Νέες ταινίες: Στο λεωφορείο «47» παρακολουθούμε την ιστορία της Ισπανίας

Πέντε βραβεία Γκόγια – ανάμεσα τους κι αυτό της καλύτερης ταινίας- για τη δημιουργία του Μαρσέλ Μπαρένα με τον Κάρλος Κουέβας να υποδύεται τον αποφασισμένο για όλα οδηγό του λεωφορείου «47».

Το 47 (El 47) (***)

Δραματική ισπανικής παραγωγής 2024 (110)

Σκηνοθεσία: Μαρσέλ Μπαρένα

Πρωταγωνιστούν: Κάρλος Κουέβας, Εδουάρδο Φερνάντες, Κλάρα Σεγκούρα, Οσκαρ δε λα Φουέντε

Στη Βαρκελώνη του 1978 ένας οδηγός λεωφορείου πασχίζει να πείσει τους υπεύθυνους – του οργανισμού δημόσιας συγκοινωνίας αλλά του δήμου – να επεκτείνουν το δρομολόγιο του λεωφορείου 47 ώστε να φτάνει μέχρι τον υποβαθμισμένο οικισμό Τόρε Μπάρο που βρίσκεται έξω από τα όρια της πόλης.

Το «47» δεν είναι ένα απλό νούμερο λεωφορείου αλλά ο βασικός λόγος που οι μεροκαματιάρηδες του Τόρε Μπάρο συνεχίζουν να ελπίζουν για μια καλύτερη ζωή. Η αληθινή ιστορία του τέως δημάρχου της πρωτεύουσας της Καταλανίας Πασκουάλ Μαραγάλ, χρησιμεύει στον Μαρσέλ Μπαρένα («Mediterraneo-Ο νόμος της θάλασσας») για να αφηγηθεί ένα στιβαρό ανθρωποκεντρικό δράμα με ισχυρό πολιτικό εκτόπισμα και παλιομοδίτικη γοητεία. Η ανεκτίμητη αρετή του έργου είναι η αφτιασίδωτη γοητεία και αληθοφάνεια που προκύπτει από το μιξάζ ανάμεσα στις μεστές σκηνοθετημένες σκηνές πάνω στις οποίες κουμπώνει άψογα το αρχειακό υλικό από την Βαρκελώνη των 70ς. Η ιστορία του 47 είναι η ιστορία μιας γειτονιάς αλλά και η ιστορία της ίδιας της Ισπανίας.

Τις δεκαετίες του 50 και του 60 χιλιάδες αγρότες από την Εστρεμαδούρα και την Ανδαλουσία άφηναν τα χωριά τους για να γλιτώσουν από την φτώχια, την πείνα που είχε προκαλέσει ο πόλεμος και τις αυταρχικές συμπεριφορές των γαιοκτημόνων. Γίνονταν εσωτερικοί μετανάστες στη χώρα τους και διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στα ανερχόμενα βιομηχανικά κέντρα (χώρα των Βάσκων, Μαδρίτη, Καταλωνία) ενώ μερικοί από αυτούς κατάφερναν να αγοράσουν ένα κομμάτι γης στα περίχωρα των μεγάλων πόλεων (που αρχικά προορίζονταν για οικιστική περιοχή της εύπορης τάξης) με σκοπό να χτίσουν το σπίτι τους. Κάπως έτσι γεννήθηκαν οι παραγκουπόλεις σαν το Τόρε Μπάρο αλλά και οι απάνθρωπες ιστορίες που τις συνόδευσαν σαν εκείνη του «47».

Το μονοπάτι του αλατιού (The Salt Path) (**1/2)

Δραματική βρετανικής παραγωγής 2025 (115)

Σκηνοθεσία: Μάριαν Ελιοτ

Πρωταγωνιστούν: Γκίλιαν Aντερσον, Τζέισον Aïζακς.

Ζευγάρι μεσηλίκων χάνει το σπίτι του κι αποφασίζει να προβεί σε μια τολμηρή πράξη αντίδρασης και αντίστασης: περιπλανιούνται σε παράκτιες περιοχές βάζοντας σκοπό να καλύψουν απόσταση 630 μιλιών μέχρι το Land’s End  της Κορνουάλης.

Βασισμένο στο ομότιτλο μπεστ σέλερ της Ρέινορ Γουίν (που αφηγείται τη συγκλονιστική προσωπική ιστορία της) το φιλμ είναι ένα δράμα που παρά το σκληρό χαρακτήρα του αντιστέκεται σθεναρά στα κλισέ του μελό. Η αφήγηση ακολουθεί τη διαδρομή ενός ταξιδιωτικού ημερολογίου διανθισμένου με ιλαροτραγικά στιγμιότυπα αλλά και εικόνες φυσικού μεγαλείου (μαγευτικά τα νοτιοδυτικά παράλια της Αγγλίας) που καταλήγει να γίνει ένας ύμνος στη δύναμη της θέλησης.   

