Εκτός από την πρώτη θέση στον πίνακα τηλεθέασης του Netflix, η νέα ταινία του Ρομέν Γαβράς έχει ξεσηκώσει και θύελλα αντιδράσεων στο διαδίκτυο.
Για όσους δεν το έχουν δει ακόμη το νέο φιλμ του υιού Γαβρά που συμμετείχε μάλιστα και στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα του πρόσφατου φεστιβάλ Βενετίας, να πούμε ότι περιγράφει ένα περιστατικό κοινωνικής εξέγερσης σε παρισινό προάστιο με αφορμή τη δολοφονία ενός 13χρονου από αστυνομικούς. Αthena είναι το όνομα του προαστίου (στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοιο προάστιο στο Παρίσι) που κατοικείται κυρίως από μετανάστες αραβικής καταγωγής και τα δύο πρόσωπα-κλειδιά του δράματος είναι τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια του νεκρού. Ο οργισμένος Καρίμ που ηγείται της βίαιης εξέγερσης απέναντι στις αστυνομικές δυνάμεις και ο αφομοιωμένος πλήρως στην γαλλική κοινωνία Αμπντούλ, ο μεγάλος αδελφός που εργάζεται ως μόνιμος στον γαλλικό στρατό και προσπαθεί να τιθασεύσει τον Καρίμ, περιορίζοντας τις αντιδράσεις βίας.
Ξεκινώντας με ένα ηλεκτρισμένο μονοπλάνο διάρκειας 10 και βάλε λεπτών ο Γαβράς μας εισάγει σε ένα σκηνικό κόλασης σχηματισμένο από μολότοφ, οδοφράγματα και φλόγες που καίνε τα πάντα. Είναι προφανές πως ο δημιουργός του φιλμ είχε κατά νου το φτιαγμένο πριν από 25 χρόνια αξεπέραστο «Μίσος» του Κασοβίτς αλλά και το εξαιρετικό «Οι Άθλιοι» του Λαντζ Λι του 2019, που έφερνε σε αντιπαράθεση τους εξεγερμένους με την αστυνομία, με φόντο και πάλι ένα φτωχό παρισινό προάστιο.
Η ταινία παρά τις εντυπωσιακές χορογραφίες της (στην πραγματικότητα μιλάμε για ένα καλογυρισμένο βίντεοκλιπ με στοιχεία παρκούρ) στερείται της πολιτικής θεώρησης που του «καταλογίζουν» οι επικριτές του. Μάλιστα, οι πρώτες και εντονότερες αντιδράσεις στα μέσα μαζικής δικτύωσης αφορούσαν τις ντόπιες ακροδεξιές φωνές που ενοχλήθηκαν από την χρήση του ελληνικού τίτλου και τους υποτιθέμενους συνειρμούς που «προέτρεπαν» σε πυρπόληση της Αθήνας. Ο Ρομέν Γαβράς φυσικά και δεν περνά ένα τέτοιο μήνυμα με την ταινία του. Περισσότερο τον νοιάζει να εντυπωσιάσει το θεατή με την βιρτουοζιτέ της εξέγερσης και το στυλιζαρισμένο χάος του, παρά να θίξει τα πραγματικά αίτια της κοινωνικής βίας με τον εντοπισμό του μεγαλύτερου μεριδίου της πολιτικής ευθύνης. Το αποκορύφωμα της πολιτικής σύγχυσης του Γαβρά έρχεται με το προβοκατόρικο και «αμφιλεγόμενο» φινάλε, που μοιάζει να μην ρίχνει καμιά ευθύνη στο κράτος για την σπίθα που άναψε την φωτιά στην Athena.
