Λένε ότι κάθε κυβέρνηση αναμετριέται με τα σοβαρά προβλήματα της χώρας και από αυτά θα κριθεί.
Σωστά. Διότι ποιος μπορεί να υποτιμήσει την οικονομία, τα «εθνικά θέματα», την καταπολέμηση της διαφθοράς και τον εκσυγχρονισμό του κράτους; Πέραν αυτών, οι κυβερνήσεις κρίνονται συνολικά για τον βίο και την πολιτεία τους… Ομως συνηθέστατα υποτιμούν κάποια «μικρά τοξικά» του κάθε μέρα που σωρεύονται και προκαλούν φθορά αθέατη αρχικώς, πλην μετρήσιμη στον τελικό απολογισμό. Γεγονότα όπως ο «Δρομέας», οι μολότοφ του Κυρίτση και άλλα συναφή, που δυσαρεστούν και εξοργίζουν τον συριζαίο φίλο προς τον οποίο απευθύνεται η σημερινή επιστολή.
Αγαπητέ Σωκράτη,
Είδα το μέιλ που έστειλες για τις μολότοφ του Κυρίτση και συμμερίζομαι την απογοήτευση και τον θυμό σου. Βέβαια, ο πρώην συνάδελφος επανόρθωσε ζητώντας συγγνώμη, αλλά το κακό έγινε. Διότι αυτό που μένει στη συνείδηση της κοινωνίας είναι η καταλυτική πρώτη εντύπωση.
Αλλά μήπως πρόκειται για το μόνο γεγονός που λειτουργεί οξειδωτικά; Πλειάς περιπτώσεων συνθέτουν μια εξόχως αρνητική εικόνα, τις επιπτώσεις της οποίας δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται οι κυβερνώντες. Πιθανώς διότι αυτά τα θεωρούν ήσσονος σημασίας κρούσματα.
Με τη σειρά, λοιπόν, αρχίζοντας από τα πρόσφατα. Σάλος με το έργο της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για τον Ποινικό Κώδικα και λογής αντιπολιτευτικές ανοησίες ολημερίς στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις. Οτι είναι έργο ΣΥΡΙΖΑ για να ευνοηθούν οι κουκουλοφόροι και η Χρυσή Αυγή, να προστατευτούν ο Πολάκης και οι εγκαλούμενοι για το Μάτι κ.ά.
Κολοκύθια στο πάτερο. Μόνο που η καταιγιστική προβολή από τα πρόθυμα μίντια σε συνάρτηση με την απίστευτη ελαφρότητα του Κυρίτση συντήρησαν το θέμα για μέρες. Ποια ήταν, αγαπητέ μου, η αντίδραση της κυβέρνησης απέναντι στο ωκεάνιο κύμα της μικροπολιτικής ιδιοτέλειας και της ανοησίας;
Αντί να δράσει αστραπιαία και να βάλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, αρκέστηκε στην παρουσία του Καλογήρου στην ΕΡΤ. Τα είπε ο άνθρωπος, αλλά ποιος να τον ακούσει; Ο χείμαρρος του λαϊκισμού είχε μεταβληθεί σε βουερό, θολό ποτάμι που σκέπαζε τα πάντα.
Τι εννοώ αστραπιαία αντίδραση; Δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, συνέντευξη Τύπου του υπουργού Δικαιοσύνης, ανακοίνωση του Μαξίμου και εξόρμηση ενημερωμένων υπουργών στα μίντια, με σημείο αναφοράς το προφανές: Εργο της Νομοπαρασκευαστικής οι τροποποιήσεις και όχι κατασκευή του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστε να κοπεί εν τη γενέσει της η αθλιότητα.
Ασε που θα μπορούσαν έστω εκ των υστέρων να επικαλεστούν τις δηλώσεις ανθρώπων που δεν έχουν καμιά σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Βερβεσός (πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών) και ο Κούγιας, που είπαν το αυτονόητο, διαλύοντας την ομίχλη των ημερών. Αλλά είπαμε. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους κυβερνώντες. Που σπεύδουν ασθμαίνοντες να εξηγηθούν και να διευκρινίσουν, τη στιγμή που οι πρώτες εντυπώσεις έχουν δημιουργήσει κλίμα που δύσκολα αντιστρέφεται.
Τι να σου πω ακόμη; Για τις προληπτικές συλλήψεις; Για τον «Δρομέα» της Ζορμπά; Για την αδιαφορία να δοθούν εξηγήσεις σχετικά με την καθυστέρηση των επενδύσεων στο Ελληνικό και στην Κασσιόπη, την εμπλοκή στις συζητήσεις με την Cosco, την αχλή στο θέμα των πλειστηριασμών;
Ακου και κάτι τελευταίο, εξίσου χαρακτηριστικό: Πριν από δεκαπέντε μέρες βγήκε ο Μανιάτης του ΚΙΝΑΛ και κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση αδιαφορεί και δεν φέρνει στη Βουλή το θέμα των θαλάσσιων ερευνών νοτίως της Κρήτης που είχε συμφωνηθεί με την Exxon και την Total. Σημαντικό θέμα, για το οποίο (θαλάσσια κοιτάσματα κ.λπ.) η ελληνική κοινωνία δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον και λόγω των μύθων που κυκλοφορούν και εξαιτίας του κοιτάσματος που βρέθηκε στην Κύπρο.
E, λοιπόν, αιδήμων σιγή από την κυβέρνηση. Λες και είχε κάτι ένοχο να κρύψει. Μέχρι που εδέησε να προβεί σε σχετική ανακοίνωση ο Σταθάκης, από το συνέδριο των Δελφών, αρκετές μέρες μετά τις καταγγελίες Μανιάτη.
Καλά. Κάτι άλλα τοξικά όπως η παράσταση της Μεγαλοοικονόμου κ.λπ. δεν μπορείς εύκολα να τα αποφύγεις. Αλλά τα υπόλοιπα, τα καθημερινά, όπως τα προαναφερθέντα, τα χειρίζονται ερασιτεχνικά. Με την υπεροψία του αλαζόνα που υποτιμά την πραγματικότητα. Αλλά να ’σαι βέβαιος, φίλε μου, ότι θα τα βρουν μπροστά τους…
