Το θρίλερ των 00ς «28 μέρες μετά» επανέφερε στην μόδα τα κινηματογραφικά ζόμπι δημιουργώντας αμέτρητες ταινίες και σειρές. Τώρα όμως, η επιστροφή του Ντάνι Μπόιλ πίσω από την κάμερα για το «28 χρόνια μετά» επιχειρεί να βάλει μια τελεία σε όλο αυτό το πανηγύρι που ακολούθησε.
28 χρόνια μετά (28 years later) (***)
Τρόμου αμερικανοβρετανικής συμπαραγωγής 2025 (115)
Σκηνοθεσία: Ντάνι Μπόιλ Πρωταγωνιστούν: Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον, Τζακ Ο’Κόνελ, Αλφι Γουίλιαμς, Ρέιφ Φάινς, Τζόντι Κόμερ
Τριάντα χρόνια μετά από τη σαρωτική πανδημία που μετέτρεψε ολόκληρη την Αγγλία σε τόπο ζωντανών νεκρών, το Νησί έχει τεθεί σε καραντίνα για την υπόλοιπη Ευρώπη. Κάποιοι λίγοι επιζήσαντες έχουν καταφέρει να ζουν αρμονικά και με σχετική ασφάλεια σε απομονωμένη νησίδα. Από το κοινόβιο- οχυρό τους βγαίνουν σπανίως για κυνήγι ή αναζήτηση προμηθειών, όμως ένας πατέρας πηγαίνει με τον έφηβο γιο του στην απαγορευμένη ζώνη προκειμένου να τον εκπαιδεύσει να εξολοθρεύει τους μολυσμένους.
Η ταινία που κλείνει την τριλογία των βρετανών νεκροζώντανων είναι ένα άψογα ενορχηστρωμένο θέαμα αμείωτης έντασης. Ο σκηνοθέτης Ντάνι Μπόιλ και ο σεναριογράφος Άλεξ Γκάρλαντ που δημιούργησαν το εμβληματικό «28 μέρες μετά», με πρωταγωνιστή τον άγνωστο τότε Κίλιαν Μέρφι, επιστρέφουν στα πόστα τους.
Αφού ακολούθησε το 2007 ένα μάλλον αδέξιο αλλά όχι αδιάφορο σίκουελ («28 εβδομάδες μετά») από τον ισπανό Χουάν Κάρλος Φρεσναντίγιο, η τριλογία ολοκληρώνεται με ένα συναρπαστικό και αγωνιώδες θρίλερ που επαναφέρει την ατμόσφαιρα δυστοπίας και τρόμου στις ρεαλιστικές διαστάσεις ενός επίκαιρου πολιτικού σχολιασμού. Για πρώτη φορά βλέπουμε τη σύνδεση της μυθολογίας των ζόμπι με ένα αντιμιλιταριστικό σχόλιο (η σεκάνς με τα στρατιωτικά εμβατήρια προκαλεί ρίγη) αλλά και μια μελαγχολική κραυγή αγωνίας γύρω από το τέλος της ανθρωπότητας.
Μάλιστα ο Γκάρλαντ μπολιάζει τον εύστοχο σχολιασμό του για τις ύστατες ανάσες του κόσμου, με τις ιδανικές ειρωνικές πινελιές που καταγγέλλουν το αδηφάγο δυτικό πολιτισμό (τα τρομερά γλέντια των ζωντανών γίνονται με δοξασίες για τα ανδραγαθήματα, το ηρωικό παρελθόν, τη Βασίλισσα και τον Θεό) ενώ επισημαίνουν την αναπόφευκτη σύγκρουση των ξένων κόσμων όπως διαφαίνεται στο υπέροχο λυρικό φινάλε. Εκεί δηλαδή που ξεχωρίζει η μορφή του Ρέιφ Φάινς. Ο βρετανός υποδύεται έναν πρώην γιατρό και νυν «ιερέα» μιας άλλης θρησκείας, που νομοτελειακά θα διδάξει στους πιστούς της επόμενης μέρας ότι ο θάνατος είναι όχι μόνο η μεγάλη αλήθεια («memento mori» δηλαδή «θυμήσου το θάνατο» λέει στον πιτσιρικά ήρωα) αλλά και ο ιδανικός τρόπος για να μπορέσει κάποιος να ζει.
