Τα όσα επακολούθησαν από το 2019 μέχρι σήμερα και ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια (πέραν των επιλογών και των κραυγαλέων λαθών και εκτιμήσεων του Αλέξη Τσίπρα, των κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και των εσωτερικών φραξιών) δεν οδήγησαν απλώς στην καταβαράθρωση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Η στρατηγικού τύπου απώλεια είναι η κατάρρευση μιας αντινεοφιλελεύθερης – προοδευτικής στρατηγικής που εν δυνάμει μπορούσε να αποτελέσει τον πυρήνα (κοινωνικό και πολιτικό) μιας εναλλακτικής πρότασης εξουσίας. Αυτό το ιστορικό, πολιτικό έγκλημα έχει σοβαρές συνέπειες για τη δημοκρατία, τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, για το ίδιο το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου.
Οι κύριοι υπεύθυνοι αυτής της ιστορικής τραγωδίας δεν φαίνεται να έχουν συνείδηση των επιπτώσεων της δολοφονίας της ελπίδας και της προοπτικής ενός ολόκληρου – σκληρά δοκιμαζόμενου– λαού.
Αντίθετα, υιοθετώντας (από καθέδρας) την αντίληψη της «κοινωνικής μηχανικής», νομίζουν ότι το πολιτικό σύστημα, τα κόμματα και το κοινωνικό, εκλογικό σώμα αποτελούν ένα παζλ το οποίο μπορούν να διαλύουν και να ανασυνθέτουν κατά βούλησιν προκειμένου να διαμορφώσουν το δικό τους «διάδρομο» απογείωσης προς την εξουσία…
Τo «φάντασμα» του μελλοντικού (;) κόμματος υπό τον Αλ. Τσίπρα πλανιέται πάνω από ένα καταρρεύσαν πολιτικό σύστημα όπου προοδευτικά κόμματα και μη (με ελάχιστες εξαιρέσεις) αποτελούν δορυφόρους της καθεστωτικής ΝΔ, την οποία στηρίζουν πάση δυνάμει οι ολιγάρχες, δηλαδή τα πολιτικά της αφεντικά.
Συνολικά, η Αριστερά στη χώρα μας μέσα από τις δικές της επιλογές και αποφάσεις όχι μόνο αυτοεξουδετερώθηκε και ακυρώθηκε πολιτικά και κοινωνικά, αλλά απώλεσε και τα ηθικά-ιδεολογικά εφόδια –τον οντολογικό πυρήνα της– μέσα από τις εσωτερικές διαμάχες και τις ακραίες αντιδημοκρατικές συμπεριφορές.
Το ΚΚΕ έχει λύσει το υπαρξιακό του πρόβλημα. Περιμένει να το καλέσει η Ιστορία, ο κόσμος του Επέκεινα, προκειμένου να εκπληρώσει τον ιστορικό προορισμό του.
Ομως ποια προοπτική υπάρχει για την Αριστερά, την ευρεία προοδευτική παράταξη μέσα σ’ αυτό το τοπίο του ζόφου; Η πορεία από τη διάλυση και την απαξίωση ως τη συγκρότηση ενός αξιόπιστου πόλου εξουσίας με ευρεία κοινωνική αναφορά δεν είναι ούτε ευθύγραμμη ούτε αυτονόητη. Υπάρχουν γι’ αυτό βασικές προϋποθέσεις:
• Η αντιπαράθεση και η σύγκρουση με το νεοφιλελεύθερο ολιγαρχικό καθεστώς απαιτεί έλεγχο ή και ρήξη με τα καρτέλ που ιδιοποιούνται κρίσιμους θύλακες της οικονομικής και παραγωγικής διαδικασίας της χώρας (ενέργεια, υποδομές, τρόφιμα, επικοινωνίες, ΜΜΕ κ.λπ.) και έλεγχο της ροής του χρήματος (τράπεζες, ευρωπαϊκά και εγχώρια προγράμματα). Η διαπλοκή και η δομικού χαρακτήρα διαφθορά αποτελούν τους κύριους μηχανισμούς αναπαραγωγής του συστήματος και διασφαλίζουν την εκλογική – πελατειακή του νομιμοποίηση.
Προγράμματα διαχείρισης που αποβλέπουν στην αποδοχή και ανοχή του καθεστώτος θα οδηγήσουν νομοτελειακά μια αριστερή προοδευτική κυβέρνηση στην άμεση κατάρρευση και την απαξίωση.
• Η ευρεία κοινωνική – ταξική πλειοψηφία, η κοινωνική Αριστερά η οποία απογοητεύθηκε και αποστασιοποιήθηκε και δεν αποπολιτικοποιήθηκε περιμένει έναν λόγο συγγνώμης, βαθιάς και ειλικρινούς αυτοκριτικής. Η σοβαρότερη απώλεια της κομματικής – πολιτικής Αριστεράς είναι η διάρρηξη των ηθικών – συναισθηματικών δεσμών της με την κοινωνική Αριστερά. Κι αυτό το χάσμα πολύ δύσκολα αποκαθίσταται.
Ομως οι ηγεσίες της Αριστεράς με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν συνειδητοποιούν το βάθος της ιστορικής αυτής κρίσης. Οταν τίθεται ως στόχος ο «δημοκρατικός καπιταλισμός», γεγονός που αποκαλύπτει πλήρη άγνοια της ευθείας σύγκρουσης του νεοφιλελεύθερου – καθεστωτικού καπιταλισμού με τη δημοκρατία και τους θεσμούς της, τότε δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι…
Εάν η Αριστερά δεν κατανοήσει την Ιστορία, τη σκληρή πραγματικότητα και δεν δράσει ανάλογα, τότε και η Ιστορία θα της γυρίσει οριστικά την πλάτη.
*Aναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης ΕΚΠΑ
Διαβάστε επίσης:
Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν προτάσσει τη διαπραγματευτική λύση για τους δασμούς Τραμπ
ΕΕ – Μεξικό επικρίνουν τον προτεινόμενο δασμό 30% του Τραμπ που εκτόξευσε νέες απειλές
Μητσοτάκης: Ακροδεξιό, αντιμεταναστευτικό κρεσέντο – «Η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι»
