Τις τελευταίες ημέρες με αφορμή επεισόδια στο κτίριο της Νομικής Σχολής ξεκίνησε μια νέα επίθεση στα πανεπιστήμια ως δήθεν άντρα ανομίας που αδυνατούν να προσφέρουν στη φοιτητιώσα νεολαία και την κοινωνία την παιδεία που τους αξίζουν. Τα κυβερνητικά παπαγαλάκια εν χορώ μεγαλοποιούν τα γεγονότα αποκρύπτοντας το προφανές: ότι η κυβέρνηση συστηματικά υποβαθμίζει και υποχρηματοδοτεί την παιδεία και προχωρά σε μια πρόδηλα αντισυνταγματική ρύθμιση για τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ο τελικός της σκοπός είναι να απαλλαγεί από τη δημόσια παιδεία μέχρι την τελική ιδιωτικοποίησή της και τη μετατροπή των ΑΕΙ σε ΙΕΚ όπου δεν θα παράγεται γνώση – πολλώ δε μάλλον κριτική σκέψη– αλλά δεξιότητες για την αγορά με μια ιδεολογική σάλτσα ψευτοαριστείας, ηγετικών ικανοτήτων, καινοτομίας, επιχειρηματικότητας και αδίστακτου καριερισμού. Η αλήθεια είναι ότι η κοινωνία δεν αντιστέκεται σε μια τέτοια εξέλιξη. Η αστική τάξη και μέρος της μικροαστικής τάξης έχουν πάψει να στέλνουν τα παιδιά τους στα ελληνικά πανεπιστήμια, οπότε οι κυβερνώντες και οι φίλοι τους δεν ενδιαφέρονται σε προσωπικό επίπεδο πού θα σπουδάσουν οι κόρες και οι γιοι τους. Οι υπόλοιποι σκέφτονται ότι, αντί να πληρώνουν φροντιστήρια για τις εισαγωγικές και να στέλνουν τα παιδιά τους στην επαρχία όπου –ελλείψει κατάλληλων φοιτητικών εστιών– θα πρέπει να πληρώνουν ένα δεύτερο ή και τρίτο νοικοκυριό, καλύτερα να πληρώνουν δίδακτρα σε έναν πτυχιοδοτικό οργανισμό, εφόσον το ζητούμενο δεν είναι πλέον η γνώση αλλά το ποθητό χαρτί.
Τα ίδια τα πανεπιστήμια έχουν μέρος της ευθύνης αφού η δωρεάν παιδεία φαλκιδεύτηκε εδώ και χρόνια με τη σύσταση μεταπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών με δίδακτρα, παρακάμπτοντας τον σκοπό της ισότητας των ευκαιριών, δίνοντας ένα επιπλέον πλεονέκτημα σε αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να το πληρώσουν. Δόθηκε όμως έτσι η δυνατότητα να χρηματοδοτηθούν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και να συμπληρωθεί ο μισθός των πανεπιστημιακών. Εδώ και χρόνια βέβαια τα πανεπιστήμια δεν λειτουργούν μόνο με κανονικά μέλη ΔΕΠ. Μεγάλος αριθμός μαθημάτων γίνεται με νέους επιστήμονες με πολύ καλά βιογραφικά με διάφορων τύπων κακοπληρωμένες συμβάσεις με την ελπίδα ότι κάποτε στα σαράντα τους θα βαπτιστούν στην πανεπιστημιακή κολυμβήθρα του Σιλωάμ και θα αποκτήσουν την ιδιότητα του μέλους ΔΕΠ. Πολλοί μάλιστα ομότιμοι διδάσκουν αμισθί.
Η πολιτεία βέβαια –που τόσο κόπτεται για την παιδεία– δεν φρόντισε να δημιουργήσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που οι απόφοιτοι του λυκείου να μη χρειάζονται φροντιστήρια για τις εισαγωγικές εξετάσεις –θεσμός ανήκουστος στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Οι περισσότεροι υπουργοί Παιδείας του ελληνικού κράτους θέλουν να «αφήσουν το στίγμα τους» κάνοντας μαντάρα την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αγνοώντας τις πρώτες δύο τόσο απαραίτητες βαθμίδες και προχωρώντας σε πρόχειρα, αποσπασματικά και καταστροφικά μέτρα με ορίζοντα προγραμματισμού όσο περιμένουν να διαρκέσει η θητεία τους. Μέρος βέβαια της θητείας τους αναλώνεται στο να περισώσουν ό,τι απέμεινε από τα λάθη των προκατόχων τους. Θέλοντας μάλιστα να επισπεύσουν το χάος που έχουν στο κεφάλι τους προχωρούν στη μικροδιαχείριση των πανεπιστημίων με αλλεπάλληλες εγκυκλίους, εντολές, απαιτήσεις, αιτήματα που πρέπει να εκπληρωθούν άμεσα, μετατρέποντας τα πανεπιστημιακά όργανα σε διεκπεραιωτές εντολών, καταργώντας στην πράξη το συνταγματικά εγγυημένο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων. Συχνά η αβελτηρία του υπουργείου οδηγεί σε κατάργηση προηγούμενων εντολών και έκδοση νέων ουκαζίων πετώντας στον σκουπιδοτενεκέ της παιδείας τη δουλειά εβδομάδων. Την ίδια στιγμή προχωρά σε «αξιολόγηση» με κριτήρια αντιεκπαιδευτικά και αντιπαραγωγικά, όπως έχει δείξει η εμπειρία σε πολλές χώρες.
Η πολιτεία, αφού θέλησε να στήσει πανεπιστήμια σε κάθε πόλη, δεν έστερξε να δημιουργήσει τις απαραίτητες δομές σίτισης και στέγασης στα κεντρικά και περιφερειακά πανεπιστήμια ώστε να ικανοποιήσει τα αιτήματα των τοπικών κοινωνιών, των βουλευτών και των ψηφοφόρων τους. Τώρα επιθυμεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα που η ίδια δημιούργησε εφαρμόζοντας την ίδια συνταγή: αντί για κονδύλια για την παιδεία, δεσμεύει δημόσιους πόρους για μια παντελώς άχρηστη πανεπιστημιακή αστυνομία. Αντί για υποδομές, πανεπιστημιακούς και διοικητικούς υπαλλήλους, θα έχουμε νόμους και αστυνόμους. Αντί για το όραμα μιας πραγματικής παιδείας και ακαδημαϊκών πολιτών, θα έχουμε τη μιζέρια του κακομοίρη άσχετου μάνατζερ. Εχοντας γίνει ομότιμος τους τελευταίους μήνες, με λύπη αποχαιρετώ την Αλεξάνδρεια που χάνω.
Διαβάστε επίσης
Μαφιόζικη επίθεση στα Άνω Λιόσια
Επικίνδυνα παιχνίδια με το πόρισμα Καρώνη – Αυτή την Κυριακή στο Documento
Χρ. Κατσαδιώτης στο Documento: «Όταν φοβάσαι για τη ζωή σου, δεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης»
Κατάρρευση στο ανάκτορο της Κνωσού: Έργα βιτρίνας και όχι συντήρηση των ιστορικών τοιχογραφιών