Διπλή ταυτότητα (La Infiltrada /Undercover) (***)
Πολιτικό θρίλερ ισπανικής παραγωγής 2024 (113)
Σκηνοθεσία: Αράντσα Ετσεβαρία Πρωταγωνιστούν: Καρολίνα Γιούστε, Λουίς Τοσάρ
Μια μυστική πράκτορας της ισπανικής αστυνομίας αφού μπήκε στους αριστερούς κύκλους μιας μικρής βασκικής πόλης, καταφέρνει μετά από καιρό να διεισδύσει στο εσωτερικό της τρομοκρατικής οργάνωσης ETA.
Κοφτό μοντάζ, ατμόσφαιρα απειλής, απαράμιλλος ρεαλισμός αλλά κι ένα μάλλον ισχνό πολιτικό σχόλιο γύρω από το βασκικό ζήτημα και το ρόλο της ΕΤΑ, συνθέτουν το προφίλ της «Διπλής ταυτότητας» που προτάθηκε για 13 βραβεία Γκόγια, αποσπώντας εκείνο της καλύτερης ταινίας αλλά και της γυναικείας ερμηνείας Α ρόλου για την εντυπωσιακή Καρολίνα Γιούστε. Το σενάριο βασίζεται στην πραγματική ιστορία της νεαρής Έλενα Τεχάδα που στα τέλη των ’90ς ανέλαβε μια αποστολή με υψηλό ρίσκο παίζοντας κορώνα- γράμματα τη ζωή της.
Πάρτι χωρισμού (Volveréis /The other way around) (**)
Κομεντί ισπανικής παραγωγής 2025 (95)
Σκηνοθεσία: Χονάς Τρουέμπα Πρωταγωνιστούν: Iτσαρο Αράνα, Βίτο Σανθ, Φερνάντο Τρουέμπα
Μετά από 15 χρόνια γάμου η Aλε και ο Aλεξ, παρότι είναι ακόμη αγαπημένοι αποφασίζουν να χωρίσουν επειδή η ζωή τους έχει μπει σε τέλμα. Μάλιστα για να γιορτάσουν το ευτυχισμένο παρελθόν τους αποφασίζουν να κάνουν ένα πάρτι αποχωρισμού.
Λιτή, υποτονική αλλά βαθιά ανθρώπινη η νέα ταινία του δημιουργού της προ εξαετίας «Η παρθένος του Αυγούστου» παρουσιάζει την αποδόμηση του γάμου με μια ανεμελιά που έχει γούστο. Η τρυφερή σκηνοθετική προσέγγιση και το ερμηνευτικό δέσιμο των πρωταγωνιστών δεν φτάνουν πάντως για να αποκτήσει η ταινία αφηγηματική συνέπεια καθώς η έξυπνη κεντρική ιδέα, δεν αναπτύσσεται με τις κατάλληλες δραματουργικές κορυφώσεις και ανατροπές.
Ελιο (Elio) (**)
Animation αμερικανοβρετανικής συμπαραγωγής 2025 (98)
Σκηνοθεσία: Μάντελιν Σαραφιάν, Ντόμι Σι, Αντριαν Μολίνα Με τις φωνές των: Γιόνας Κιμπρεάμπ, Ζόι Σαλντάνα, Ρέμι Εντγερλι
Ο μικρός Έλιο, έχει εμμονή με το διάστημα και τους εξωγήινους. Αυτό τον κάνει στόχο μόνιμων πειραγμάτων από τα άλλα παιδιά. Όμως μια νύχτα οι εξωγήινοι καταφτάνουν στη Γη.
Ο πιτσιρικάς πρωταγωνιστής με την αχαλίνωτη φαντασία και τη μανία για το ταξίδι στο διάστημα, θα δει το όνειρο του να εκπληρώνεται όταν οι εξωγήινοι τον απαγάγουν! Θεωρώντας τον Έλιο αρχηγό των γήινων, οι όχι και τόσο προηγμένοι νοητικά επισκέπτες από το διάστημα, στέλνουν τον κλώνο του στη Γη και στην παράλληλη δράση που ακολουθεί κάποια επεισόδια βγάζουν λίγο γέλιο αλλά τα περισσότερα είναι απλώς διδακτικά και απευθύνονται σε μικρές ηλικίες. Η σύμπραξη Disney- Pixar βρίσκεται ίσως στα πιο χαμηλά επίπεδα των τελευταίων ετών και χρειάζεται επειγόντως φρέσκους ήρωες.
