Τo απόφθεγμα του Μάρσαλ ΜακΛούαν «Το μέσο είναι το μήνυμα» επαληθεύτηκε εν μέρει κατά το ντιμπέιτ της Τετάρτης. Και λέμε «εν μέρει» επειδή ο περιορισμός της επιτροπής να μη δείχνουν οι κάμερες τα πρόσωπα των πολιτικών αρχηγών σε μια καυστική απάντηση των αντιπάλων τους σήμαινε ότι έμοιαζε με αγώνα ποδοσφαίρου στον οποίο η ισοπαλία βολεύει τις ομάδες. Πρώτος λοιπόν ηττημένος ο φακός. Δεύτερος η στοιχειώδης δεοντολογία, αφού η συμμετοχή της Κοσιώνη που έχει μπάρμπα στην Κορώνη και της Ζαχαρέα με σύζυγο υποψήφιο προσκρούει στο «ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι απαραιτήτως και ηθικό». Επίσης, δημοσιογραφία με ερωτήσεις από την κληρωτίδα ισοδυναμεί με το τυχοδιωκτικό «πάμε κι όπου βγει». Η οργάνωση αφορούσε μόνο το χρονόμετρο και τις θεματικές ενότητες, από τις οποίες απουσίαζε εκκωφαντικά ο πολιτισμός. Απαντες εμφανίστηκαν σαν τηλεπλασιέ εποχιακών προϊόντων. Ο Μητσοτάκης πούλησε «θα», πατριδοκαπηλία σε συσκευασία φρεγάτας και φράκτη Εβρου, ο Τσίπρας ενότητα και καυτηριασμό σκανδάλων, ο Ανδρουλάκης χρησμούς Πυθίας και ατομική ιδιοκτησία ΠΑΣΟΚ, ο Κουτσούμπας «δύο είναι οι εχθροί: ο καπιταλισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ», ο Βελόπουλος ρατσισμό και θρησκεία και ο Βαρουφάκης αντισυστημικότητα και οικονομική καινοτομία.
Ο Μητσοτάκης ακολούθησε πιστά τις συμβουλές των επικοινωνιολόγων «όσο λιγότερα λες τόσο λιγότερο θα εκτεθείς». Βαρετός σαν Κρητικό που σηκώνεται να χορέψει πεντοζάλη αφού προηγουμένως έχει καταπιεί τρία κουτιά Xanax. Η επιτομή του «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» στις ζόρικες ερωτήσεις της Τζίμα για τις υποκλοπές και το σιδηροδρομικό δίκτυο. Ο Τσίπρας με μια άνεση λόγου εκ γενετής ήταν σαφές ότι απευθυνόταν στο μετριοπαθές κεντρώο ακροατήριο και γι’ αυτό ήταν λιγότερο επιθετικός του αναμενομένου, δεν τάραξε επαρκώς τα λιμνάζοντα νερά του νεοσυντηρητισμού, κάνοντας παράλληλα αυτοκριτική και επικαλούμενος την εντιμότητα κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του.
Ο Ανδρουλάκης μέτριος, με αόριστες απαντήσεις ακόμη και σε θέματα που τον αφορούσαν άμεσα, όπως οι παρακολουθήσεις, απέφυγε να κατονομάσει τους υπεύθυνους που πρέπει να πάνε φυλακή. Στα θετικά ότι δεν κατηγόρησε τον Τσίπρα πως έκλεψε τα ζιβάγκο του Ανδρέα.
O Κουτσούμπας θύμισε τον στίχο του Σολωμού «Σε βυθό πέφτει από βυθό, ώσπου δεν ήταν άλλος». Προβλέψιμος στις συνηθισμένες κοινοτοπίες του, μόνο που η αποστροφή του «κάθε κυβέρνηση είναι χειρότερη
από την προηγούμενη» υποδηλώνει πως έχει γράψει στα κόκκινα παπούτσια του τον διαλεκτικό υλισμό. Με καθαρά επικοινωνιακά κριτήρια αυτός που σάρωσε ήταν ο Βελόπουλος, που σίγουρα θα στεγάσει τα ορφανά του Κασιδιάρη. Το μόνο που παρέλειψε να πει ήταν ότι έξι αρχηγοί, έξι δημοσιογράφοι και έξι ερωτήσεις σχηματίζουν το νούμερο του Αντίχριστου.
Ο Βαρουφάκης πήγε με τον ναρκισσισμό τού ευφυούς αλλά σε κάποια σημεία πιάστηκε αδιάβαστος. Αντί σε ένα ελληνοτουρκικό επεισόδιο να τηλεφωνήσει σε ξένους ηγέτες, μήπως θα ήταν αποτελεσματικότερο να πάρει το 112;
Εν κατακλείδι ένα ανιαρό ντιμπέιτ, που αν το αποσυνθέσεις, στο τέλος θα μείνουν το σηκωμένο φρύδι της Ζαχαρέα, το σκονάκι του Μητσοτάκη και η Παναγιά Γκέισα του Βελόπουλου, που σημαίνει ότι χωρίς αυτά το ξαναφτιάχνεις καλύτερο.
• Τον Σεπτέμβριο του 2022 στη ΔΕΘ ο Χρήστος Σταϊκούρας είχε κοστολογήσει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στα 23,5 δισ. Αργότερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης το ανέβασε στα 45 δισ. Μετά ο Ακης Σκέρτσος είπε ότι είναι 83 δισ., ενώ ο Μητσοτάκης ότι είναι 70 δισ. Τέλος, ο Σκέρτσος από την εκπομπή του Γ. Αυτιά επανήλθε στα 83 δισ.
• Οταν η μπίλια έκατσε τελικά στα 83 δισ.
επικαλέστηκαν και το ΓΛΚ, το οποίο είχε δήθεν προβεί στη σχετική κοστολόγηση. Μπούρδες. Το ΓΛΚ το διέψευσε κατηγορηματικά, δεδομένου μάλιστα ότι δεν είναι στις αρμοδιότητές του.
• Τότε αποκαλύφθηκε ότι η περιβόητη «κοστολόγηση» είχε γίνει από τον επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού, Αλέξη Πατέλη, ο οποίος την παρουσίασε στις 28 Απριλίου με ανάρτησή του στο… Twitter.
Είστε σίγουρα σύμβουλος οικονομικών;
*H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης
