Το φιλμ «Ο καλός καθηγητής» του σκηνοθέτη- σεναριογράφου αλλά και δασκάλου Τεντί Λουσί-Μοντέστ θυμίζει ως ένα βαθμό το ανάλογης θεματικής «Στο γραφείο καθηγητών» που είχε κερδίσει πέρυσι το ευρωπαϊκό βραβείο κοινού Lux
Ο καλός καθηγητής (Pas de Vagues /The Good Teacher) (***)
Δραματική γαλλοβελγικής συμπαραγωγής 2024 (92)
Σκηνοθεσία: Τεντί Λουσί-Μοντέστ Πρωταγωνιστούν: Φρανσουά Σιβίλ, Σαέν Μπουμεντίν, Τοσκάν Ντικέν, Μαλορί Ουανέκ, Μπακαρί Κεμπέ, Μοχάμεντ Φαντιγκά, Ανιές Ουρστέλ
Ο δημοφιλής καθηγητής λογοτεχνίας Ζουλιάν κατηγορείται από μία μαθήτρια του για σεξουαλική παρενόχληση. Κι ενώ ο νεαρός καθηγητής μπορεί εύκολα να καταρρίψει τις εις βάρος του κατηγορίες (αρκεί να μιλήσει ανοιχτά για την προσωπική του ζωή) επιλέγει να σιωπήσει και να διεκδικήσει την αποκατάσταση του ονόματός του με βάση τα νόμιμα όπλα που του παρέχει η δικαιοσύνη.
Μένοντας μακριά από μονοδιάστατες ερμηνείες και αποφεύγοντας τα διδακτικά συνθήματα, ο γαλλορομά σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τεντί Λουσί-Μοντέστ στην μόλις τρίτη ταινία του καταφέρνει να υφάνει ένα σφιχτοδεμένο και πολυεπίπεδο δράμα που εκτυλίσσεται στα στενά πλαίσια της αίθουσας και του σχολικού μικρόκοσμου αλλά γρήγορα ξεφεύγει και «ανοίγεται» στην πραγματική κοινωνία. Ο «Καλός καθηγητής» είναι ένα δράμα που δεν αρνείται τις πολιτικές αναφορές του (ο αντικομφορμιστής ήρωας μπαίνει στο στόχαστρο μεταξύ άλλων και λόγω της επιλογής του να μην ακολουθεί την πεπατημένη όσον αφορά τους παραδοσιακούς τόπους διδασκαλίας) και μετατρέπεται υποδειγματικά σε ένα αγωνιώδες κοινωνικό θρίλερ. Στο κέντρο του έργου συναντάμε έναν αποφασισμένο για όλα χαρακτήρα που δεν συμβιβάζεται και είναι έτοιμος να δώσει τον αγώνα του για να λάμψει η αλήθεια. Όμως κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο, καθώς η στοχοποίηση του όταν συνοδεύεται από μηχανισμούς που είτε καλλιεργούν τον ψυχολογικό εκφοβισμό είτε αντανακλούν τα πιο σκοτεινά ένστικτα (ρατσισμός, ομοφοβία κ.α.) της συντηρητικής κοινωνίας, οδηγεί σε ακραίες συνθήκες. Το λεπτοδουλεμένο και με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού σενάριο βασίζεται σε πραγματικά συμβάντα και είναι ανατριχιαστικός ο τρόπος με τον οποίο ο σκηνοθέτης αφηγείται τις ιδιαίτερες στιγμές του όπου τα ηθικά διλήμματα συνδέονται με το αντιφατικό νόημα της «πολιτικής ορθότητας». Είναι ένα αφοπλιστικό και καίριο σχόλιο γύρω από μια ιδιαίτερα εύθραυστη εποχή όπου η οποιαδήποτε ιδεολογική παρέκκλιση ή διαφορετική κοινωνική συμπεριφορά, τιμωρείται αυστηρά με περιθωριοποίηση αλλά και σφοδρή κατακραυγή.
Όταν το φως πέφτει (Light falls) (**)
Θρίλερ ελληνογεωργιανής συμπαραγωγής 2023 (95)
Σκηνοθεσία: Φαίδων Παπαμιχαήλ Πρωταγωνιστούν: Νίνι Νεμπιρίντζε, Ελένσιο, Μάκης Παπαδημητρίου
Δύο κοπέλες από την Γεωργία κάνουν διακοπές στα ελληνικά νησιά και βιώσουν μια τραυματική περιπέτεια όταν πέφτουν στα χέρια τριών νεαρών λαθρομεταναστών.
Ο υποψήφιος για δύο όσκαρ διευθυντής φωτογραφίας Παπαμιχαήλ υπογράφει ένα φιλμ που εμφανίζει σημάδια άγνοιας κινδύνου αλλά και έλλειψη ξεκάθαρου στόχου. Δεν μπορείς να εντοπίσεις εύκολα τους λόγους δημιουργίας του φιλμ που οπτικά είναι ελκυστικό αλλά μοιάζει με θρίλερ εκδίκησης (θυμίζει κάπως το στυλιζαρισμένο «Revenge» της Κοραλί Φαρζά) χωρίς σαφή ιδεολογικό πλαίσιο – ο στόχος είναι η πατριαρχεία;- ενώ και το σενάριο χάνεται εύκολα σε κλισέ αν όχι αφελείς απολήξεις.
