Ο Κώστας Καραµανλής άργησε να µιλήσει, αλλά το έκανε επιτυχώς. Αν στο ακροατήριό σου συγκεντρώνεις σύσσωµη τη Ν∆, µε κοινό από τον Σαµαρά έως την Ντόρα, τότε κάτι περιµένουν να ακούσουν από εσένα. Το γεγονός ότι απουσίαζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι και αυτό στα συν της οµιλίας Καραµανλή. ∆εν ξέρω ποιες δικαιολογίες δόθηκαν για την απουσία του νυν πρωθυπουργού, αλλά η ουσία είναι ότι ο Κυριάκος γνώριζε ή υποψιαζόταν αυτά που θα ακουστούν από τον Καραµανλή. Το φάντασµά του όµως ήταν εκεί, περιφερόταν δαιµονισµένα στο Μέγαρο Μουσικής και όλοι µπορούσαν να το αντιληφθούν µέσα από τις ανώνυµες αλλά πολύ συγκεκριµένες αναφορές που έκανε ο Καραµανλής σε στοιχεία της πολιτικής του.
Ο Κ. Καραµανλής αποκατέστησε την εθνική γραµµή στα θέµατα εξωτερικής πολιτικής περιγράφοντας την προκλητική πολιτική της Τουρκίας και δεν έδειξε να δροσίζεται όπως ο Κυριάκος µε το αεράκι που παρέσερνε το «Oruc Reis». Τo σηµαντικότερο είναι ότι έθεσε το κυπριακό µε την ευκαιρία του πολέµου στην Ουκρανία και µίλησε για δύο µέτρα και δύο σταθµά στις ευαισθησίες περί εισβολών. Εκανε επιδεικτικά και απαιτητικά όσα αποφεύγει να κάνει ο Μητσοτάκης.
Είπε λοιπόν ο Καραµανλής: «Ειδικά σε ό,τι αφορά την Κύπρο, δεν µπορεί να µη σηµειωθεί η καταφανής αναντιστοιχία στη στάση των περισσότερων συµµάχων και εταίρων. Ενώ δηλαδή, και ορθώς, καταδικάζεται η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, επιβάλλονται κυρώσεις και ενισχύεται παντοιοτρόπως ο αµυνόµενος, το επί µισό σχεδόν αιώνα συνεχιζόµενο δράµα της Κύπρου αποσιωπάται απολύτως» και τόνισε: «Αυτή η κατάφωρα υποκριτική αναντιστοιχία εκθέτει σοβαρά όσους οµνύουν ότι µάχονται υπέρ αξιών και αρχών και εγείρει την υποψία ότι η επιλεκτικότητα στις ευαισθησίες υπαγορεύεται όχι από αρχές αλλά από γεωπολιτικές επιδιώξεις».
Κατακεραύνωσε την υποχωρητική στάση στα ελληνοτουρκικά και άπαντες κατάλαβαν ότι δεν έκανε γεωπολιτική ανάλυση αλλά µαστίγωµα στον Κυρ. Μητσοτάκη.
Επειτα από πολλά χρόνια ο Καραµανλής µίλησε για τους νταβατζήδες και την ελίτ όχι στον Μπαϊρακτάρη αλλά στο Μέγαρο. Με ένα απόσπασµα από τον Τζόελ Κότκιν του Πανεπιστηµίου του Μπέρκλεϊ ο πρώην πρωθυπουργός στάθηκε εντυπωσιακά απέναντι στις νεοφιλελεύθερες θεωρίες του Μητσοτάκη και στον ελιτισµό που εκπροσωπεί:
«Η νέα απολυταρχία αναδύεται από µια αδυσώπητη συγκέντρωση πλούτου που έχει δηµιουργήσει µια νέα πάµπλουτη ελίτ. Η οικονοµική κληρονοµιά της τελευταίας δεκαετίας είναι η υπερβολική εταιρική ενοποίηση, µια µαζική µεταφορά πλούτου στο ανώτερο 1% από τη µεσαία τάξη.
Είναι αλήθεια ότι η κατανοµή του πλούτου περιορίζεται διαρκώς σε λιγότερα χέρια και ολοένα και περισσότερες κοινωνικές οµάδες που ανήκουν στα αστικά – µικροαστικά στρώµατα εξωθούνται στο περιθώριο. Υγιής όµως δηµοκρατία χωρίς κοινωνική συνοχή δεν είναι εφικτή. Προοπτική ηρεµίας και οµαλότητας µε αποκλεισµούς και στέρηση της ελπίδας από τους πολλούς για ένα καλύτερο αύριο είναι όνειρο θερινής νυκτός.
Αφετέρου τα όσα διαδραµατίζονται στον χώρο της ενηµέρωσης. ∆εν ήταν ασύνηθες σε καιρό πολέµου η πληροφόρηση σε ένα βαθµό να είναι ελεγχόµενη, το φαινόµενο όµως απροσχηµάτιστης προπαγάνδας και διασποράς fake news είναι ανησυχητικό. Αν σ’ αυτό προστεθούν τα ήδη εξαπλούµενα φαινόµενα του ανεξέλεγκτου λαϊκισµού στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο αυθαίρετος αποκλεισµός της αντίθετης άποψης και η υπερσυσσώρευση ισχύος στην ενηµέρωση σε λίγα ιδιωτικά χέρια, η κατάσταση επιδεινώνεται κατά πολύ. Μπορεί όλα αυτά να µην επηρεάζουν άµεσα την έκβαση του πολέµου, πρέπει όµως να προβληµατίζουν σοβαρά για το είδος και την ποιότητα της δηµόσιας ζωής που εκκολάπτεται στο όχι τόσο µακρινό µέλλον».
