Το φιλμ «Μάμα Γκλόρια» της Μαρί Αματσουκελί είναι από τα πιο τρυφερά της χρονιάς με βασικό ατού την αξιολάτρευτη πιτσιρίκα πρωταγωνίστρια του.
Μάμα Γκλόρια (Ama Gloria) (***)
Δραματική γαλλικής παραγωγής 2023 (85)
Σκηνοθεσία: Μαρί Αματσουκελί Πρωταγωνιστούν: Λουίζ Μορό-Πανζανί, Ιλσα Μορένο Ζέγκο, Αρνό Ρεμποτίν
Η 6χρονη Κλεό είναι δεμένη με την νταντά της Γκλόρια. Όμως η Γκλόρια θα πρέπει να αποχωριστεί για πρώτη φορά την Κλεό που αναγκάζεται να γυρίσει πίσω στην πατρίδα της. Για να κατευνάσει τη στενοχώρια της, ο πατέρας της Κλεό της επιτρέπει να περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές μαζί με την Γκλόρια στο Πράσινο Ακρωτήρι.
Το φιλμ της Μαρί Αματσουκελί που άνοιξε την Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών το 2023 και κέρδισε το Χρυσό Αλέξανδρο στο τμήμα Newcomers του 64ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είναι μια τρυφερή ματιά πάνω σε μια διαφορετική «μητρική» σχέση. Το σενάριο της δημιουργού του «Party girl» ποντάρει στις τρυφερές επιταγές ενός ανθρωποκεντρικού δράματος που έχει στο επίκεντρο του την εύθραυστη παιδική ψυχολογία. Με όχημα μια αφοπλιστική ερμηνεία από την λιλιπούτεια Λουίζ Μορό-Πανζανί το φιλμ μιλάει για μια άρρηκτη σχέση που βασίζεται στην αλληλέγγυα αγάπη και στοργή. Η κάμερα καθώς ακολουθεί κατά πόδας την Κλεό, κυριολεκτικά μας βάζει μέσα στο μυαλό και την ψυχή της ορφανής από μητέρα ηρωίδας η οποία είναι απόλυτα εξαρτημένη από την Γκλόρια.
Η μεγαλύτερη συγκίνηση έρχεται μαζί με το απρόσμενο σασπένς, όταν στη διάρκεια των διακοπών της η Κλεό προσπαθεί να βρει με κάθε τρόπο τη θέση της στον κόσμο και κυρίως την καρδιά της αγαπημένης της νταντάς. Το αθώο κορίτσι βιώνει ως απειλή τον ερχομό του νέου μωρού στην αφρικανική οικογένεια (η νεαρή κόρη της Γκλόρια είναι ετοιμόγεννη) την ίδια στιγμή που προσπαθεί να αποδείξει στους υπόλοιπους και ειδικά τον εχθρικό Σίζαρ, τον μικρό γιο της Γκλόρια, την αξία και την γενναιότητα της.
Κάποια στιγμιότυπα (οι επικίνδυνες βουτιές στην θάλασσα, το κλάμα του νεογέννητου κ.α.) προσφέρονται για επιπλέον ένταση στην ούτως ή άλλως αγωνιώδη προσπάθεια της Κλεό να μη χάσει την Γκλόρια. Όμως παρά την προβλέψιμη τροπή τους ευτυχώς δεν χρησιμοποιούνται καταχρηστικά από την σκηνοθέτρια, η οποία στέκει με ειλικρινή στοργή πάνω από την ανήμπορή πρωταγωνίστρια της.
Κάποια μέρα θα πούμε τα πάντα ο ένας στον άλλον (Someday We’ll Tell Each Other Everything) (**1/2)
Αισθηματικό δράμα γερμανικής παραγωγής 2023 (132)
Σκηνοθεσία: Εμιλι Ατέφ Πρωταγωνιστούν: Μαρλένε Μπάροου, Φέλιξ Κράμερ
Το καλοκαίρι του 1990 σε ένα χωριό της πρώην Ανατολικής Γερμανίας η 19χρονη Μαρία που φιλοξενείται για λίγες βδομάδες στο σπίτι της οικογένειας του συνομήλικου φίλου της, τα φτιάχνει με ένα μοναχικό, μεσήλικα χωρικό.
Η ιρανικής καταγωγής γερμανίδα Έμιλι Ατέφ («Πιο πολύ από ποτέ») υπογράφει ένα ενδιαφέρον αλλά και άνισο φιλμ γύρω από το χρονικό ενός καταραμένου έρωτα. Δύσκολα κουμπώνουν στο ίδιο στόρι, η παθιασμένη ερωτική περιπέτεια της κοπέλας (το σενάριο αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου ημιαυτοβιογραφικού μυθιστορήματος της Ντανιέλα Κρίεν) με το αμήχανο πολιτικό σχόλιο για ένα κόσμο που όχι μόνο βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο αλλά κυριολεκτικά νιώθει ξεκρέμαστος μπροστά στην αδυσώπητη νέα τάξη πραγμάτων.
