Ο Μητσοτάκης τελειώνει. Τι ακολουθεί όμως;

Είναι πλέον ολοφάνερο ότι η διακυβέρνηση Μητσοτάκη με οργάνωση τύπου μαφίας φτάνει στο τέλος της. Η καταστροφή σε όλα τα επίπεδα της ζωής των πολιτών τεράστια και δύσκολα επανορθώσιμη. Ενας πρωθυπουργός σε ρόλο τροχονόμου για την ασύδοτη κλεπτοκρατία των καρτέλ στις τράπεζες, στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στα τρόφιμα. Μια χώρα-πλυντήριο μαύρου χρήματος. Πάσης φύσεως συμμορίες με τη βοήθεια των μηχανισμών κυβέρνησης και κόμματος καταλήστευαν εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους. Για «εξαγορά λίγων ψήφων» είπε ο πρωθυπουργός όταν έσκασε το θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι ψήφοι όμως ήταν πολλές και έτσι δημιούργησαν το 41% του 2023.

Ολες οι θεσμικές εξουσίες υποδουλώθηκαν υπηρετώντας τις διαταγές του πρωθυπουργού. Επρεπε να έρθει μια Ευρωπαία εισαγγελέας για να ερευνηθούν τα μεγάλα σκάνδαλα του μπαζώματος των Τεμπών, της μιζοκρατίας στον ΟΠΕΚΕΠΕ, των αναθέσεων έργων και διανομής πόρων. Και όπως αποκάλυψε η Λάουρα Κοβέσι: «Στην Ελλάδα ανακαλύψαμε ότι ο τρόπος με τον οποίο διαπράχτηκε η εγκληματική δραστηριότητα ήταν πολύ συστηματικός και πολύ καλά οργανωμένος με τη συμμετοχή κατά κάποιο τρόπο υψηλών αξιωματούχων». Και πρόσθεσε: «Είναι γεγονός ότι σε δύο υποθέσεις –στα Τέμπη και στον ΟΠΕΚΕΠΕ– είχαμε να κάνουμε με μια κατάσταση που εμπόδισε την έρευνά μας. Είμαι εισαγγελέας που πιστεύει ότι τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει μια ποινική έρευνα να προχωρήσει μέχρι τέλους».

Ο εξευτελισμός της ηγεσίας του Αρειου Πάγου μετά το δίδυμο Κλάπα και Αδειλίνη (αυτήν που σύστησε στην κ. Καρυστιανού να βρει παρηγοριά στην εκκλησία!) ανέβηκε πίστα με τη νέα πρόεδρο Αναστασία Παπαδοπούλου να μας εγκαλεί γιατί δεν βγήκαμε στους δρόμους για το Μάτι και τη Μάνδρα, όπως κάνουμε τώρα με τα Τέμπη, και να δηλώνει ρητά ότι καμία (!) εκταφή δεν μπορεί να γίνει για να αποδειχτεί από τι πέθαναν τα περισσότερα θύματα στα Τέμπη. Ο αγώνας όμως του πατέρα Ρούτσι τρόμαξε πολλούς και η εκταφή του γιου του με τις τοξικολογικές εξετάσεις εγκρίθηκε από το Μαξίμου χωρίς να παραιτηθεί η κ. Παπαδοπούλου!

Η διεθνής εικόνα της χώρας, με ευθύνη Μητσοτάκη, είναι τραγική. Ανυπόληπτος και απομονωμένος, ακόμα και από τους πλέον παραδοσιακούς συμμάχους. Λέει «ναι» σε όλα στους ισχυρούς προστάτες της Δύσης για να εξασφαλίσει προσωπική προστασία μετά την αποχώρησή του από το Μαξίμου.

Η ΝΔ επί Μητσοτάκη δεν είναι πλέον ένα αστικό φιλελεύθερο κόμμα. Δεν υπάρχουν καν κομματικές λειτουργίες. Πόστα αναλαμβάνουν όσοι δηλώνουν αφοσίωση άνευ όρων στις διαταγές του αρχηγού της φαμίλιας. Μέχρι και οι απόφοιτοι της περιβόητης Ομάδας Αλήθειας προβιβάστηκαν σε υπουργούς!

