Οι (πριν από τον τελευταίο) ανασχηματισμοί του Μητσοτάκη μπορεί να ήταν για πολλά (πολιτικά) γέλια και (κοινωνικά) κλάματα, μπορεί να χαρακτηρίστηκαν «κοιλοπονούσε το βουνό και γέννησε ποντίκι», μπορεί να φανέρωναν τις εξαρτήσεις του από τα οικονομικά κέντρα που τον έκαναν πρωθυπουργό, μπορεί να αποκάλυπταν την αγωνία του να μη δυσαρεστήσει κανέναν από τους –εξ αδιαιρέτου– ιδιοκτήτες της δεξιάς πολυκατοικίας, αλλά οι θεατές έβλεπαν τους πρωταγωνιστές και τον Βεζίρη στον φωτισμένο μπερντέ του θεάτρου σκιών και όχι όσους κρατούσαν τις ξύλινες λαβές με τις ζωγραφιστές φιγούρες.
Στον τελευταίο ανασχηματισμό οι φωτιές (οι πιο καταστροφικές μέσα σ’ ένα καλοκαίρι) αφάνισαν το σεντόνι, κατέκαψαν τις φιγούρες, τσουρούφλισαν ανεπανόρθωτα τον Βεζίρη και αποκάλυψαν με τον πιο οφθαλμοφανή και εμφατικό τρόπο τις προθέσεις των καραγκιοζοπαιχτών της παράστασης.
Πίσω από την κωμωδία που παρουσίαζαν ξεπρόβαλε το δράμα που έστηναν.
Λίγο πριν από τον ανασχηματισμό ο le petit πρωθυπουργός ενημέρωνε ότι «όλα καλά, όλα ανθηρά» με την πανδημία, «καλύτερα δεν γίνεται» με τον τουρισμό, «ευτυχείτε» με τις φωτιές, εξηγώντας έντονα (αφού η πολιτική αγυρτεία δεν κρύβεται) ότι «τώρα μετράμε καμένα στρέμματα, στο Μάτι μετρούσαμε φέρετρα».
Ομως προτού ακόμη ο Αδωνης ξεφωνίσει τον ναύαρχο Αποστολάκη (που κατέληξε στον συνήθη αυτοδιασυρμό του αμετροεπούς υπουργού) και αμέσως μόλις ο Οικονόμου εκφώνησε τον ανασχηματισμό, «πήρε φωτιά το Κορδελιό» και «κάηκαν τα τόπια» της επανεκκίνησης του κυβερνητικού επιτελικού μπερντέ, γιατί ή εμείς δεν καταλαβαίνουμε από «επιτελική» πολιτική ή αυτούς τους δέρνει η «αριστεία». Πρώτον, «τι χρείαν έχομεν μαρτύρων» όταν ομολογείται εμπράκτως το τριπλό μπάχαλο (με αυτογκόλ, πέναλτι και αποβολή του τερματοφύλακα):
Στο υπουργείο Πανδημίας και Αναγκαστικού Εμβολιασμού αντικαταστάθηκε ο υπουργός και αποπέμφθηκε ο αναπληρωτής του.
Στο υπουργείο ΜΑΤ και (free pass) Φυσικών Καταστροφών αποπέμφθηκε ο (σώγαμπρος) υπουργός και έλαβε δυσμενή μετάθεση ο υφυπουργός.
Στο υπουργείο «All you want is Greece» καθελκύστηκε ο (με υποσχετική) υπουργός και ενώ – σου λέει– είχε αναδειχθεί σε Mr Tourism.
Δεύτερον, ο μάγος πρωθυπουργός αντί με το «trick Αποστολάκη» να βγάλει λαγό, με το «colpo grosso Μητσοτάκη» πάτησε αχινό.
Εταζε υπουργεία, αρμοδιότητες και διακομματική αποδοχή του ναυάρχου στο πλαίσιο της εθνικής συνεννόησης που του είχε ζητηθεί και πίστεψε –ο άμοιρος– ότι ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ και νυν συνεργάτης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θα ενημέρωνε τον Τσίπρα.
Σαν το γιοφύρι της Αρτας, ολημερίς το στήνανε (οι μάστορες της προπαγάνδας), το βράδυ (στα σκοτάδια) γκρεμιζόταν.
(Είναι δύσκολο για τον μειωμένης πολιτικής αντίληψης Αδωνη να σκεφτεί ότι η ικανότητα του Ευάγγ. Αποστολάκη κρίθηκε από τη στιγμή που δέχτηκε πρόταση από τον πρωθυπουργό.)
Τρίτον, η επανείσοδος του (σεφ) Θεοδωρικάκου στην κυβέρνηση, εκλογές ραγού μυρίζει, ενώ η είσοδος του («και αν πιστεύει ότι “θέλω να εξοντώσω κάποιον;”») Πλεύρη σηματοδοτεί προσπάθεια μαντρώματος της ακέφαλης ακροδεξιάς και των ορφανών νεοναζιστών, αφού ο ΛΑ.Ο.Σ. δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά.
«Πέρασα μια υπέροχη βραδιά, αλλά όχι απόψε»,
Γκράουτσο Μαρξ, Αμερικανός κωμικός
