Μπορεί στο εσωτερικό το σκάνδαλο με τον ΟΠΕΚΕΠΕ και η εμπλοκή πολιτικών προσώπων να προκαλούν τριγμούς στο Μαξίμου, όμως την ίδια στιγμή η Ελλάδα αποδυναμώνεται ολοένα περισσότερο γεωπολιτικά, καθώς η πολιτική του «προβλέψιμου συμμάχου» που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη οδηγεί σε απανωτές υποχωρήσεις και ήττες. Είναι ενδεικτικό ότι η Τουρκία μπαίνει στην αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής άμυνας, το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής Σινά απειλείται, ενώ τις προηγούμενες μέρες υπέγραψε μνημόνιο με την τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου TPAO για τη διεξαγωγή γεωλογικής και γεωφυσικής μελέτης τεσσάρων υπεράκτιων περιοχών η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου (NOC) της Λιβύης.
Είναι τέτοιο το βάθος των υποχωρήσεων που αποτυπώνονται πλέον με καθαρότητα αντιθέσεις και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, καθώς τις προηγούμενες μέρες υπήρχε αντιπαράθεση μεταξύ του υπουργού Υγείας Αδωνη Γεωργιάδη και του υπουργού Αμυνας Νίκου Δένδια. Την Πέμπτη (26/6) ο Αδ. Γεωργιάδης σε συνέντευξή του στο Open άφησε σαφή υπονοούμενα για τον ρόλο του Ν. Δένδια ως υπουργού Εξωτερικών το 2019, όταν υπογράφηκε το τουρκολιβυκό μνημόνιο για τις θαλάσσιες ζώνες. «Κάποια στιγμή, λοιπόν, από ολιγωρία εμείς δεν είχαμε κάνει συμφωνία και δεν κατάλαβε τότε το υπουργείο Εξωτερικών και βγαίνει το τουρκολιβυκό μνημόνιο στην πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη» ανέφερε ο Αδ. Γεωργιάδης, για να προσθέσει στη συνέχεια ότι σήμερα, εν αντιθέσει με τότε, «κάτι γίνεται» με το θέμα της Λιβύης. Λίγη ώρα αργότερα κύκλοι του Ν. Δένδια υποστήριζαν ότι «στον δημόσιο διάλογο έχει σημασία τι λέγεται, αλλά έχει κυρίως σημασία ποιος το λέει». Η σύγκρουση αυτή έχει παρελθόν και μέλλον, καθώς και οι δύο υπουργοί θεωρούνται δελφίνοι για την επόμενη μέρα της «γαλάζιας» παράταξης.
Αντιθέσεις και Γεραπετρίτη με Δένδια
Μεγάλη συζήτηση προκάλεσε στο εσωτερικό της ΝΔ και η διαφοροποίηση του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη από τον Ν. Δένδια, σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή της Τουρκίας στο SAFE και την ευρωπαϊκή άμυνα. Τη στιγμή που ο υπουργός Aμυνας χαρακτήριζε τη συμμετοχή της γειτονικής χώρας στην αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής άμυνας ως «κερκόπορτα», ο υπουργός Εξωτερικών είπε σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό των Παραπολιτικών πως για να μπορεί να συμμετέχει η κάθε χώρα στα αμυντικά προγράμματα SAFE της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα πρέπει, πριν, να υπογραφεί μια διμερής συμφωνία μεταξύ της ΕΕ και της τρίτης χώρας και πρόσθεσε: «Δηλαδή, να το πω απλά, εάν θέλει η Τουρκία να μπει στα προγράμματα αυτά, θα πρέπει πριν να υπογραφεί μια συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας. Σε αυτήν τη συμφωνία θα υπάρχει ομοφωνία». Μπορεί στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών (26/6) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης να είπε ότι «δεν υπάρχει διγλωσσία» της κυβέρνησης στα εθνικά ζητήματα, όμως είναι σαφές ότι οι διαφωνίες μπορεί να λάβουν και χαρακτηριστικά ενδοκυβερνητικής κρίσης.
Οι παρεμβάσεις Καραμανλή – Σαμαρά
Δεν είναι τυχαίο ότι οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης οξύνονται λίγες εβδομάδες μετά τις ηχηρές παρεμβάσεις των Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, οι οποίοι, μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου του Σταύρου Λυγερού «Οι αθέατες όψεις του πολέμου στην Ουκρανία», αποδόμησαν με ολιστικό τρόπο την εξωτερική πολιτική του «καλού μαθητή» που ακολουθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Σημειώνεται ότι μεγάλη γκρίνια υπάρχει για τις απανωτές υποχωρήσεις της κυβέρνησης στα εθνικά ζητήματα και στην κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος, καθώς δεκάδες βουλευτές θεωρούν ότι η χώρα χάνει γεωπολιτικό μπόι.
Απόλυτα προβλέψιμος στις αλλαγές
Είναι σαφές ότι είτε πρόκειται για το ουκρανικό ζήτημα είτε την «τυφλή συμμαχία» με το Ισραήλ είτε τις αλλαγές που προγραμματίζονται στη Μονή Σινά και την ένταξη της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα, η χώρα μας δείχνει μια προβλέψιμη δύναμη που δεν προσαρμόζεται με αποτελεσματικό τρόπο στις αλλαγές που συμβαίνουν. Τέλος, ο Κυρ. Μητσοτάκης εμφανίζεται και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής «πεπλανημένος», καθώς και στην περίπτωση της Μονής Σινά είχε διαβεβαιώσεις από τον πρόεδρο της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι ότι δεν θα υπάρξει κάποια αρνητική εξέλιξη, όμως πλέον υπάρχει δικαστική απόφαση που αμφισβητεί ευθέως το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Ακόμη και τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, που τώρα είναι υπό την επιρροή του συστήματος Ερντογάν, ο Κυρ. Μητσοτάκης τον συνάντησε στις αρχές του 2020 στην ελληνική Βουλή, παρουσιάζοντάς τον ως εκπρόσωπο των ελληνικών συμφερόντων, λίγο καιρό μετά την επικύρωση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου.
«Τραμπικότερος» του Τραμπ
Η απομόνωση του Κυρ. Μητσοτάκη φάνηκε και στη Σύνοδο Κορυφής του NATO, όπου ακολούθησε για άλλη μία φορά τη γραμμή του «φανατικού οπαδού» της τραμπικής λογικής. Ο πρωθυπουργός τάχθηκε ουσιαστικά υπέρ της πολεμικής οικονομίας και της λογικής των αυξήσεων των δαπανών για εξοπλισμούς, όπως πιέζει ο Ντόναλντ Τραμπ. Ολα αυτά ενώ χώρες όπως η Ισπανία υποστηρίζουν ότι πρέπει να διαφυλάξουμε τον κοινωνικό χαρακτήρα των κρατών στη Δύση. Ομως, αν και ο Κυρ. Μητσοτάκης προσπάθησε να «ενσωματώσει» στον λόγο του όλα τα αιτήματα του Αμερικανού προέδρου, δεν κατάφερε να συναντηθεί μαζί του, ενώ –όπως έδειξαν και οι κάμερες– ο Ντ. Τραμπ δεν ασχολήθηκε με τον Ελληνα πρωθυπουργό, αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά, σε κορυφαίο επίπεδο αυτήν τη φορά, ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα δικτύωσης με το σύστημα εξουσίας του Αμερικανού προέδρου. Αντιθέτως, ενισχυμένος εμφανίστηκε ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος συναντήθηκε με τον Τραμπ στον απόηχο της συνόδου.
