Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο ομώνυμο ινστιτούτο ήταν μια έκθεση που περιγράφει τη δύσκολη κατάσταση της χώρας, ειδικά μετά την εξαετή καταστροφική διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Κατάσταση που θα επιδεινώνεται διαρκώς μέχρι το τέλος της τετραετούς θητείας του, αν φυσικά αυτή εξαντληθεί. Δεκάδες φορές σε άρθρα εδώ στο Docoumento έχουμε περιγράψει και αποκαλύψει την κατάρρευση της δημοκρατίας και την προστατευόμενη από την πολιτική ηγεσία κλεπτοκρατία.
Για παράδειγμα, στο άρθρο της περασμένης εβδομάδας γράφαμε στην εισαγωγή: «Εχουμε μια διεφθαρμένη κυβέρνηση που υποδούλωσε όλες τις ανεξάρτητες εξουσίες και προστατεύει προκλητικά τα καρτέλ των χορηγών της. Μια ανυπόληπτη διεθνώς εξουσία – το μόνο που νοιάζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους επίορκους υπουργούς και βουλευτές είναι να διαλύσουν το κοινωνικό κράτος και να ξεπουλήσουν την κρατική περιουσία, προσφέροντας έδαφος για πλουτισμό σε εγχώριους και ξένους “προστάτες”. Μια πολιτική ηγεσία που κρύβεται σε όλα (!) τα εθνικά θέματα για να κερδίσει χρόνο προτού παραδώσει καμένη γη».
Η εκτεταμένη διαφθορά στη χώρα έχει δημιουργήσει έναν… προχωρημένο καρκίνο. Τεράστιοι πόροι χάνονται όταν καρτέλ και μιζαδόροι κουμαντάρουν πλέον τη διανομή κρατικού και ευρωπαϊκού χρήματος. Ανατριχιαστικά ήταν τα περιστατικά που πρόσφατα αποκαλύφθηκαν στον ΟΠΕΚΕΠΕ για μαζικές εξαγορές ψήφων με δημόσιο και κοινοτικό χρήμα από τη φαμίλια Μητσοτάκη. Κι αυτό, όπως όλα τα μεγάλα σκάνδαλα, αμέσως εντάχθηκε στην επιχείρηση-μπάζωμα.
Με λίγα λόγια, δεν περιμέναμε τον Αλ. Τσίπρα για να αντιληφθούμε τους κινδύνους που μας απειλούν. Καλοδεχούμενη η ανάλυση του τέως πρωθυπουργού, αλλά αυτό δεν ήταν δύσκολο. Το ζητούμενο είναι ποιος και με ποιους μπορεί να αναλάβει να φέρει σε πέρας αυτό τον νέο –κυριολεκτικά– ηράκλειο άθλο.
Ο Αλ. Τσίπρας δηλώνει παρών. Οπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις, ένα αξιόλογο μέρος της κοινωνίας τον καλοδέχεται ως πρόσωπο. Ποιοι όμως θα τον στηρίξουν; Αν εξαιρέσουμε τη Δεξιά και όλα τα σχήματά της, το ΠΑΣΟΚ που επιμένει στην αυτόνομη πορεία του και φυσικά την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου που δεν κρύβει την αντιπάθειά της, τι μένει; Το αιρετικό ΚΚΕ, που είχε χαρακτηρίσει την κυβέρνηση Τσίπρα μούφα (!), δεν υπολογίζεται στα εγκόσμια.