Φυσικά ο Καραµανλής δεν συµµερίστηκε τη χαρωπή αυτοπεποίθηση του Μητσοτάκη για την οµιλία του στο Κογκρέσο και το έδειξε κιόλας περιγράφοντας την υποκριτική αµερικανική πολιτική. Οµως δεν ήταν µόνο οι απόψεις του Καραµανλή που αντιµετωπίστηκαν µε ενθουσιασµό, αλλά και το στιβαρό του ύφος. Οι παρόντες, όπως σχολίαζαν, θυµήθηκαν πώς είναι ένας σοβαρός συντηρητικός πολιτικός µε λόγο και πολιτικό ανάστηµα. Κάποιος ακούστηκε να ψιθυρίζει «Μητσοτάκη, χτυπιέσαι» αλλά για το ρήµα δεν είµαι βέβαιος ότι ήταν σίγουρα «χτυπιέσαι».
Τικ-Τακ
Δεν θα το κρύψω. Αυτές τις μέρες το μυαλό μου είναι στην ανακρίτρια Κωνσταντίνα Αλεβιζοπούλου. Ξεκίνησε η δύσμοιρη να διεκπεραιώσει την υπόθεση «σκευωρία Novartis» λίγο πριν από τη συνταξιοδότησή της και να αποχωρήσει επιτυχώς μέσα στις ιαχές του (νεοδημοκρατικού) πλήθους και κοντεύει να βρεθεί απολογούμενη.
Η έρευνα για την παραποίηση του εγγράφου του FBI μοιραία θα οδηγήσει και προς το ανακριτικό γραφείο. Ποιος έκανε τη δουλίτσα; Αν την έκαναν στη Μεταφραστική Υπηρεσία του ΥΠΕΞ, η ανακρίτρια δεν είδε ότι έλειπαν ονόματα; Τα ονόματα δεν χρειάζονται μετάφραση. Και ο νόμος σε αυτή δίνει την ευθύνη τελικού ελέγχου.
Ο Βαξεβάνης πάντως μόλις ασκήθηκε δίωξη εναντίον του είχε προειδοποιήσει ότι η κατασκευή της κατηγορίας το μόνο που θα κάνει σίγουρα είναι να ξανανοίξει την υπόθεση Novartis. Κοίτα που είχε δίκιο.
Ενώ όμως ασχολούμαστε με το σκάνδαλο της παραποίησης εγγράφων μάς διαφεύγει το απλό, πλην όμως βασικό: τελικώς τα έγγραφα του FBI ανέφεραν πολιτικά πρόσωπα.
Μήπως όσοι έλεγαν ότι δεν υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα γνώριζαν και τις επεμβάσεις που είχαν γίνει στα έγγραφα;
Ο Στέργιος Σουγιουτζόγλου είναι διευθυντικό στέλεχος της Αναπτυξιακής Τράπεζας, την οποία, όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες της εφημερίδας, βαραίνουν διάφορα σκάνδαλα. Ο κ. Σουγιουτζόγλου έχει επιλεγεί από τη διοίκηση της Τράπεζας για το καλό του βιογραφικό, όπως ανακοινώθηκε. Τυγχάνει να είναι και γαμπρός της Εύας Καϊλή (παντρεύτηκε την αδελφή της Μανταλένα), ενώ καλή άποψη γι’ αυτόν έχει και ο Αδωνης Γεωργιάδης. Οι πληροφορίες που έφτασαν στα αυτιά μου πάντως είναι ότι σχολιάζεται για τα… ελληνικά του στο εσωτερικό της τράπεζας. Ισως να φταίνε οι ξενόγλωσσες σπουδές του.
Μεγάλη αναστάτωση δημιουργήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ για την κριτική που άσκησε ο Πολάκης σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της «Αυγής» που μιλούσε για τα δικαιώματα των χταποδιών. Στον Πολάκη απάντησε ο Αγγελος Τσέκερης της «Αυγής» και ξεκίνησε μια ακόμη συζήτηση η οποία καλό θα ήταν να γινόταν με τσίπουρο και χταποδάκι μεζέ και όχι με τον τρόπο που έγινε.
Είναι νομίζω καιρός να καταλάβουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ότι το επικίνδυνο χταπόδι λέγεται Μητσοτάκης και έχει πιάσει στα πλοκάμια του όλη τη χώρα και τη σφίγγει. Και ο Πολάκης καλά θα κάνει να μη σχολιάζει τα πάντα (καλύτερα να ψαρεύει χταπόδια), αλλά και ο δικαιωματισμός καλό θα είναι να έχει σοβαρότητα γιατί σε λίγο θα τους κλαίνε οι ρέγγες.
