Ένα ακόμα «ονοματολογικό», εσωτερικής κατανάλωσης, αυτή τη φορά, αλλά με «ουρά» την εθνική συναίνεση, στριφογυρίζει στην ελληνική κεντρική πολιτική σκηνή, σαν πολιτικός κύβος του Ρούμπικ που αναζητά ταυτίσεις διαφορετικών επιδιώξεων.
Διόλου τυχαίως η ονοματολογία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μετατράπηκε επισήμως πλέον από την πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής, Φώφη Γεννηματά σε πολυπρισματικό παζλ, κι ας είναι μόνιμη επωδός του ΚΙΝΑΛ ότι δεν πρέπει να εμπλέκεται ο θεσμός του ΠτΔ σε «μικροκομματικά παιχνίδια». Η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη ανοίγει το πολιτικό παιχνίδι ρίχνοντας στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου την τριπλέτα των πρώην επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ, –Κώστας Σημίτης, Ευάγγελος Βενιζέλος, Γιώργος Παπανδρέου- με τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά τους που προκαλούν αποκλίσεις/συγκλίσεις σε διαφορετικό… τάργκετ γκρουπ κομματικών σχηματισμών.
Η ονοματολογία αποκτά ιδιαίτερη σημασία ως προς το χρονικό σημείο που εξελίσσεται: αφενός η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει στα χέρια της τη συνταγματική αναθεώρηση με την εκλογή του ΠτΔ να έχει αποσυνδεθεί από προσφυγή σε εθνικές κάλπες και αφ’ ετέρου, η συγκυρία με τα εθνικά θέματα και την επιθετικότητα της Τουρκίας συντηρεί το θέμα των συναινέσεων. Είναι αξιοπρόσεκτο ότι η Φώφη Γεννηματά στη δήλωσή της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ προσδιόρισε ως πρόσωπα που πληρούν τις προϋποθέσεις τους τρεις πρώην προέδρους του ΠΑΣΟΚ «γιατί έβαλαν πλάτη στα δύσκολα για τη χώρα». Την ίδια στιγμή, εν χορώ ακούγονται διάφορα γυναικεία ονόματα για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας…
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκλαμβάνουν την δημόσια παρέμβαση της προέδρου του Κινήματος Αλαλαγής ως ελιγμό, με το βλέμμα προς τη ΝΔ και σαν ένα παιχνίδι «δούναι και λαβείν» με την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε άλλα ζητήματα, όπως ο εκλογικός νόμος. Άλλωστε, μετά τις γιορτές, θα ενταθεί, από τον Ιανουάριο του 2020 και μετά, πολλαπλώς η φιλολογία περί κατάργησης της απλής αναλογικής, ανακατεμένης με την ανάγκη σταθερών κυβερνήσεων, και ενώ η ονοματολογία για επιλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ήδη ανθεί.
Όμως, ταυτόχρονα, δεν έχουν κλείσει λίγα εικοσιτετράωρα απ΄όταν η φημολογία – ως δημοσιογραφικές πληροφορίες είτε σαν διαρροή από την Κουμουνδούρου είτε σαν μίγμα πληροφοριών στο πολιτικό γουδοχέρι – ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξετάσει το σενάριο να προτείνει για ΠτΔ τον πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου.
Έτσι, κάποιοι βλέπουν ότι το Κίνημα Αλλαγής μοιάζει να κάνει…ασκήσεις θάρρους, ανοίγοντας παράθυρο ευκαιρίας προς την Κουμουνδούρου. Σε πολλαπλά ταμπλό η Χαριλάου Τρικούπη για να απορρίπτει σενάρια, να αφήνει να φτιάχνονται άλλα και κυρίως να είναι μέρος της πολιτικής επικαιρότητας. Ακόμα και …ιστορικά οξύμωρα θέλει να εμφανίζει στο πολιτικό φαντασιακό της χώρας, εν είδει προοπτικής ένας Μητσοτάκης πρωθυπουργός να έχει στο πλάι του έναν Παπανδρέου Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προς …εξουδετέρωση.
Το βέβαιο είναι ότι σε μια περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ διευρύνει την πολιτική δεξαμενή του και έλκει πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της κεντροαριστεράς και του ευρύτερου χώρου της σοσιαλδημοκρατίας, το Κίνημα Αλλαγής αναζητά να ρίξει …βότσαλο στη λίμνη, ταράζοντας τα επικοινωνιακά νερά και επαναφέροντας το ΚΙΝΑΛ στο επίκεντρο των εξελίξεων, έστω δια της… προεδρίας της Δημοκρατίας.
Πάντως, εδώ και καιρό το ηγετικό επιτελείο της Χαριλάου Τρικούπη επιμένει ότι υπάρχει η ανάγκη συναίνεσης στο πρόσωπο του ΠτΔ και πρέπει να προέρχεται από τον λεγόμενο Προοδευτικό Δημοκρατικό χώρο. Στην πρόσφατη δήλωσή της πάντως η Φώφη Γεννηματά προσδιορίζει ότι πρέπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προέρχεται από την «Προοδευτική Παράταξη», εννοώντας , το χώρο του Κινήματος Αλλαγής και πέριξ αυτού. Ακούει το Μαξίμου;