Για να μην το κουράζουμε, εκτός από το υπόλειμμα του ΣΥΡΙΖΑ με φθαρμένα πλέον τα περισσότερα πρόσωπα και το περιορισμένης λαϊκής απήχησης σχήμα της Νέας Αριστεράς, το μόνο που απομένει είναι το κόμμα του Βαρουφάκη. Υπάρχει βέβαια και το νέο κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη, αλλά πώς να του ζητήσεις συμπόρευση όταν τον χρησιμοποίησες για να αποκλείσεις από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εκείνους που στο κόμμα σε υπονόμευαν και σε ανάγκασαν να παραιτηθείς και μετά τον εκδίωξες από τη θέση του προέδρου με τρία πραξικοπήματα; Εντέλει, υπάρχουν άφθαρτες και ικανές προσωπικότητες από τον χώρο που φαντάζεται ο Αλ. Τσίπρας για κάτι νέο που θα γοητεύσει, θα εμπνεύσει και θα στηριχτεί από μεγάλο μέρος της κοινωνίας, ώστε το όραμα να υλοποιηθεί;
Μπορούμε να φανταστούμε κάποια πρόσωπα που κινούνται στη «γραμμή» Τσίπρα. Για την ώρα ορατή είναι η προσπάθεια της Λούκας Κατσέλη. Πιθανόν να συγκλίνουν και δυσαρεστημένοι του ΠΑΣΟΚ, όπως για παράδειγμα ο Χάρης Καστανίδης. Αυτό όμως απέχει πολύ από την έκκληση Τσίπρα όταν λέει: «Με την αντιπολίτευση να μην καταφέρνει να προβάλλει μία πειστική εναλλακτική λύση, δεν υπάρχει μαγικό κλειδί να ανοίξουμε την πόρτα μίας άλλης Ελλάδας. Πρέπει αυτό το κλειδί να το βρούμε όλοι μαζί». Ας μην το κουράζουμε. Σύντομα θα μάθουμε, όπως και ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, ποιοι αντιλαμβάνονται τους κινδύνους και κυρίως πώς σκοπεύουν να τους αντιμετωπίσουν ενωμένοι. Πόσο τους συγκινεί το όραμα Τσίπρα και πόσο διατεθειμένοι είναι να υπηρετήσουν αυτό το σχέδιο υπό την ηγεσία του.
Και υποθέτω ότι έχει την εμπειρία και τις διασυνδέσεις για να ξέρει ότι αυτοί που φρόντισαν να κλείσει η «αριστερή παρένθεση», υποστηρίζοντας με όλα τα μέσα τον πανούργο και αδίστακτο Κυριάκο Μητσοτάκη, εργάζονται τώρα για εναλλακτικά σχέδια, καθώς ο πρωθυπουργός έχει εξοργίσει την κοινωνία και από πλεονέκτημα για τα συμφέροντά τους εξελίσσεται σε βαρίδι με απρόβλεπτες –μη ελεγχόμενες– συνέπειες.
Η κίνηση Σαμαρά για δικό του κόμμα εντάσσεται στο σχέδιο απώλειας της αυτοδυναμίας για τη ΝΔ, που θα οδηγήσει στην αποχώρηση του Μητσοτάκη. Και είναι φανερό ότι στα σχέδια αυτά περιλαμβάνεται και το ΠΑΣΟΚ, που χρωστάει στις τράπεζες 446 εκατ. ευρώ χωρίς κανείς να το ενοχλεί (όπως και τη ΝΔ), για να θεωρηθεί η νέα κυβέρνηση συνεργασίας κάτι διαφορετικό, ώστε να εξασφαλίσει νέα και μεγάλη πίστωση χρόνου.
Η συρρίκνωση της Αριστεράς στην Ελλάδα δεν είναι εξαίρεση. Παντού στην Ευρώπη οι αριστερές δυνάμεις περιορίζονται, αδυνατώντας να βρουν διέξοδο με λόγο και έργα που θα προκαλέσουν το ενδιαφέρον των κοινωνιών τους. Και οι πολίτες αναζητούν απάντηση στρεφόμενοι σε αντισυστημικά δεξιά σχήματα που ανέλαβαν το έργο που τους παραχώρησαν η εσωστρεφής και πολυδιασπασμένη Αριστερά και η υποταγή των κεντρώων στον νεοφιλελευθερισμό. Εχει απάντηση ο Αλ. Τσίπρας που –να θυμίσουμε– παραμένει μέλος και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ;
Διαβάστε επίσης
Αλέξης Τσίπρας: Κοινό σχέδιο των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στην ακροδεξιά
Τσίπρας και Ζάεφ βράβευσαν τους Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς δημιουργούς του «No Other Land»