Το θέμα πλέον είναι πώς και πότε θα φύγει. Οσο επιμένει να κρατά την εξουσία, οι ζημιές για τη χώρα μεγαλώνουν. Οι επιχειρηματικές ελίτ που τον στήριξαν καθοριστικά τον εγκαταλείπουν ως επικίνδυνο ακόμη και για τα δικά τους συμφέροντα. Οι πιέσεις για την αποχώρησή του, όσο το δυνατόν ταχύτερα, πολλαπλασιάζονται και εντός της ΝΔ, καθώς εκτός από τους πρωτοκλασάτους και οι απλοί βουλευτές βλέπουν τα χαμηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις και την πιθανότητα επανεκλογής τους περιορισμένη. Και εκκρεμεί η απειλή Σαμαρά για νέο κόμμα που θα έχει και τη σιωπηλή υποστήριξη του Καραμανλή.

Τι ακολουθεί; Πώς μπορεί το κατακερματισμένο εγχώριο πολιτικό σκηνικό να σηκώσει το βάρος των ευθυνών και το τεράστιο έργο αποκατάστασης των δημοκρατικών θεσμών; Η θετική υποδοχή της πρωτοβουλίας του Αλέξη Τσίπρα, ειδικά μετά την πρόσφατη παραίτησή του από τη βουλευτική έδρα, από την πλειονότητα των μεγάλων ΜΜΕ ήταν εντυπωσιακή. Αλλά, ας περιμένουμε τη συνέχεια για να δούμε αν υπάρχουν νέες δυνάμεις και φρέσκες ιδέες να τον στηρίξουν και να δημιουργήσουν ρεύμα προς την εξουσία. Το παλαιό πολιτικό – κομματικό υπόλοιπο του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο φθαρμένο, ειδικά μετά το πρωτοφανές πραξικόπημα καρατόμησης του Στέφανου Κασσελάκη που ποτέ δεν αποδοκίμασε ο Αλέξης Τσίπρας, που δύσκολα θα προσφέρει δυναμικό για να πείσει τους ψηφοφόρους.

Και μετά έχουμε το ΠΑΣΟΚ (με ΑΦΜ ΚινΑλ) να μην μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη και να ηγηθεί ως εναλλακτική λύση. Μπορούν οι δελφίνοι του Ανδρουλάκη να συνεργαστούν με τον Αλέξη Τσίπρα; Μπορούν τα υπόλοιπα σχήματα και ειδικά εκείνα που προέκυψαν από τις πολλαπλές διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ να παίξουν ρόλο στη νέα εποχή; Και, κυρίως, μπορεί κανείς να προβλέψει προς τα πού θα στραφεί όλος αυτός ο κόσμος που συγκλονίστηκε και θύμωσε από την κυβερνητική διαχείριση στο θέμα των Τεμπών; Μια εποχή που απαιτεί ηράκλειες προσπάθειες για τη δημοκρατική λειτουργία της χώρας με ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και ρυθμιστικές αρχές. Υπάρχει πλέον έδαφος και κυρίως χρόνος για αναπτυξιακές πρωτοβουλίες σε μια οικονομία που βουλιάζει παραγωγικά; Ο πρωτογενής τομέας συνθλίβεται, η μεταποίηση βγαίνει εκτός ανταγωνισμού λόγω της πανάκριβης ενέργειας και ο τουρισμός απειλείται από την πολεμική υστερία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.

Εχουν συνειδητοποιήσει οι πολιτικές δυνάμεις ότι πλέον το κατεξοχήν εθνικό θέμα είναι η ταχύτατη συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού; Εχουν σχέδιο; Είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να προτάξουν τα εθνικά συμφέροντα σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία ή όλα θα αφορούν τις καρέκλες τους;