Την Τρίτη 29 Απρίλίου βρέθηκαν στην Αθήνα δύο από τους σημαντικότερους συγγραφείς της εποχής μας, ο Γάλλος Ντιντιέ Εριμπόν και ο Αγγλος Τζόναθαν Κόου (φωτογραφία), για να συναντήσουν το αναγνωστικό κοινό και να μιλήσουν για τα πρόσφατα βιβλία τους. Οσοι διαβάζουμε και τους δύο μπήκαμε σε δίλημμα. Ποιον θα αναγκαζόμασταν να στερηθούμε ώστε να μη χάσουμε πολύτιμο χρόνο στις μετακινήσεις;
Σε κάθε περίπτωση, όσοι βρεθήκαμε στη μία εκδήλωση ή και στις δύο θα θυμόμαστε αυτήν τη μέρα για καιρό. Με αφορμή την «Απόδειξη της αθωότητάς μου» (εκδ. Πόλις, μτφρ. Αλκ. Τριμπέρη) του Κόου και το «Η ζωή, τα γηρατειά και ο θάνατος μιας γυναίκας του λαού» (εκδ. Νήσος, μτφρ. Γ. Στεφάνου) ήταν ουσιώδη όσα ειπώθηκαν για τη συγγραφή, τη λογοτεχνία και για την αγγλική και τη γαλλική κοινωνία, τις πιέσεις που δέχτηκαν τις τελευταίες δεκαετίες και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διαμορφώθηκαν η πολιτική και η καθημερινότητά τους.
Ο χρονικογράφος της «αγγλικότητας» Κόου μίλησε μεταξύ άλλων για την αυστηρή ταξικότητα που επικρατεί στην εκπαίδευση της Βρετανίας και για την υπαρξιακή κρίση που στρέφει τους ανθρώπους στον λαϊκισμό, για την απογοήτευση που νιώθει πολύς κόσμος από την πολιτική αλλά και για τον κίνδυνο που ενέχει η απαξίωσή της καθώς οδηγεί στον κυνισμό. Ο στοχαστής Εριμπόν εξήγησε πώς μέσα από το προσωπικό βίωμα μπορεί να δώσει κάποιος φωνή στους ανθρώπους της εργατικής τάξης και μίλησε επίσης για το θέμα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης και πώς μέσα από αυτήν τη διαδικασία διαμορφώνεται ο εαυτός.
Προσωπικότητες του βεληνεκούς του Κόου και του Εριμπόν δεν έχουμε τη δυνατότητα να συναντάμε κάθε μέρα. Γι’ αυτό θα ήταν χρήσιμο οι συζητήσεις αυτές να καταγράφονται και να προβάλλονται διαδικτυακά, ώστε να χρησιμοποιούνται ως αναφορά και από τις επόμενες γενιές.
