Το δρομικό κίνημα στην Ελλάδα έχει γνωρίζει μια μεγάλη και μαζική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια. Και όπως όλα τα κινήματα έχει πολύχρωμα και διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Οι πιο όμορφες στιγμές του, είναι αυτές του εθελοντισμού. Υπάρχουν αρκετές ομάδες που τρέχουν και προσφέρουν σε συνανθρώπους τους και οι δράσεις τους ξεχωρίζουν κυρίως εξαιτίας της αυθεντικότητάς τους.
Μια από αυτές τις ομάδες είναι «Οι Κουζουλοί Δρομείς», μια ομάδα αλληλεγγύης με αυθορμητισμό και τρέλα.
Η 5η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε το 1985 ως Διεθνής Ημέρα Εθελοντισμού για την Οικονομική και Κοινωνική Ανάπτυξη. Και μια τέτοια μέρα δεν θα μπορούσε το runnfun.gr να μην φιλοξενεί μια από τις ομάδες που με τη στάση τους και τις δράσεις τους κάνουν το δρομικό κίνημα να λάμπει λίγο περισσότερο.
-Τι είναι οι Κουζουλοί Δρομείς-Ομάδα Αλληλεγγύης και ποια η σχέση τους με τον εθελοντισμό;
Γιώργος Γαλανόπουλος: Μας αρέσει να γλακούμε ωσαν τους κουζουλούς, σαν “τρεις σωματοφύλακες” του εθελοντισμού, που τρέχουν, ποδηλατούν, δραστηριοποιούνται με έναν σκοπό. Με τον Πάρη και τον Μάνο εκπέμπαμε στην ίδια συχνότητα, και δημιουργήσαμε δυνατούς δεσμούς φιλίας. Αυτοί οι δεσμοί φιλίας, και η θέλησή μας για εθελοντισμό μας παρακίνησαν να δημιουργήσουμε και την ομάδα “Κουζουλοί Δρομείς”. Έτσι συνδυάζοντας αθλητικές δραστηριότητες με την κουζουλάδα για εθελοντισμό δημιουργήσαμε τον τρόπο ώστε να μπορέσουμε και εμείς με τη σειρά μας να βοηθήσουμε όπου υπάρχει ανάγκη και να κάνουμε τον κόσμο γύρω μας λίγο καλύτερο. “Όλοι μαζί μπορούμε”.. Είναι ένα μοτο που κρατάει από το 2015
Πάρης Κάρτας: Οι «Κουζουλοί δρομείς» είναι ένα μείγμα τριών διαφορετικών προσωπικοτήτων σμιλεμένων από το ίδιο ύλικο. Φιλοσοφία μας είναι πως ο εθελοντισμός και η αλληλεγγύη δεν είναι ελεημοσύνη. Είναι η δύναμη να αλλάξουμε την κοινωνία μας βοηθώντας αυτούς που έχουν ανάγκη! Και αυτό κάνουμε πράξη μέσω του αθλητισμού και όχι μόνο.
Μάνος Χατζηγιάννης: Δεν ξέρω τι αντιπροσωπεύουν ακριβώς αυτήν την στιγμή οι “Κουζουλοί Δρομείς”εκτός από μια ακλόνητη φιλία τριών ανδρών με τις ίδιες ευαισθησίες. Δεν ξέρω αν μοιάζουμε με “αγγέλους” ή με “καραμουρτζούνηδες” με όσα κάνουμε. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως έτσι όπως ήμασταν δυο, γίναμε τρεις, το όνειρό μας είναι να γίνουμε χίλιοι δεκατρεις δημιουργώντας ένα κίνημα αλληλεγγύης.
-Πως γνωριστήκατε και πως προέκυψε η ομάδα σας;
Πάρης Κάρτας: Το 2015 βάλαμε τα θεμέλια για ένα ξεχωριστό ταξίδι αλληλεγγύης, με την γνωριμία μας στο πλαίσιο ενός εθελοντικού ποδηλατικού πρότζεκτ, κι από τότε θέσαμε στόχο να αποδείξουμε πως μετά το ρήμα «αγαπώ», το «βοηθώ» είναι το πιο ωραίο ρήμα στον κόσμο. Και μέχρι στιγμής κάτι έχουμε καταφέρει…
Μάνος Χατζηγιάννης: Επειδή αυτοί οι δύο δεν θα σου απαντήσουν ειλικρινά, έχω να σου πω ότι κανείς τους δεν με συμπάθησε στην αρχή σε εκείνο το πρότζεκτ! Αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!
Γιώργος Γαλανόπουλος: Εκείνη η αρχή, πίσω στο 2015 θα μας ενώνει για πάντα. Ποδηλατήσαμε μαζί με μια υπέροχη ομάδα την μισή Ελλάδα για τα παιδιά με καρκίνο της “Φλόγας” μαζεύοντας παράλληλα χρήματα σε έναν διαδικτυακό κουμπαρά. Ήμασταν νέοι (όχι ο Μάνος) και η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη. Εμένα προσωπικά, ήταν η πρώτη μου εθελοντική δράση που συμμετείχα ενεργά. Συνήθως απλά στήριζα με τον οβολό μου. Εκείνη τη φορά, όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι μας, παίρναμε κυριολεκτικά μέρος στη δράση και πραγματικά ζήσαμε εμπειρίες και συναισθήματα μοναδικά. Υπήρξαν και άλλα πρότζεκτ δικά μας ή με την σύμπραξή μας, αλλά το πρώτο είναι βαθιά χαραγμένο γιατί πέραν των άλλων, μάς ένωσε κι όλας.
