός του στην ισότητα: η ∆ικαιοσύνη. Από το καθεστώς κράτους δικαίου µένει µόνο το καθεστώς.
