Όταν ο καταδικασμένος για δύο βιασμούς ανηλίκων σκηνοθέτης δεν κρίθηκε προφυλακιστέος, παρ΄ότι ακόμα και η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη που καμιά διάθεση δεν έχει να του δημιουργήσει προβλήματα τον είχε χαρακτηρίσει «επικίνδυνο άνθρωπο», είχε το θράσος να δηλώσει δικαιωμένος και να αρχίσει τις απειλές, δηλώντας «Ενάμιση χρόνο έπαιζαν μόνοι τους μπάλα, τώρα θα αρχίσω να μιλάω κι εγώ».
Και το έκανε δια του συνηγόρου του Αλέξη Κούγια και της χυδαίας επίθεσης που εξαπέλυσε αυτός στα θύματα του βιασμού, σε μάρτυρες και σε δημοσιογράφους που είχαν καίριο ρόλο στην αποκάλυψη της υπόθεσης. Ο στόχος προφανής: να τιμωρηθούν αυτοί που τόλμησαν να μιλήσουν για να σταλεί προς κάθε κατεύθυνση, στα θύματα των βιασμών, στους μάρτυρες αλλά και στους δημοσιογράφους που αποκαλύπτουν τέτοιες αποτρόπαιες υποθέσεις ότι εάν δεν σιωπήσουν θα το πληρώσουν.
Η σιωπή των θυμάτων λοιπόν, όσων μπορούν να καταθέσουν και όσων μπορούν να φέρουν γεγονότα και μαρτυρίες στο φως είναι ο στόχος Λιγνάδη και Κούγια. Γιατί μόνο εάν η αλήθεια βρεθεί υπό διωγμόν μπορεί να υπάρξει στο μέλλον αθώωση του καταδικασμένου για τους βιασμούς σκηνοθέτη. Και μόνο εάν οι σεξιστικοί χαρακτηρισμοί, οι ομοφοβικές και ρατσιστικές ύβρεις, η απροκάλυπτη εξουσιαστική χυδαιότητα και οι «δολοφονίες χαρακτήρων» κερδίσουν μπορεί το σάπιο σύστημά τους να συνεχίσει να υπάρχει, επιτρέποντας συμπεριφορές σαν τις δικές τους και καλύπτοντάς του όποτε σπάει ο συστημικός διάολος το πόδι του και πιάνονται στα πράσα.
Δραγουμάνος του Λιγνάδη λοιπόν ο Κούγιας. Και ταυτόχρονα εκπρόσωπος αυτού του συστήματος που γεννάει λιγνάδηδες και μετά
λιώνει τα θύματα για να μείνουν οι βιαστές ατιμώρητοι. Το λιβελλογράφημα του άλλωστε «μιλάει» από μόνο του. Αυτός (δηλαδή αυτοί!) μπορούν να επιτίθενται σε δικαστές –γιατί και οι ένορκοι δικαστές είναι, αν και λαϊκοί- και σε εισαγγελείς, όπως έκαναν δημοσίως στη δίκη χωρίς να ιδρώσει το αυτί της Ένωσης δικαστών και
εισαγγελέων, που όμως ενοχλείται ιδιαιτέρως από τις αντιδράσεις των απλών πολιτών.
Γιατί η «κοινωνία των πολιτών» είναι «άριστη» όταν δια ελεγχομένων φορέων στηρίζει αυτούς, τους «φίλους» και το σύστημά τους και εχθρός όταν λειτουργεί πραγματικά από τα κάτω, δίνοντας ουσία στον όρο.
Αυτός (δηλαδή αυτοί!) μπορούν να θυματοποιούν ξανά και ξανά όποιον γουστάρουν αλλά θέλουν να απαγορεύσουν σε όλους εμάς τους
υπόλοιπους που δεν είμαστε «αυτοί» και δεν ανήκουμε στον «κόσμο τους» ακόμα και το ελάχιστο δικαίωμα κριτικής. Και θέλουν επίσης να τσακίσουν και την παραμικρή δυνατότητα υπεράσπισης των θυμάτων γιατί αυτή είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να παραμείνουν ατιμώρητοι οι ίδιοι και αλώβητο το σύστημα.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να ανεχόμαστε ούτε τις βρόμικες επιθέσεις στα θύματα και τους μάρτυρες, ούτε τις ανοίκειες επιθέσεις στους δημοσιογράφους που αποκάλυψαν πολλά από αυτά που ο Κούγιας και ο Λιγνάδης και όλοι οι «φίλοι τους» ήθελαν να θαφτούν.
Γιατί δεν πρέπει να τους αφήσουμε να ορίζουν παντού και πάντοτε αυτοί και οι «φίλοι» τους τις συνθήκες διεξαγωγής μιας δίκης και τους όρους απονομής της Δικαιοσύνης.
