Μιλήσαμε με τον stand up comedian Στέλιο Ανατολίτη για το τι σημαίνει δουλειά και εργασιακός παράδεισος, πόσο σημαντική είναι η κωμωδία και το χιούμορ σήμερα, αλλά και για την κυβέρνηση που έχει επιβάλει συγκεντρωτικό έλεγχο σε όλα τα επίπεδα. Η αφορμή για την κουβέντα που ακολουθεί είναι η τρίτη του σόλο παράσταση με τίτλο “Κανονική Δουλειά” με την οποία αποφασίζει να γιορτάσει μαζί με το κοινό τα δέκα του χρόνια στην κωμωδία. Σε μια χώρα που το να είσαι καλλιτέχνης ισοδυναμεί με καθημερινό φάσκελο στον καθρέφτη, βασκανίες και μαγγανείες για το επόμενο μεροκάματο, αστάθεια μεγαλύτερη κι από περουκίνι αλλά και μπόλικο σουρεαλισμό, η κωμωδία είναι ίσως η μοναδική φόρμουλα που τον κράτησε ζωντανό.
“Κανονική Δουλειά”. Γιατί διάλεξες αυτόν τον τίτλο για την παράσταση σου;
Γιατί μου φάνηκε ότι ταιριάζει, (γέλια). Και κυρίως γιατί αναρωτιέται ο κόσμος πολλές φορές αν είναι «κανονική δουλειά» το θέατρο. Και προσπαθώ να απαντήσω.
Τι γιορτάζεις με τα δέκα σου χρόνια στην κωμωδία;
Την τύχη μου, την επιμονή μου, τους συνάδελφους, το κοινό, την προσπάθεια, αλλά αν είναι πραγματικά να γιορτάσω κάτι, είναι η πίστη του κοινού σε εμάς και η σύμφωνη γνώμη τους ότι μπορούμε να έχουμε κι άλλο είδος χιούμορ στις ζωές μας πέρα από το τηλεοπτικό. Και το έχουν αποδείξει αυτό, όχι μόνο μπορούμε να έχουμε αλλά επιβάλλεται να έχουμε. Φαίνεται από την άνοδο του stand up την τελευταία πενταετία.
Λες ότι ζούμε σε μια χώρα που το να είσαι καλλιτέχνης ισοδυναμεί με καθημερινό φάσκελο στον καθρέφτη. Σε τι ελπίζεις και γιατί πιστεύεις στη λυτρωτική δύναμη της κωμωδίας;
Δεν ελπίζω σε τίποτα, είμαι ελεύθερος και τα σχετικά. Δεν είμαι απαισιόδοξος, αλλά δεν είμαι και ο άνθρωπος που σου λέει ότι «όλα καλά θα πάνε». Διαλέγω το «όλα θα πάνε» και ό,τι γίνει έγινε. Η κωμωδία έχει τη δύναμη να μου επιτρέπει να το βλέπω αυτό, την απενοχοποίηση. Ότι κάποια πράγματα δεν τα ελέγχω. Οπότε ας απολαύσω τη διαδρομή.
Θα παρουσιάσεις κείμενα για διάφορες εργασίες που έχεις κάνει κατά καιρούς. Τελικά βρήκες τον εργασιακό σου παράδεισο;
Και ναι και όχι. Από τη στιγμή που είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, πρέπει να έχω αυτή τη στενή σχέση με το κράτος, λες και είμαστε συνεργάτες ενώ αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο -και ανεξάρτητα κυβέρνησης- να μου βάλει την πιο όμορφη και αποτελεσματική τρικλοποδιά ώστε να πέσω μεν, αλλά να το συγχωρέσω κιόλας.
Από την άλλη, ναι, δουλεύω στο θέατρο και μπορώ να πληρώνω το νοίκι μου (προς το παρόν). Ένα όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε τώρα και τέτοια.
Ποιες είναι οι σκέψεις σου για όλα όσα ζούμε σήμερα και τι απ’ όλα αυτά θα μοιραστείς με το κοινό;
Τίποτα. Δεν ασχολούμαι με την επικαιρότητα και νομίζω καμία παράσταση stand up κωμωδίας δεν το κάνει γιατί θα χάσει τη διαχρονικότητά της. Η σάτιρα ασχολείται με αυτά, αν θέλουν σάτιρα, να μας δώσουν δουλειά στα μέσα που προβάλλεται η σάτιρα. Τα εφήμερα μέσα που λέμε.
Σκέψεις γι’ αυτά που ζούμε; Ζούμε σε μια χώρα που πρακτικά δεν έχει σάτιρα. Τι άλλο να πούμε; Όταν έχεις απωλέσει ή αγοράσει κάθε ελεγκτικό μηχανισμό και κυβερνάς, πάλι καλά να λέμε που θα γίνουν εκλογές σε κάτι μήνες. Συνήθως θέλει άλλου είδους χειρισμό για να ξανακάνεις εκλογές όταν μια κυβέρνηση όπως η σημερινή έχει τόσο συγκεντρωτικό έλεγχο στα πάντα.
Ας προσέχαμε.
Η σκηνή του ελληνικού stand up βρίσκεται σε ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια. Γιατί πιστεύεις ότι ο κόσμος έχει αγκαλιάσει τόσο αυτό το είδος;
Γιατί να μην το αγκαλιάσει; Είναι μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων, για ποιο λόγο να μην αρέσει στον Έλληνα; Τι είναι ο Έλληνας, εγκεφαλικά νεκρός; Αυτές τις αθηροσκληρωτικές τάσεις που έχουμε πρέπει να τις κοιτάξουμε.
Το stand up αρέσει και ανεβαίνει γιατί πολύ απλά και χωρίς ίχνος ειρωνείας: το stand up αρέσει στον μισό πλανήτη. Στην Ελλάδα η σκηνή είναι πολύ αναπτυγμένη, έχει όλα τα είδη χιούμορ, μπορείς αν θες να ακολουθήσεις δύο κωμικούς που αγαπάς και να πηγαίνεις εκεί, μπορείς να δεις τα πάντα, μπορείς να δεις φεστιβάλ, διεθνείς, παραστάσεις στα αγγλικά, πειραματικά, open mics, solos, double bills, τα πάντα όλα έχουμε.
Σε αγχώνει ο ρόλος του κωμικού και ο φόβος του κακού ή του καλού αστείου;
Όχι, όλα τα αστεία υπάρχουν κάπου και υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος για να ακουστούν. Ο ρόλος του κωμικού δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, μακάρι να μας δοθεί η ευκαιρία να τον αναπτύξουμε κι άλλο.
Υποκλοπές και λίστα παρακολουθήσεων. Αυτή η κατάσταση είναι για σένα τραγωδία ή κωμωδία;
Δυστυχώς, δεν είναι τίποτε από τα δύο. Δεν είναι μια δραματοποιημένη πράξη, μέγεθος εχούσης, σπουδαία και τελεία και τα συναφή. Είναι η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνησή μας παρακολουθεί κόσμο και το αρνείται ενώ την επιπλήττουν από το εξωτερικό που το κάνει.
Είπαμε, θα κάνουμε εκλογές και μας λένε «Είδατε τι καλοί που είμαστε, μέχρι κι εκλογές κάναμε».
Αδιανότητα πράγματα.
INFO:
Κάθε Τετάρτη στις 21.15
Θέατρο Αλάμπρα (Στουρνάρη 53, Αθήνα)
Προπώληση: viva.gr, https://www.viva.gr/tickets/standupcomedy/stelios-anatolitis-kanoniki-douleia/
Κρατήσεις: 2105220120 -1 -2