Γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί να περάσει το μήνυμά της στην κοινωνία
Ενα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και έχει γίνει αντικείμενο δεκάδων κομματικών συσκέψεων και έντονου προβληματισμού τα τελευταία χρόνια είναι το επικοινωνιακό έλλειμμα που εμφανίζει.
Ενα έλλειμμα που από τη στιγμή που πέρασε στην αντιπολίτευση έχει διογκωθεί, με αποτέλεσμα η Κουμουνδούρου να γίνεται καθημερινά αποδέκτης της αγωνίας της συντριπτικής πλειονότητας των ψηφοφόρων του επειδή το κόμμα μοιάζει να μην παράγει πολιτική ή να μην αντιπολιτεύεται επαρκώς την κυβέρνηση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το θέμα έρχεται και επανέρχεται στα κομματικά γραφεία, μπαίνει ως μείζον ζήτημα σε κάθε σύσκεψη, προκαλεί προβληματισμό και εντάσεις, λαμβάνονται συγκεκριμένες αποφάσεις, αλλάζουν πρόσωπα, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο, μέχρι τουλάχιστον την επόμενη σύσκεψη: μια τρύπα στο νερό.
Ωστόσο είναι κοινή διαπίστωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα έχει μεγαλύτερη ανάγκη παρά ποτέ να επικοινωνήσει με τον κόσμο, την ώρα που ο πολιτικός του αντίπαλος διαθέτει περισσότερα και ισχυρότερα εργαλεία για να επιβάλλει τις απόψεις του.
Τεράστια αναντιστοιχία
Αυτό στο οποίο συμφωνούν πάντως όλοι στην Κουμουνδούρου είναι η τεράστια αναντιστοιχία εκλογικού ποσοστού και μέσων ενημέρωσης που θα μεταφέρουν το πολιτικό του μήνυμα στην κοινωνία. Τον περασμένο Ιούλιο ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ 1.800.000 πολίτες, η πλειονότητα των οποίων στέλνει μήνυμα στο κόμμα ότι έχουν κλείσει τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνά τους και δεν υπάρχει ένα Μέσο να εκφράσει τις αγωνίες και τους προβληματισμούς τους.
Αυτό φυσικά για τους επιτελείς του κόμματος έχει διπλή ανάγνωση. Από τη μία γνωρίζουν πως τα ΜΜΕ στη δεκαετία του 2000 εξελίχθηκαν στην καρδιά της διαπλοκής κι αυτό τα τοποθέτησε αυτόματα απέναντι σε ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς του 3%, το οποίο βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των πολιτών που διαμαρτυρήθηκαν για τη χρεοκοπία της χώρας.
Και κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ ο ίδιος έμοιαζε να αποδέχθηκε ότι τα ΜΜΕ είναι απέναντί του και πορεύτηκε με αυτή την παραδοχή, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η δεύτερη ανάγνωση είναι η αποτυχία των λιγοστών κομματικών Μέσων να παίξουν τον ρόλο που ήθελε η ηγεσία του κόμματος. Να γίνουν αυτά δηλαδή ο βασικός ιμάντας μεταφοράς της πολιτικής του στην κοινωνία. Φιλοδοξία δύσκολη αν όχι λανθασμένη και άδικη γι’ αυτά τα Μέσα, αφού και μόνο το επίθετο «κομματικά» παραπέμπει σε συγκεκριμένο κοινό.
Η αλήθεια που παραδέχονται πολλοί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το κόμμα, ακόμη κι ως κυβέρνηση, δεν φρόντισε ποτέ τις σχέσεις του με τη λεγόμενη «συστημική» δημοσιογραφία και με τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης. Δεν το προσπάθησε τουλάχιστον, όσο κι αν αυτό ηχεί παράξενα στα αυτιά κάποιων. Διατήρησε και διατηρεί μέχρι σήμερα μια απόσταση η οποία πηγάζει από την παραδοχή ότι «είστε απέναντί μας».
Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα, δέκα μήνες μετά τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εισαγάγει στη φαρέτρα του το καθιερωμένο εβδομαδιαίο briefing για την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, αφήνοντας τον κ. Πέτσα να «παίζει μόνος του»! Είναι εξίσου χαρακτηριστικό ότι μέχρι σήμερα αλλά και κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε ούτε υπάρχει κάποιος άνθρωπος να «μπριφάρει» τους δημοσιογράφους. Να επικοινωνεί δηλαδή καθημερινά μαζί τους και να περνά τη γραμμή του κόμματος για τα θέματα της επικαιρότητας. Να παρεμβαίνει στην καθημερινή ατζέντα. Με κάποιον τρόπο να τη συνδιαμορφώνει.
Ακολουθούν την επικαιρότητα
Ετσι ή κάπως έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άνθρωποι που είναι επιφορτισμένοι με τον δύσκολο τομέα της επικοινωνίας μοιάζουν να ακολουθούν (αντιδρώντας) την κυβερνητική ατζέντα έτσι όπως διαμορφώνεται στα δημοσιογραφικά γραφεία των μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών και εφημερίδων.
Για κάποιον περίεργο λόγο στην Κουμουνδούρου πιστεύουν ότι μπορεί να γίνουν οι ίδιοι το Μέσο, ως απάντηση στα εχθρικά για αυτούς ΜΜΕ. Πολιτική που έχει στεφθεί με αποτυχία αρκετές φορές. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τελευταίο διάστημα για μία ακόμη φορά η Κουμουνδούρου επιχειρεί (και για οικονομικούς λόγους) να αναδιατάξει τα Μέσα που διαθέτει. Κάτι σαν να θέλεις να μαγειρέψεις διαφορετικό φαγητό με τα ίδια υλικά κι ας υπάρχουν άνθρωποι στο εσωτερικό που λένε και ξαναλένε ότι το πρόβλημα δεν είναι τα κομματικά Μέσα αλλά το διαζύγιο με τα λεγόμενα συστημικά.
Την ίδια ώρα βέβαια γύρω από μέσα ενημέρωσης που βρίσκονται εκτός κομματικών τειχών και αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση της ΝΔ (όπως το Documento και η «ΕφΣυν») υπάρχει μια διαρκής γκρίνια στο εσωτερικό του κόμματος για θέματα όπως το ύφος, η θεματογραφία τους, η ένταση των δημοσιογραφικών τους επιλογών, η στάση τους απέναντι στο κόμμα και στα στελέχη του κ.ά. Είναι σαν κάποιοι να αποδέχονται για τα ΜΜΕ μόνο τον ρόλο της ντουντούκας αλλά την ίδια ώρα να ενοχλούνται από την κυβερνητική ορχήστρα, ξεχνώντας βέβαια και την περίφημη φράση του Καναδού επικοινωνιολόγου Μάρσαλ ΜακΛούαν «το μέσο είναι το μήνυμα» κι όταν απαξιώνεις ένα Μέσο απαξιώνεις και το μήνυμά του!
