Ποιο είναι το νόημα των επαγγελμάτων μας, αν όχι να αντλούμε διδάγματα από την Ιστορία, να κάνουμε στρατευμένες ταινίες αν δεν είμαστε παρόντες για να προστατεύσουμε τις καταπιεσμένες φωνές; Ας απορρίψουμε την προπαγάνδα που συνεχώς αποικίζει τη φαντασία μας και μας κάνει να χάνουμε το αίσθημα της ανθρωπιάς. Ο κινηματογράφος έχει χρέος να μεταφέρει τα μηνύματά τους, να αντικατοπτρίζει τις κοινωνίες μας».
Το απόσπασμα από την επιστολή διαμαρτυρίας που υπογράφουν 400 ηθοποιοί και σκηνοθέτες διεθνούς κύρους με αφορμή το Φεστιβάλ των Καννών. Πέρσι η αντίδραση για τη γενοκτονία στη Γάζα ήταν μόνο η τουαλέτα με τα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας που φορούσε η Κέιτ Μπλάνσετ. Μα, έστω και αργά, οι άνθρωποι του κινηματογράφου κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να μένουν πλέον σιωπηλοί όταν χιλιάδες Παλαιστίνιοι λιμοκτονούν σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, όταν χιλιάδες παιδιά στέλνονται με χαρτόκουτα στον Αδη. Απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι η τέχνη είναι το σφυρί που δίνει σχήμα στον κόσμο.
Οι καλλιτέχνες βέβαια παρέλειψαν να πάρουν έγκριση για την κίνησή τους από τον Χρήστο Χωμενίδη. Δεν τον ρώτησε επίσης το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο που έχει εκδώσει ένταλμα σύλληψης κατά του Μπενιαμίν Νετανιάχου και το πλήθος των Ισραηλινών που απαιτούν λήξη των εχθροπραξιών, ξέροντας καλά πως η άμυνα της χώρας τους δεν ταυτίζεται με την εξόντωση των Παλαιστινίων.
Ο γνωστός λοιπόν συγγραφέας σε άρθρο του στο Capital υποστήριξε ότι όσοι συνέβαλαν στη ματαίωση εκδήλωσης υπό την αιγίδα της ισραηλινής πρεσβείας στην πρόσφατη έκθεση βιβλίου στη Θεσσαλονίκη είναι «εθελουσίως βλάκες, τζάμπα μάγκες και νεοναζί». Φαίνεται ότι ο Χωμενίδης υποδύεται τον ήρωα του πρώτου του μυθιστορήματος «Το σοφό παιδί», που διαθέτει μεν υψηλό δείκτη νοημοσύνης αλλά συνάμα έχει τρικυμία εν κρανίω και ρηχότητα σκέψης. Αντί λοιπόν να ενημερωθεί ότι τη ματαίωση την αποφάσισαν εκδοτικοί οίκοι, κατηγόρησε συλλήβδην αυτούς «που παριστάνουν άγαρμπα τους ευαίσθητους, τους αλληλέγγυους, τους ούλτρα αριστερούς οι οποίοι ρέπουν προς τη βαρβαρότητα» ότι είναι αντισημίτες και όχι δημοκράτες αφού δεν επιτρέπουν την ελευθερία της έκφρασης. Γιατί άραγε δεν επισκέφτηκε τα περίπτερα με βιβλία για την ιστορία των Εβραίων και το Ολοκαύτωμα που στοιχειώνει την πόλη; Πώς και δεν πήρε το μάτι του το βιβλίο του Αβισάι Νιρ Κοέν «Οχι στο όνομά μας. Αγαπώ το Ισραήλ, συμπαραστέκομαι στην Παλαιστίνη»;
Του αναγνωρίζουμε φυσικά τη γλωσσοπλαστική ικανότητα στον όρο «καραφλομαλλιάδες» και παραδεχόμαστε ότι αδικείται. Με τέτοια παραποίηση των γεγονότων θα μπορούσε να είναι ο διευθυντής στην Ομάδα Αλήθειας. Απορούμε επίσης πώς τα ξένα μεγάλα περιοδικά δεν τον έχουν προσλάβει ως γεωπολιτικό αναλυτή. Γιατί είναι ο ίδιος άνθρωπος που έχει γράψει ότι το Ισραήλ είναι «το προκεχωρημένο φυλάκιο του δυτικού πολιτισμού» και πως «στον αναπόφευκτο Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο η Δύση οφείλει να μετατρέψει το Ισραήλ από προπύργιο σε βραχίονά της».
Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι αν ο κ. Χωμενίδης ασχοληθεί μελλοντικά με τη συγγραφή του μυθιστορήματος «Το σιωνιστικό παιδί» ή αν καταταγεί εθελοντής στην πρώτη γραμμή, έτοιμος να πνίξει στο αίμα τα αγαρηνά σκυλιά.
Ο δυτικός πολιτισμός πάντως ήταν η απόσταση που έβαλε ο άνθρωπος ανάμεσα σ’ αυτόν και τα περιττώματά του.