Jurassic World: Αναγέννηση (Jurassic World Rebirth) (**)

Περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής 2025 (118)

Σκηνοθεσία: Γκάρεθ Εντουαρντς

Πρωταγωνιστούν: Τζόναθαν Μπέιλι, Σκάρλετ Γιόχανσον, Μανούελ Γκαρθία Ρούλφο, Μαχερσαλαλχάσμπαζ Αλι, Ρούπερτ Φρεντ

Μια μισθοφόρος στρατιώτης και ένας πορωμένος παλαιοντολόγος φτάνουν στο νησί των δεινοσαύρων για να συλλέξουν από αυτούς δείγματα DNA που μπορούν να προκαλέσουν  επανάσταση στην ιατρική επιστήμη. 

Η μυθολογία του «Τζουράσικ παρκ» που ξεκίνησε πριν από 30 χρόνια και τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, φέρνει στο ίδιο καρέ την προϊστορία με τη σύγχρονη ζωή. Η νέα περιπέτεια των δεινοσαύρων έρχεται τρία μόλις χρόνια μετά από το κλείσιμο της τελευταίας τριλογίας που έκανε ρεκόρ εισιτηρίων. Η καινούργια φάση του franchise ποντάρει στη φανταχτερή παρέλαση εφέ και αστέρων (η Σκάρλετ Τζοχάνσον έχει το know how από μπλοκμπάστερ οπότε δεν έχει πρόβλημα να παίξει στα δάχτυλα της τους σαρκοφάγους δεινοσαύρους) αλλά τα πάντα εδώ μαρτυρούν ρουτινιάρικη διάθεση και έλλειψη ανανεωτικών ιδεών. 

Ο Μεγάλος Δραπέτης ( Cool Hand Luke) (***1/2)

Περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής 1967 (126)

Σκηνοθεσία: Στιούαρτ Ρόζενμπεργκ

Παίζουν: Πολ Νιούμαν, Τζον Κένεντι, Τζο Βαν Φλιτ, Λου Αντόνιο

Ο βετεράνος πολέμου Λούκας «Λουκ» Τζάκσον καταδικάζεται για τον αντικομφορμισμό του. Μια νύχτα που ήταν μεθυσμένος αφαίρεσε τα χρήματα από τα παρκόμετρα για να πιει κι άλλο!

Καταγγελία του αμερικάνικου σωφρονιστικού συστήματος μέσα από το μυθιστόρημα του Ντον Πιρς (είχε εκτίσει κι ο ίδιος δύο χρόνια σε φυλακή της Φλόριντα) και την ιστορία του κατάδικου που έχει τις αποδράσεις για χόμπι. Ο αντιηρωικός χαρακτήρας του Λουκ που τον συμπαθούν όλοι (ακόμη και οι δεσμοφύλακες παρότι διατάζονται να του σπάσουν τον τσαμπουκά) χλευάζει το σύστημα – όταν πεθαίνει η μητέρα του δραπετεύει , τον πιάνουν και μετά το ξανασκάει- όμως εκείνο θα βρει τρόπο να τον αποβάλλει.  Όσκαρ β ρόλου για τον Τζορτζ Κένεντι, ενώ η ταινία ήταν υποψήφια για ακόμη τρία βραβεία (A’ ανδρικού ρόλου, μουσικής, σεναρίου).

Ματαντόρ (Matador) (***)

Ερωτικό θρίλερ ισπανικής παραγωγής 1986 (106)

Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ

Πρωταγωνιστούν: Ασούμπτα Σέρνα, Αντόνιο Μπαντέρας, Κάρμεν Μάουρα

Ο μπερδεμένος Άνχελ παλεύει να βρει τον δρόμο του ανάμεσα στην τυραννική μητέρα του και τα μαθήματα ταυρομαχιών. Όταν ομολογεί μια σειρά φόνων (που όμως δεν έχει διαπράξει) μια αινιγματική δικηγόρος αναλαμβάνει την υπεράσπιση του.

Η ενοχή, ο καταπιεσμένος ερωτισμός αλλά και μια μπαρόκ σινεφιλία συνθέτουν το υβριδικό έργο ενός ακατέργαστου Αλμοδόβαρ που χαρίζει εδώ στον Αντόνιο Μπαντέρας τον πρώτο σημαντικό ρόλο του. Η ιστορία είναι μια «καλή αφορμή για να υμνήσω την ομορφιά αφού υπάρχουν άνθρωποι που γεννήθηκαν για να μπορείς να τους κοιτάς» υποστηρίζει ο Ισπανός σκηνοθέτης αν και μερίδα της κριτικής εντόπισε στην ανάλυση του φιλμ ψήγματα πολιτικής κριτικής κατά του φρανκικού καθεστώτος και του αμαρτωλού παρελθόντος της Ισπανίας.

Διαβάστε επίσης

Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο σκηνοθέτης που γνώριζε πολλά

Σπιναλόγκα μόνο για λίγους