«Είμαστε με το Ισραήλ γιατί μας αρέσει ο σεβασμός στην ανθρώπινη ύπαρξη και στην ανθρώπινη ελευθερία και στην περιοχή εκείνη σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη και ελευθερία δείχνει το Ισραήλ, όχι η Γάζα» είπε ο υπουργός Υγείας Άδωνης Γεωργιάδης λίγες μέρες αφότου έσπευσε να δηλώσει τη στήριξή του στο Ισραήλ με αφορμή τη Eurovision. Όπως μάλιστα είπε μετά τον διαγωνισμό, η Γκολάν (η τραγουδίστρια που εκπροσώπησε τη χώρα) ήρθε ψηλά στις προτιμήσεις του ευρωπαϊκού κοινού διότι στόχος ήταν να δοθεί μήνυμα εναντίον του αντισημιτισμού που έχει γεννηθεί ξανά στη Δύση. Κάπως αυθαίρετα τα συμπεράσματα βέβαια, ειδικά μετά τις αποκαλύψεις για τον τρόπο που λειτούργησε το televoting. Την ίδια στιγμή το Ισραήλ βομβαρδίζει αμάχους οι οποίοι όταν δεν πεθαίνουν από τις βόμβες πεθαίνουν από την έλλειψη τροφής και νερού.
Για τον Φαήλο Κρανιδιώτη βέβαια, ακόμη κι αυτό αποτελεί αφορμή για καφενόβιο κάφρικο χιούμορ στα social. Πάντως, είναι προς μελέτη οι μέθοδοι με τις οποίες διαχέεται στην κοινωνία μια αλά καρτ ευαισθησία η οποία βλέπει αντισημιτικές προθέσεις εκεί που όλοι οι υπόλοιποι βλέπουν νεκρά παιδιά. Αυτές τις μέρες οι οθόνες μας πλημμυρίζουν από εικόνες της Γάζας, εκεί όπου συντελείται μια γενοκτονία, για την οποία στο μέλλον δεν θα μπορούμε καν να προσποιηθούμε πως δεν ξέραμε.
Διαβάζουμε και πάλι για όσα έχουν συμβεί σε εκείνο το κομμάτι γης τις τελευταίες δεκαετίες. Ανατρέχουμε στο «Ο λαός μου θα ζήσει» της Λέιλα Χάλεντ, στα βιβλία του Ιλάν Παπέ για την Παλαιστίνη, στο «Για τη συναίνεση στον αφανισμό της Γάζας» του Ντιντιέ Φασέν, στο «Η Γάζα μπροστά στην Ιστορία» του Έντζο Τραβέρσο και στο «Οι Νετανιάχου» του Τζόσουα Κόεν. Και κρατάμε τους στίχους του Μαχμούντ Νταρουίς από το ποίημα «Να σκέφτεσαι τους άλλους» (Μετάφραση: Τζένη Καραβίτη):
«Οταν τα αστέρια μετράς πριν κοιμηθείς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν έχουνε πού να πλαγιάσουν.
Οταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους.
Εκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν».