Πρώτος έρωτας (Young Hearts) (**1/2)
Δραματική βελγο-ολλανδικής συμπαραγωγής 2024 (97)
Σκηνοθεσία: Αντονι Σάτεμαν Πρωταγωνιστούν: Λου Γκούσενς, Μάριους Ντε Σάγκερ
Βρισκόμαστε στο μέσο της σχολικής χρονιάς, όταν ο 14χρονος Ελιάς γνωρίζει τον νέο του γείτονα, τον Αλεξάντερ, ένα συνομήλικο του αγόρι που έχει έρθει από τις Βρυξέλλες με την οικογένεια του. Ανάμεσα στα δύο αγόρια δημιουργείται μια όμορφη σχέση.
Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα έχει απεικονιστεί στον κινηματογράφο με φιλμικά στιγμιότυπα έντονων ψυχικών δοκιμασιών που οδηγούν τις δοκιμαζόμενες νεανικές καρδιές σε πρωτόγνωρες συνθήκες. Κάτι αντίστοιχο επιχειρείται κι εδώ, με την διακριτική ματιά του σκηνοθέτη να αποφεύγει σκοπέλους που θα μετέτρεπαν την ιστορία των δύο αγοριών σε μια αδιάφορη μελό συνθήκη. Ο Σάτεμαν βασίζεται στο σενάριο του Λούκας Ντοντ («Close») και αφηγείται μια τρυφερή, γεμάτη απελευθερωτική ζωντάνια ταινία που αν και δεν έχει ιδιαίτερες εκπλήξεις ή ανατροπές κέρδισε μνεία στο τμήμα Generation της Μπερλινάλε.
Πέρα από τη θάλασσα (La Mer au Loin / Across the Sea) (**1/2)
Δραματική διεθνούς συμπαραγωγής 2024 (112)
Σκηνοθεσία: Σαΐντ Χαμίς Πρωταγωνιστούν: Αγιούμπ Γκρετάα, Αννα Μουγκλαλίς, Γκρεγκουάρ Κολέν
Ο 27χρονος Νουρ αφήνει την γενέτειρα του στο Μαρόκο προκειμένου να μεταναστεύσει παράνομα στη Μασσαλία του 1990, όπου βιώνει μια περιθωριακή, γεμάτα ρίσκο αλλά και συγκινήσεις ζωή.
Ο Σαΐντ Χαμίς επιχειρεί να κάνει ένα διαφορετικό προσφυγικό δράμα όπου η γλυκιά νοσταλγία και το σκληρό πρόσωπο του ρατσισμού, ενώνονται κάπως αμήχανα σε ένα φιλμ που διαθέτει πάντως τις έντονες συγκινήσεις του . Χωρισμένο σε πέντε κεφάλαια και μια χρονική διαδρομή 10 ετών το σενάριο μοιράζεται μεταξύ του υπαρξιακού μελοδράματος και της ερωτικής ιστορίας όπου κάνει αισθητή την παρουσία της η πάλαι ποτέ δημοφιλής Άνα Μουγκλαλίς.
Ugly Stepsister (**)
Θρίλερ διεθνούς συμπαραγωγής 2025 (110)
Σκηνοθεσία: Εμίλιε Μπλίχφελντ Πρωταγωνιστούν: Λέα Μύρεν, Θέα Σόφιε Λοχ Νες, Ανε Νταλ Τορπ, Φλο Φάγκερλι, Ισακ Καλμρόθ, Μάλτ
Σε ένα παραμυθένιο βασίλειο όπου η ομορφιά είναι η υπέρτατη αξία, η νεαρή Ελβίρα είναι διατεθειμένη να προβεί σε οποιαδήποτε τολμηρή ενέργεια προκειμένου να τραβήξει το βλέμμα του Πρίγκιπα.
Πρόκειται για μια αιρετική – και ενίοτε απολαυστική- ματιά πάνω στο μύθο της Σταχτοπούτας που βάζει στο ίδιο μίξερ τα βασικά συστατικά χρυσόσκονης του κλασικού παραμυθιού με τα horror κομμάτια μιας αιματοβαμμένης και βασανιστικής ιστορίας, η οποία πάντως εξαντλεί τις πρωτότυπες ιδέες της στο πρώτο μισό. Είναι ευρηματικό πάντως το σενάριο ειδικά ως προς τον τρόμο με τον οποίο αποδομεί το παραμύθι που έχει τις ρίζες του σε αρχαίους πολιτισμούς αλλά έγινε γνωστό από τους Γκριμ στις αρχές του 19ου αιώνα.
