Το Documento απευθύνθηκε στον τραγουδιστή και κιθαρίστα των Rotting Christ Σάκη Τόλη για να γράψει την άποψή του σχετικά με όσα συμβαίνουν στον χώρο της μουσικής εξαιτίας της πανδημίας
Εχω την αίσθηση ότι η πορεία ενός καλλιτέχνη πρέπει να είναι διαφοροποιηµένη και αποστασιοποιηµένη από την εκάστοτε πολιτεία. Αυτό κάποιους τους θλίβει, κάποιους τους κάνει περήφανους. Ανήκω στη δεύτερη κατηγορία και συνεπώς είµαι από εκείνους που πιστεύουν ότι τα χρήµατα µε τη µορφή επιδοµάτων, κρατικών επιχορηγήσεων κ.λπ. δεν πρέπει να έχουν µεγάλη σχέση µε τον πολιτισµό. Εάν είναι να έρθουν όπως και για τον υπόλοιπο λαό σε αυτές τις ειδικές συνθήκες που ζούµε, έχει καλώς, άλλα το να ζητάµε εµείς οι άνθρωποι του πολιτισµού, οι καλλιτέχνες, ειδική µεταχείριση µου ακούγεται εγωιστικό.
Κατά την άποψή µου η προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στα παιδιά που δουλεύουν πίσω από τα φώτα και τις κάµερες, συµπεριλαµβανοµένων και των µουσικών που πλαισιώνουν συγκροτήµατα. Αυτοί είναι που χρειάζονται περισσότερο από όλους βοήθεια και στήριξη αυτές τις στιγµές, αφού και το εργασιακό τους καθεστώς έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Ο πολιτισµός είµαστε εµείς και είναι στο χέρι µας σε αυτούς τους άγριους καιρούς να δείξουµε και να χαράξουµε για ακόµη µια φόρα µη εγωιστικό δρόµο. Ας µην ξεχνάµε και τον λόγο που αποφασίσαµε κάποια στιγµή στη ζωή µας να δηµιουργήσουµε.
Θα µου άρεσε πολύ και ελπίζω κάποιος να ξεκινήσει και εδώ µια κίνηση ανάλογη µε αυτές που έχουµε δει στο εξωτερικό, όπου κυρίως µέσω διαδικτύου λαµβάνονται πρωτοβουλίες για τη στήριξη αυτών των ανθρώπων. Εµείς, οι καλλιτέχνες που φαινόµαστε, έχουµε την αγάπη του κόσµου η οποία θα µας ωθήσει να βρούµε τον δρόµο µας αργά ή γρήγορα. Πιστεύω ότι η προσήλωσή µας στην αγαπηµένη µας µουσική, γι’ αυτό το µαγικό µονοπάτι που έχουµε διαλέξει να διαβούµε, θα µας βγάλει νικητές άλλα και πιο σοφούς από αυτήν τη δοκιµασία. Υποµονή και πίστη στις αρχές µας χρειάζονται. Non serviam.
