Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ήμουν νέος συνδικαλιστής στον ΟΤΕ. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, τότε πρωθυπουργός, έφερε στην επικαιρότητα τη μετοχοποίηση του Οργανισμού. Λυσσαλέα τότε το σύνολο των εργαζομένων αντιτάχθηκε σε αυτήν την ενέργεια. Με το σύνθημα «Ο ΟΤΕ ΠΟΤΕ», δώσαμε έναν αγώνα που κατάφερε να μπλοκάρει την εξέλιξη.
Και τότε ήρθε η επόμενη κυβέρνηση — των εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Σημίτη. Η μετοχοποίηση του ΟΤΕ προχώρησε κανονικά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν συνδικαλιστή του τότε Συνασπισμού, που στις ετήσιες συνελεύσεις του συλλόγου μάς φώναζε ειρωνικά: «Ρε συνάδελφοι, όταν βροντοφωνάζαμε Ο ΟΤΕ ΠΟΤΕ, εννοούσαμε Ο ΟΤΕ ΜΕΤΑ!»
Αυτή η φράση μού έρχεται ξανά στο μυαλό σήμερα, γιατί ταιριάζει γάντι με αυτό που βιώνουμε.
Όταν στα τέλη της δεκαετίας του ’90 βροντοφωνάζαμε «ποτέ σημιτισμός», είχαμε κατά νου μια συγκεκριμένη πολιτική κουλτούρα: τεχνοκρατισμό χωρίς ψυχή, κράτος πελατειακό αλλά ντυμένο με τον μανδύα της «εκσυγχρονιστικής» ηθικής, αποκοπή από την εθνική μνήμη και τον λαϊκό παλμό. Πολεμήσαμε τότε εκείνο το μοντέλο διακυβέρνησης που είδαμε να εκφράζεται μέσα από πρόσωπα και πρακτικές.
Και τώρα;
Το βλέπουμε να επιστρέφει — αυτή τη φορά μέσα από τη δική μας παράταξη.
Ο σημιτισμός δεν ηττήθηκε. Μεταλλάχθηκε. Κι ενώ κάποτε τον καταγγέλλαμε ως κάτι ξένο προς τις αξίες μας, σήμερα έχει ριζώσει βαθιά στην καρδιά της Νέας Δημοκρατίας. Η κρατική διαχείριση, η στάση απέναντι στους θεσμούς, ο τρόπος κατανομής των πόρων, ακόμη και οι νοοτροπίες σε θέματα δικαιοσύνης και δημοκρατικής ευθύνης, μας θυμίζουν όλο και περισσότερο το σύστημα που λέγαμε πως αφήσαμε πίσω μας.
Και το ερώτημα είναι απλό: Θα έρθουν κι άλλα «ΟΠΕΚΕΠΕ»;
Πόσες φορές θα δούμε φαινόμενα διαφθοράς, αδιαφάνειας και ευνοιοκρατίας, με τα ίδια πρόσωπα ή τους πολιτικούς απογόνους τους, να ανακυκλώνονται σε θέσεις-κλειδιά; Πόσες φορές θα επικροτούμε σιωπηλά ή και με χειροκροτήματα αυτό που κάποτε αντιμαχόμασταν;
Ξεχάσαμε ποιοι είμαστε;
Ξεχάσαμε τι πρεσβεύουμε;
Δεν μπορεί να είναι αυτή η Κεντροδεξιά που οραματιστήκαμε. Όχι αυτή που βουλιάζει στην τεχνοκρατική αλαζονεία, στους «άριστους» των κολλητών και στα συστήματα εξουσίας που παρακάμπτουν τη λαϊκή βούληση.
Φίλοι μου, όταν λέγαμε «ποτέ σημιτισμός», δεν εννοούσαμε «μετά σημιτισμός».
Εννοούσαμε: «καμία σχέση, ποτέ».
Πιστεύω να γίνομαι κατανοητός και στους φίλους και συναγωνιστές που έχουν κοντή μνήμη!
* Ο Κώστας Ζωντανός είναι πρώην αναπληρωτής γραμματέας της ΠΕ της Νέας Δημοκρατίας, πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΔΕΔΔΗΕ
Διαβάστε επίσης:
Παζάρι τύπου «θα σου κάνω μια πρόταση που δεν θα μπορείς να αρνηθείς»
Έκθετη ξανά η κυβέρνηση – Το χρονικό του διπλωματικού θρίλερ για τη Μονή Σινά
Βαριά εκτεθειμένη η κυβέρνηση για τη Μονή Σινά – Περιμένει… το επίσημο έγγραφο
Μονή Σινά: Ο Μητσοτάκης γνώριζε αλλά απλώς ανέφερε το θέμα στον Σίσι
