Φωτορεπορτάζ από τη βραδιά που ο Γαλλολιβανέζος τρομπετίστας Ιμπραήμ Μααλούφ ξεσήκωσε με την τετραφωνική τρομπέτα του το κοινό που κατέκλυσε το θέατρο.
Τρία χρόνια μετά την αξέχαστη εμφάνισή του στο Ηρώδειο, ο Ιμπραήμ Μααλούφ επέστρεψε στην Αθήνα με το νέο του πρότζεκτ «Trumpets of Michel-Ange», χαρίζοντάς μας μια μαγευτική βραδιά στο Θέατρο Λυκαβηττού, ένα χώρο που ταίριαξε απόλυτα με την ενέργεια και την ελευθερία της μουσικής του πολυβραβευμένου Γαλλολιβανέζου τρομπετίστα.
Ο Μααλούφ μίλησε με το κοινό με χιούμορ και συγκίνηση. Αναφέρθηκε στον πατέρα του, Νασίμ Μααλούφ, δημιουργό της τετρασφωνικής τρομπέτας που ορίζει τον μοναδικό ήχο του, και αστειεύτηκε λέγοντας ότι απόψε «θα κάνουμε έναν γάμο», αφού, όπως είπε, το «Trumpets of Michel-Ange» είναι ένας δίσκος εμπνευσμένος από τον γάμο του. Εύλογα το setlist επικεντρώθηκε στο νέο, γεμάτο ρυθμό, φαντασία και πολιτισμικές γέφυρες άλμπουμ του, ενώ ερμήνευσε εκτός προγράμματος το «Beirut», ένα από τα πιο συγκινητικά κομμάτια της καριέρας του.
Στο φινάλε, ο Κωνσταντίνος Αργυρός ανέβηκε στη σκηνή για να ερμηνεύσει μαζί του το «Ελεύθερος», σε μια αναπάντεχη σύμπραξη ανάμεσα σε δύο ετερόκλητους μουσικούς κόσμους, αλλά με ιδιαίτερη αξία καθώς για τον ίδιο ο τίτλος αυτός συμβολίζει τη μεγαλύτερη αξία του, την ελευθερία. Οι παλαιστινιακές σημαίες που εμφανίστηκαν και τα συνθήματα υπέρ της ελευθερίας του πολύπαθου λαού λειτούργησαν ως παρότρυνση του κοινού για να σχολιάσει με ευαισθησία τα γεγονότα στη Γάζα και τα παιδιά που πεθαίνουν εκεί κάνοντας μια ιδιαίτερη αναφορά στα δικά του παιδιά: «Εβλεπα στο κινητό μου τα παιδιά στη Γάζα να υποφέρουν και σκεφτόμουν ότι εγώ έχω τα δικά μου παιδιά ελεύθερα και ασφαλή στο σπίτι και αναρωτιόμουν πώς μπορώ να συνεχίσω; Την απάντηση μού την έδωσε η γυναίκα μου: Η μουσική που έχει ως στόχο να φέρνει τον κόσμο κοντά και να καταδικάζει την αδικία».
Και όταν ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού, ο Μααλούφ μας άφησε με το «Au Revoir», μια μελαγχολική μπαλάντα με το κοινό να τραγουδάει και τα φώτα των κινητών να δημιουργούν μια ιδιαίτερη εικόνα. «Ας στείλουμε το δικό μας μήνυμα για τα παιδιά στη Γάζα, για αυτά τα παιδιά που δεν μπορούν να ζήσουν με τη δική τους ελεύθερη βούληση», είπε και αποχαιρέτησε χωρίς να πει αντίο, αφού όπως εξήγησε, η ιδέα της αναχώρησης, του εκριζωμού, τον στοιχειώνει από τότε που ήταν παιδί.
Εμείς θα πούμε απλά… εις το επανιδείν, Ιμπραήμ.