-Το “Κουζουλοί” πως προέκυψε; Είναι κανείς από την Κρήτη;
Πάρης Κάρτας: Την αγαπάμε πολύ την Κρήτη. Εκεί κατέληξε το δεύτερο ποδηλατικό πρότζεκτ που συμμετείχαμε το 2016 με ωφελούμενους παιδιά με αναπηρία. Στην δικιά μου καρδιά πάντως φυσάει Βαρδάρης!
Γιώργος Γαλανόπουλος: Έζησα σχεδόν την μισή μου ζωή στην Κρήτη, αλλά η καταγωγή μου είναι από το Αγρίνιο. Έχω στενούς δεσμούς στην Κρήτη. Σχέσεις ζωής!
Μάνος Χατζηγιάννης: Όπως αντιλαμβάνεσαι κανείς δεν έχει ρίζα κρητική. Εγώ είμαι από την Τζιά, ο Πάρης από την Θεσσαλονίκη. Ό,τι πιο κοντά σε Κρήτη είναι ο Γιώργος. Δώσαμε τα διαπιστευτήριά μας σαν παλαβοί δρομείς με την επιλογή αυτού του ονόματος. Επειδή όμως δεν είμαστε απλά δρομείς, αλλά συνδρομείς, αφού συνδράμουμε με κάθε ευκαιρία, προσθέσαμε στο “Κουζουλοί” και το “Ομάδα Αλληλεγγύης”.
-Από το 2015 μέχρι σήμερα σε πόσα προτζεκτ έχετε συμμετάσχει;
Μάνος Χατζηγιάννης: Μέσα σε αυτά τα 5 χρόνια οι “Κουζουλοί Δρομείς” έχουν συμμετάσχει σε πολλαπλές και ποικίλες εθελοντικές δράσεις είτε ως σύμπραξη αγάπης με άλλες ομάδες και συλλόγους είτε μεμονωμένα. Η συνεργασία με ομάδες και συλλόγους στην Ελλάδα όπως το Wheeling2help, οι Pet partners Hellas, το Skyros Run, οι “Δρομείς Ελπίδας”, η Emfasis, το Win Cancer, η “Φλόγα” (Σύλλογος Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια), αλλά και στο εξωτερικό, όπως το το ίδρυμα Maggies, συνθέτουν ένα συγκινητικό παζλ προσφοράς.
Πάρης Κάρτας: Κορυφαία στιγμή όμως ήταν το δικό μας πρότζεκτ με την συμμετοχή και των τριών μας στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας το 2018 και την προσφορά στα παιδιά της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης της «Κιβωτού του Κόσμου» μέσω μια συγκλονιστικής και συγκινητικής κινητοποίησης δωρητών. Η ανταπόκριση ξεπέρασε τις προσδοκίες μας και το ποσό των 1700 ευρώ που συγκεντρώθηκε ήταν πολύ μεγαλύτερο από τον αρχικό στόχο.
Γιώργος Γαλανόπουλος: Εγώ διαμένοντας στο εξωτερικό συμπράττω από απόσταση σε κάποιες περιπτώσεις και μου λείπει λίγο αυτό το κλίμα, αλλά εννοείται πως σε ό,τι ετοιμάζουμε με τα παιδιά προσπαθώ να βάζω και το δικό μου λιθαράκι.
—Η 5η Δεκεμβρίου κάθε έτους έχει καθιερωθεί ως Διεθνής Ημέρα Εθελοντισμού. Τι είναι για εσάς ο εθελοντισμός και τι μένει ανεξίτηλο μέχρι την επόμενη δράση ;
Πάρης Κάρτας: Το δόγμα των “Κουζουλών Δρομέων” είναι πως αν πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο αρκεί πρώτα να αλλάξουμε εμείς και μετά να απλώσουμε το χέρι… Όχι σαν άλλοι επαίτες μιας πρόσκαιρης ευημερίας, αλλά σαν ικέτες μιας μόνιμης ευτυχίας. Και αυτή η ευτυχία εδραιώνεται μονάχα με έναν τρόπο. Με την προσφορά! Με τον εθελοντισμό! Για αυτό και συνδυάζουμε με κάθε ευκαιρία τον αθλητισμό με την αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο.
Γιώργος Γαλανόπουλος: H αλληλεγγύη και ο εθελοντισμός είναι μια πράξη συνέπειας και συνήθειας. Δεν το κάνεις περιστασιακά, προσπαθείς να το κάνεις πάντα και παντού. Η ανιδιοτελής προσφορά, σου δίνει μια ανεξήγητη χαρά, και όταν κολλήσεις το μικρόβιο δύσκολα σταματάς. Μπορεί αυτό που κάνουμε να είναι μια σταγόνα στον ωκεανό, αλλά χωρίς αυτήν την σταγόνα ο ωκεανός είναι μικρότερος..
Μάνος Χατζηγιάννης: Παρά λίγη καρδιά θα ήταν ο κόσμος άλλος, έλεγε ο Ελύτης…
Πηγή runnfun.gr