Ένας Φανταστικός Φίλος (Imaginary) (**)
Τρόμου αμερικανικής παραγωγής 2024 (100)
Σκηνοθεσία: Τζεφ Γουάντλοου Πρωταγωνιστούν: ΝτεΓουάντα Γουάιζ, Τομ Πέιν, Τέγκεν Μπερνς
Η νεαρή Τζέσικα προσπαθεί να είναι άξια μητέρα για τις δύο θυγατέρες από τον πρώτο γάμο του άντρα της. Όταν όμως το μικρότερο κορίτσι, η πεντάχρονη Αλις, παθαίνει εμμονή με ένα λούτρινο αρκουδάκι, τον Τσόνσι, η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου.
Περισσότερο με χαμένη ευκαιρία παρά με κερδισμένο στοίχημα μοιάζει η νέα παραγωγή της Blumhouse που έχει δώσει μερικά από τα καλύτερα φιλμ τρόμου των τελευταίων ετών («Τρέξε», «Split», «Νεκρό τηλέφωνο» κ.α.). Εδώ η βασική ιστορία παρότι προσφέρεται για πολλές και δυνατές αναγνώσεις – πιο πετυχημένη όλων ο εντυπωσιακός τρόπος που αναδύεται ο φανταστικός κόσμος του Τσόνσι- δεν αξιοποιείται με την δέουσα λειτουργικότητα, με αρνητικό αποκορύφωμα το παραδομένο στα κλισέ φινάλε.
Tranzit (**)
Δραματική ελληνικής παραγωγής 2023 (88)
Σκηνοθεσία: Κάρολος Ζωναράς Πρωταγωνιστούν: Παντελής Δεντάκης, Τζέο Πακίτσας, Δημήτρης Πουλικάκος
TRANZIT_SPOT from Alcaponide on Vimeo.
Ύστερα από τον αινιγματικό θάνατό τους, Πατέρας και Γιος, συναντώνται και πάλι στο Tranzit, έναν έρημο και άχρωμο τόπο.
Στο νέο του φιλμ που είναι γυρισμένο σε ασπρόμαυρο κυρίως – εξαίρεση η εισαγωγή με το θάνατο των πρωταγωνιστών- ο ιδιοσυγκρασιακός Κάρολος Ζωναράς («Ο γιος του Τσάρλι», «Πέντρο Νούλα») κατασκευάζει ένα φιλόδοξο κινηματογραφικό δοκίμιο με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, που παρά τις ενδιαφέρουσες ιδέες (οι αφηρημένες μαθηματικές αρχές ορίζουν την πορεία των πραγμάτων στον πλανήτη Tranzit με τους νεκρούς να πασχίζουν να βρουν τις απαντήσεις στα βασανιστικά ερωτήματα που είχαν όταν ήταν ζωντανοί) δεν γίνεται ποτέ ξεχωριστό. Απεναντίας βυθίζεται στη λούπα ενός αέναου και αλληγορικού κύκλου ζωής – θανάτου, όπου οι πραγματικές συγκινήσεις είναι ελάχιστες.
Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας (The Last Emperor) (***1/2)
Βιογραφική διεθνούς συμπαραγωγής 1987 (163)
Σκηνοθεσία: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι Πρωταγωνιστούν: Τζον Λον, Τζόαν Τσεν, Πίτερ Ο’ Τουλ
Ο Που-Γι, σε ηλικία μόλις τριών ετών ανεβαίνει στον αυτοκρατορικό θρόνο για να κυβερνήσει τον κινέζικο λαό ακολουθώντας μια παράδοση χιλιετιών.
Το βραβευμένο με 9 Οσκαρ έπος για τον τελευταίο Κινέζο Αυτοκράτορα είναι ένα σπάνιο υπερθέαμα βασισμένο στην ονειρική φωτογραφία του Βιτόριο Στοράρο, την εμβληματική μουσική του Ρουίτσι Σακαμότο και την απαράμιλλη μαστοριά του σκηνοθέτη ως προς το πώς δένει το προσωπικό, ανθρώπινο δράμα του ήρωα με το μεγαλειώδες πεπρωμένο του «Θεϊκού αυτοκράτορα». Ο Μπερτολούτσι, που έγινε ο πρώτος δυτικός σκηνοθέτης που πήρε άδεια για γυρίσματα στην Απαγορευμένη Πόλη, χρησιμοποιεί ως πολιτικές βινιέτες μια σειρά από φλας-μπακ που αποτυπώνουν την ταραχώδη ιστορία της Κίνας από τις αρχές 20ού αιώνα έως και τη δεκαετία του ’80.
