Ο Άκης Γκολφίδης γράφει στο Docville: Οι καλλιτέχνες δεν είναι επαίτες

Ο Άκης Γκολφίδης γράφει στο Docville: Οι καλλιτέχνες δεν είναι επαίτες

Το Documento απευθύνθηκε στον μηχανικό ήχου, παραγωγό και καθηγητή Άκη Γκολφίδη για να γράψει την άποψή του σχετικά με όσα συμβαίνουν στον χώρο της μουσικής εξαιτίας της πανδημίας

Ο συνθέτης και ο στιχουργός γράφουν ένα τραγούδι που θα πει ο τραγουδιστής. Ο παραγωγός φτιάχνει την οµάδα του που αποτελείται τουλάχιστον από τον ενορχηστρωτή, τον προγραµµατιστή και τους µουσικούς. Αυτοί οι άνθρωποι γράφουν σε στούντιο µε έναν ηχολήπτη και τον βοηθό του. Μετά τη µείξη πάει σε έναν άλλο για mastering.

Μόλις λοιπόν ολοκληρωθούν αυτές οι εργασίες πάµε σε έναν φωτογράφο και µετά σε έναν γραφίστα για να φτιάξουµε το οπτικό θέµα. Στη συνέχεια σε έναν σκηνοθέτη για το βιντεάκι και ίσως σε έναν µοντέρ προτού το δει και το ακούσει ο κόσµος.

Μέχρι στιγµής λοιπόν έχουµε καµιά 20αριά άτοµα που ασχολήθηκαν για να ολοκληρωθεί το τραγούδι. Αυτοί οι άνθρωποι είναι καλλιτέχνες µε γνώση, τέχνη και σπουδές, άνθρωποι µονάχοι, άνθρωποι παθιασµένοι, άνθρωποι-παιδιά, αληθινοί µε συναισθήµατα και όνειρα.

Μετά παίρνουν τη σκυτάλη τα πάλκα, όπου υπάρχουν πολλαπλάσιοι άνθρωποι που ζουν από αυτό· δεν είναι υπάλληλοι, αµείβονται χαµηλά και προσφέρουν κάτω από δύσκολες συνθήκες.

Ολοι αυτοί είναι άνθρωποι µε ευαισθησίες, ανθρωπιά, χωρίς ασφάλιση πολλές φόρες, χωρίς σιγουριά για το µεροκάµατό τους, άνθρωποι µπροστά και πίσω από τα φώτα. ∆εν τους είδατε ποτέ να διαδηλώνουν, παρότι το εισόδηµά τους έχει πέσει κατά 70%. Τώρα λοιπόν όλοι αυτοί από άνεργοι έγιναν άεργοι… και δεν τους αξίζει. Σύνταξη λίγοι από αυτούς θα πάρουν, είναι από µόνοι τους µια κοινωνία, τα µέλη της οποίας πολλοί αποµυζούν και στο τέλος τα πετάνε αποχυµωµένα από δηµιουργικότητα και έµπνευση. Οταν έρθει η στιγµή που χρειάζονται βοήθεια κανένας δεν είναι εκεί.

Ο άνθρωπος αυτός που ασχολείται µε την τέχνη δεν µπορεί να είναι και επαγγελµατίας, είναι δυο συγκρουόµενες έννοιες – άµα σταµατήσει να είναι εραστής της τέχνης τότε χάνει την ουσία της καλλιτεχνίας.

Η µουσική είναι η µητέρα των τεχνών, µια τέχνη σηµαιοφόρος στον πόλεµο, τον έρωτα, στις επαναστάσεις, σε όλες τις µορφές έκφρασης του ανθρώπου. Στην ουσία πλάθει χαρακτήρες, δεν είναι επάγγελµα, δεν είναι λειτούργηµα, είναι η ίδια η ζωή. Τους εµπλεκόµενους µε τη µουσική τους θεωρούν ανεπάγγελτους και τον πολιτισµό κάτι που ανήκει στο παρελθόν.

Να σου λοιπόν που ήρθε και ο κορονοϊός και ξάφνου ο µουσικός δεν έχει πάλκο, ο τραγουδιστής δεν έχει κοινό, ο παραγωγός δεν έχει µουσικούς, ο φωτογράφος δεν έχει «φως», ο ηχολήπτης δεν έχει «ήχο», όλη αυτή η αλυσίδα απλώς πηγαίνει µε νεκρά ταχύτητα στην ανηφόρα. Οι µουσικοί είναι άνθρωποι µε πολλές αντοχές, όχι όµως επαίτες – το βοήθηµα που ζητάνε είναι για να µπορούν να ζήσουν, για να ζήσει µέσα από αυτούς η µητέρα των τεχνών, η µουσική. Αλλά «θα περάσει, θα τελειώσει µια µέρα σαν κι αυτή» και θα είµαστε όρθιοι να παίζουµε, να τραγουδάµε, να ακούµε, να βλέπουµε και να διαφωνούµε.

Τελευταίες ΕιδήσειςDropdown Arrow
preloader
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Documento Newsletter