Εδώ και δεκαετίες δουλεύει το σαράκι στο σώμα της κοινωνίας.
Πίσω από κάθε υπερεθνική – φεντεραλιστική προσπάθεια έβλεπε νεοταξίτες και μασονικό δάκτυλο. Πίσω από κάθε μοντερνισμό στο πλαίσιο της νεωτερικότητας έβλεπε το «φάντασμα» που απειλεί την καθεστηκυία τάξη. Πίσω από τα αδιέξοδα αυτής της τάξης κατήγγειλε όχι τα αδιέξοδα αλλά τις προσπάθειες να αλλάξει επιτέλους κάτι.
Οι πολιτικο-οικονομικές ελίτ, υπεύθυνες σε μεγάλο βαθμό για τα αδιέξοδα που τρέφουν το σαράκι, προκειμένου να προστατεύσουν τα κεκτημένα τους άλλοτε έκαναν ότι δεν βλέπουν τον κίνδυνο, άλλοτε τον χάιδεψαν κι άλλοτε τον προστάτευσαν. Κοινός εχθρός η Αριστερά, ο ριζοσπαστισμός, τα νεολαϊστικά κινήματα, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και ΜΚΟ, οι LGBT κοινότητες, τα αναρχικά κινήματα και πάσης φύσεως αντικομφορμισμός.
Η παγκοσμιοποίηση μπήκε από το παράθυρο για να «κουμπώσει» με τον μπαμπούλα των αγορών, με τον οποίο μπαμπούλα μια χαρά deal έκαναν και κάνουν οι πάσης φύσεως –ισμοί. «Όλα καλά να μην αλλάξει τίποτε», φωνάζει η ΝΔ για το Μακεδονικό με τον Πάνο Καμμένο να βάζει στο παιχνίδι τον Σόρος προκειμένου να δώσει μια νεοταξίτικη εσάνς σε μια συμφωνία που ο μοναδικός της αντίπαλος ήταν και είναι οι Μεγαλέξανδροι του κάθε Βαλκάνιου Γκρούεφσκι.
«Να μην αλλάξει τίποτε στα σχολειά μας», λένε οι θιασώτες του άθλιου εξεταστικοκεντρικού συστήματος που εξουθενώνει παιδιά και γονείς. «Μόνο το άρθρο 16 που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών σχολείων»! Το μάθημα των θρησκευτικών να μην γίνει θρησκειολογία, αλλά να παραμείνει παράρτημα κατοχικού της δεκαετίας του ’60. Είκοσι χρόνια πέρασαν κι ακόμη οι δήθεν προοδευτικοί μας δήμαρχοι δεν έφτιαξαν χώρους καύσης νεκρών μη χάσει η εκκλησία και τα κυκλώματα τα 20 ευρω των τεθλιμμένων συγγενών.
«Να μην αλλάξουν τα κανάλια», μη χάσουμε τα πρωινάδικα της χαράς… να αλωνίζουν ελεύθερα οι επώνυμοι, να αυγαταίνουν τα αγαθά τους παντί τρόπο και να μοιράζουν «τελοπόν» διά πάσα νόσο στο πόπολο. Να μην ερευνηθεί το πώς φτάσαμε εδώ και «τις πταίει;» για τα σημερινά μας χάλια. Κι αν δεν ερχόταν η χρεοκοπία ακόμη δάνεια, δανεικά κι αγύριστα, θα μοίραζαν οι τραπεζίτες που σήμερα θέλουν να κοπούν οι συντάξεις για να μην κινδυνέψει το σύστημα!
Ο φασισμός δεν είναι ιδεολογία. Είναι σαράκι που τρώει το σώμα της κοινωνίας όταν αυτό μένει ακίνητο. Γι αυτό εχθρεύεται τις αλλαγές και τη διαφορετικότητα. Ο φασισμός είναι κάλτ, είναι η χρυσή τουαλέτα του Ριχάρδου και η ξαπλώστρα στην Ψαρού, είναι το μίσος και η αποθέωση του «εγώ» έναντι του «εμείς». Ο φασισμός είναι δουλικός με τους ισχυρούς και εχθρικός με τους αδυνάμους. Η «βαριά» του εκδοχή είναι ο Ναζισμός της Χρυσής Αυγής, αλλά αυτή (λόγω βάρους) θα πάει στο πάτο. Τον αφρό να φοβόμαστε, την ελίτ, αυτούς που στο όνομα των υπαρκτών προβλημάτων επιβάλλουν στρατιωτικούς νόμους, τις σιωπηλές πλειοψηφίες που σκύβουν το κεφάλι, το οργουελικό και δυστοπικό τους μέλλον, όχι τις αλλαγές με την εγγραφή του παρελθόντος στο γονιδίωμα.
