Σύμφωνα με έρευνες του Πανεπιστημίου Ντιουκ της Β.Καρολίνα υπάρχει δυνατότητα για πρόβλεψη προβλημάτων συμπεριφοράς και υγείας των παιδιών από την ηλικία των τριών ετών μετά από 45 λέπτο τεστ αξιολόγησης.
Νέες έρευνες από τον τομέα της παιδαγωγικής ψυχολογίας με επικεφαλή την Τέρι Μόφιτ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ντιουκ της Β.Καρολίνα και τον καθηγητή Αβσαλόμ Κάσπι του King’s College του Λονδίνου μιλούν για δυνατότητα πρόβλεψης από την ηλικία των τριών ετών για μελλοντικά προβλήματα συμπεριφοράς αλλά και άλλα θέματα υγείας.
Οι δύο επιστήμονες πραγματοποίησαν ένα τεστ σε παιδιά προσχολικής ηλικίας για να ανακαλύψουν ποια από αυτά, όταν μεγαλώσουν, θα έχουν περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς και υγείας, και έτσι θα αποτελέσουν το μεγαλύτερο οικονομικό -και όχι μόνο- βάρος για την κοινωνία.Στο δείγμα συμμετείχαν πάνω από 1.000 παιδιά προσχολικής ηλικίας, εωσότου γίνουν 38 ετών.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό για θέματα ανθρώπινης συμπεριφοράς Nature Human Behaviour.
Η μελέτη κατέληξε ότι είναι δυνατό να προβλεφθεί ποιο παιδί θα ζήσει μια γενικά απροβλημάτιστη ζωή και ποιο θα έχει δυσκολίες, που θα επιβαρύνουν το ίδιο και την κοινωνία.
Τα τρίχρονα υποβλήθηκαν σ’ αυτή τη διαδικασία που αξιολόγησε τις νοητικές,τις γλωσσικές και τις κινητικές τους ικανότητες. Παράλληλα αξιολογήθηκε και η νοημοσύνη τους, ο αυτοέλεγχος, η παρορμητικότητα και η ικανότητα επικοινωνίας.
Μετά από 35 χρόνια, παρακολούθησης των παιδιών, διαπιστώθηκε ότι περίπου το ένα πέμπτο (22%) από αυτά που συμμετείχαν στην έρευνα είχαν το χαμηλότερο «σκορ» στα τεστ και ήταν πια ενήλικοι, ευθύνονταν για τα τέσσερα πέμπτα (81%) των παραβιάσεων του νόμου για διάφορα αδικήματα, για πάνω από τα τρία τέταρτα (78%) των συνταγογραφούμενων φαρμάκων, για τα δύο τρίτα (66%) των κοινωνικών επιδομάτων και για πάνω από το ήμισυ των διανυκτερεύσεων σε νοσοκομεία.
Σύμφωνα με τους καθηγητές αν κάποτε όλα τα παιδιά περνάνε από τέτοια τεστ, θα είναι δυνατό να εντοπίζονται εκείνα που έχουν αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάσουν παρεκκλίνουσα συμπεριφορά ή σοβαρό πρόβλημα υγείας.
«Περίπου το 20% του πληθυσμού χρησιμοποιεί τη μερίδα του λέοντος μιας ευρείας γκάμας δημοσίων υπηρεσιών. Οι ίδιοι άνθρωποι απασχολούν το εθνικό σύστημα υγείας, τα δικαστήρια, τους ασφαλιστικούς οργανισμούς κ.α. Αλλά δεν πρέπει να πούμε ότι πρόκειται για προβληματικούς που εκμεταλλεύονται τον φορολογούμενο και τα δημόσια ταμεία. Πήγαμε πιο πίσω στην παιδική ηλικία τους και βρήκαμε ότι αυτό το 20% αρχίζει τη ζωή του με ήπια προβλήματα. Τελικά, βλέποντάς το από άποψη υγείας, αποκτάς ένα αίσθημα συμπόνιας γι’ αυτούς τους ανθρώπους, αντί να τους ρίχνεις το φταίξιμο», δήλωσε η Τέρι Μόφιτ.
Πήγαμε πιο πίσω στην παιδική ηλικία τους και βρήκαμε ότι αυτό το 20% αρχίζει τη ζωή του με ήπια προβλήματα.
Κατά κάποιο τρόπο, η νέα μελέτη επιβεβαιώνει τη λεγόμενη «αρχή του Παρέτο» από το τέλος του 19ου αιώνα, γνωστή και ως «ο κανόνας του 80-20», σύμφωνα με τον οποίο περίπου το 80% των συνεπειών προέρχονται από περίπου το 20% των αιτιών, μια αρχή που φαίνεται να ισχύει σε διάφορα πεδία (πληροφορική, βιολογία, φυσική, οικονομία κ.α.). Υποτίθεται ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει όσον αφορά την κατανομή των κοινωνικών βαρών, δηλαδή οι κρατικές δαπάνες για τα κοινωνικά προβλήματα κατευθύνονται σε μια μειονότητα του πληθυσμού.
Επομένως τα παιδιά από τις οικογένειες με οικονομικά προβλήματα είναι πιο εύκολο να έχουν την τάση σε μια ζωή πιο δύσκολη με προβλήματα και η κοινωνία να πρέπει να επενδύσει περισσότερους πόρους γι’ αυτούς τους ανθρώπους.Το ερώτημα είναι αν είναι σωστός ο τρόπος σκέψης της νέας μελέτης και κατά πόσο θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινωνικές και άλλες διακρίσεις σε βάρος συγκεκριμένων ανθρώπων.
Οι ερευνητές αντιτείνουν ότι το ακριβώς αντίθετο θα συμβεί, δηλαδή η καταπολέμηση του στιγματισμού και των παγιωμένων προκαταλήψεων, εάν η κοινωνία αποκτήσει μεγαλύτερη κατανόηση ότι το πρόβλημα ξεκίνησε από την παιδική ηλικία. Οπότε θα φροντίσει να δώσει έγκαιρα περισσότερες ευκαιρίες και υποστήριξη σε αυτά τα παιδιά, ώστε να αλλάξει η μελλοντική τροχιά της ζωής τους. Επισημαίνουν επίσης ότι τα τεστ «πιάνουν» όχι μόνο τα φτωχά παιδιά, αλλά και εκείνα της μεσαίας τάξης που αργότερα θα έχουν δύσκολη ζωή.
