Αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πώς ξεκίνησαν, τι αγαπούν και τι αγαπούν να μισούν.
Η μέρα που σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός…
Ημουν 13-14. Μόλις είχα διαβάσει τη «Νιετότσκα Νιεζβάνοβα» του Ντοστογέφσκι και φλεγόμουν να βγω στον δρόμο και να μοιραστώ την ιστορία με τους περαστικούς.
Η πρώτη μου ερασιτεχνική παράσταση…
Ηταν στα πέντε μου χρόνια στο φροντιστήριο αγγλικών του κ. Γεράκη. Υποδύθηκα έναν βοσκό στη χριστουγεννιάτικη παράσταση.
Η πρώτη μου επαγγελματική παράσταση…
Ηταν στην Αγγλία. Μια παράσταση στην πλατφόρμα σύγχρονου χορού του Devon. Ημασταν τέσσερις περφόρμερ – οι άλλοι τρεις έρχονταν από την Κορέα, το Χονγκ Κονγκ και τις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα η πρώτη μου δουλειά ήταν με την ομάδα Σημείο Μηδέν στο «Οπως σας αρέσει» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου.
Ο/η δάσκαλος/α υποκριτικής που ευγνωμονώ…
Ο Φιλίπ Ζαρίλι, ο υπεύθυνος του μεταπτυχιακού προγράμματος στο Εξετερ. Δουλεύαμε τότε με τον Φιλίπ δέκα ώρες τη μέρα. Τέσσερις ώρες εκπαίδευση σε γιόγκα, τάι τσι και καλαριπαγιάτου, στη συνέχεια εντατικό workshop στη δουλειά του Μπέκετ και του Μάρτιν Κριμπ. Πολύμηνη έρευνα στο μπούτο με δασκάλους από όλο τον κόσμο. Ουτοπία. Δεν πίστευα ποτέ ότι σε ακαδημαϊκό πλαίσιο θα έχυνα τόσο ιδρώτα. Το εντυπωσιακό με τον Φιλίπ είναι ότι συνδυάζει σε ένταση και βάθος δύο ποιότητες πολύτιμες: αυτήν του καλλιτέχνη/διανοούμενου και αυτήν του καλλιτέχνη/χειρώνακτα. Τον εκτιμώ βαθιά και τον ευχαριστώ.
Ανεπανάληπτη ατάκα…
«Τhe mind breathes outside the mind», Αντονέν Αρτό.
Αλησμόνητη θεατρική παράσταση/ταινία…
Είχα την τύχη στα 21 μου να δω στο Sadler’s Wells το χοροθέατρο του Βούπερταλ της Πίνα Μπάους που είχε έρθει τότε με το «Cafe Muller» και το «Rite of spring». Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Αντίστοιχη φόρτιση είχα αισθανθεί με το «Blush» της ομάδας Ultima Vez του Βιμ Βαντεκέιμπους. Οπως επίσης όταν πήγαινα ακόμη σχολείο με το «Ρωμαίος & Ιουλιέτα / Η τρίτη μνήμη» του Μιχαήλ Μαρμαρινού. Είχα δει την παράσταση τέσσερις φορές.
Σινεμά ή θέατρο;
Θέατρο και μετά σινεμά.
Οταν υποδύομαι έναν ρόλο…
Κουρδίζω ασυνείδητα κατά κει και αρχίζω να ανακαλύπτω τα αναπάντεχα κανάλια του στην προσωπική μου ζωή, άλλοτε ευχάριστα και άλλοτε οδυνηρά.
Εάν δεν ήμουν ηθοποιός…
Θα έγραφα και θα χόρευα.
Στον ελεύθερο χρόνο μου…
Περπατώ, βλέπω θέατρο και σινεμά, διαβάζω.
Φιλαρέτη Κομνηνού: «Οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να μένουν απομονωμένοι»
Ονειρεύομαι να…
Βαθύνουμε οι άνθρωποι.
Η πολιτική…
Στη στενή της κοινοβουλευτική διάσταση με κλονίζει. Με συναρπάζει σε ιστορικό, κοινωνιολογικό και φιλοσοφικό επίπεδο.
Η θρησκεία…
Δεν πιστεύω στα συστήματα σχεδιασμένων ηθών. Στον υπαρξισμό είναι ο παλμός μου.
INFO
Η Ελεάνα Γεωργούλη παίζει στα «Κόκκινα τετράδια» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
