Μια συζήτηση για τη Χρυσή Αυγή με τον δικηγόρο πολιτικής αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών.
Εν αναµονή της απόφασης του δικαστηρίου για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, ένα από τα σηµαντικότερα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων δεκαετιών, συναντηθήκαµε µε τον Θανάση Καµπαγιάννη, δικηγόρο πολιτικής αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών, για να συζητήσουµε πώς ένα νόµιµα εκλεγµένο κόµµα µπορεί ταυτόχρονα να είναι εγκληµατική οργάνωση, τι άλλαξε µετά τη δολοφονία Φύσσα σε σχέση µε τον τρόπο αντιµετώπισης της Χρυσής Αυγής και πώς φτάσαµε στην αποµόνωσή της από την ελληνική κοινωνία.
Παρότι εγκληµατική οργάνωση, η Χρυσή Αυγή υπήρξε νόµιµα εκλεγµένο κόµµα. Γιατί δεν υπάρχει νοµικό δίχτυ προστασίας για τέτοιες περιπτώσεις;
Στην ελληνική έννοµη τάξη δεν προβλέπεται οποιοσδήποτε έλεγχος από την πλευρά του Αρείου Πάγου για την ανακήρυξη εκλογικών συνδυασµών. ∆ηλαδή για τη συγκρότηση κοµµάτων υπάρχει µια δήλωση η οποία κατατίθεται στον Αρειο Πάγο και για την κάθοδο στις εκλογές υπάρχουν µόνο κάποιες τυπικές προϋποθέσεις. Ο έλεγχος στον οποίο προβαίνει ο Αρειος Πάγος είναι καθαρά τυπικός και όχι ουσιαστικός. Σύµφωνα µε το ελληνικό σύνταγµα –όπως καταρτίστηκε στη διάρκεια της µεταπολίτευσης– δεν υπάρχει η δυνατότητα απαγόρευσης ούτε αντιδηµοκρατικών κοµµάτων. Αρα ο µόνος τρόπος µε τον οποίο θα µπορούσε να κινηθεί η δίωξη της Χρυσής Αυγής ήταν ο τρόπος µε τον οποίο συνέβη. Ο έλεγχος δηλαδή από την πλευρά της έννοµης τάξης σχετικά µε το αν έχει συγκροτηθεί εγκληµατική οργάνωση υπό τον µανδύα του συγκεκριµένου πολιτικού κόµµατος η οποία είχε την πρόθεση να τελέσει και τελούσε κακουργηµατικές πράξεις.
Από πότε χαρακτηρίζεται ανοιχτά εγκληµατική οργάνωση;
Τουλάχιστον από το 2008 σύµφωνα µε το κατηγορητήριο και αυτό γιατί από τότε είχε υπάρξει τέτοια επαναληπτικότητα στις εγκληµατικές πράξεις της οργάνωσης που πλέον δεν ήταν δυνατόν να µιλάµε για µεµονωµένα περιστατικά. Αρα λοιπόν η Χρυσή Αυγή ήταν εγκληµατική οργάνωση προτού εισέλθει στο κοινοβούλιο. Στην πραγµατικότητα η είσοδός της στη Bουλή όχι µονάχα δεν τιθάσευσε αυτές τις εγκληµατικές τάσεις αλλά ενίσχυσε την εγκληµατική υποδοµή της. Ανοιξαν γραφεία σε όλη την Ελλάδα τα οποία λειτούργησαν ως ορµητήρια επιθέσεων, πολλές φορές ακόµη και δολοφονικών.
Γιατί λοιπόν είδαµε τόσα γραφεία της να ανοίγουν παντού ξαφνικά;
Οταν µετά το 2012 η Χρυσή Αυγή κατόρθωσε να µπει στη Βουλή απολάµβανε πλέον και την πολιτική νοµιµοποίηση και την παχυλή κρατική χρηµατοδότηση ώστε να έχει αυτήν τη δυνατότητα. Είναι αποτυχία της έννοµης τάξης δηλαδή το γεγονός ότι δεν κατάφερε να πετύχει τον ποινικό κολασµό της συγκεκριµένης οργάνωσης και της εγκληµατικής της πρακτικής προτού καταφέρει να µπει στη Βουλή. Οι λόγοι της ανόδου της ανάγονται τόσο στην οικονοµική και πολιτική κρίση των πρώτων χρόνων του µνηµονίου όσο και στη νοµιµοποίηση του λόγου της από κόµµατα του κέντρου, δηλαδή της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, µέσα από την υιοθέτηση της συγκεκριµένης ρητορικής όπως και ρατσιστικών και αντιπροσφυγικών πολιτικών. Ακούγαµε δηλαδή δηλώσεις όπως του Σαµαρά για την ανακατάληψη των πόλεων ή του Λοβέρδου για τους µετανάστες ως υγειονοµική βόµβα. Θεωρώ ότι αυτό είναι σηµαντικό κρατούµενο για σήµερα, γιατί βλέπουµε ότι και η τωρινή κυβέρνηση ακολουθεί αυτήν τη ρητορική και κυβερνά µε βάση τέτοιου τύπου ρατσιστικές νοµοθετικές παρεµβάσεις.
Σε τι διαφέρει η επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες από προηγούµενες επιθέσεις σε µετανάστες;
∆εν έγινε στον δρόµο, αλλά σε ανθρώπους που κοιµούνταν στο σπίτι τους. Είναι επίθεση η οποία προσπαθεί να πλήξει τον ενταγµένο στην κοινωνία µετανάστη, ακόµη και αυτόν που έχει καταστεί πλέον αγαπητός και αποδεκτός από την τοπική κοινωνία. Η Χρυσή Αυγή είναι ρατσιστική οργάνωση η οποία δεν δρα µε βάση «προβλήµατα» τα οποία µπορεί να δηµιουργούνται από τη µετανάστευση. ∆ρα έχοντας τη ρατσιστική κοσµοθεωρία ότι οι «λευκοί» δεν πρέπει να συνυπάρχουν µε τους «µη λευκούς». Είναι εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση µε ρατσιστική ιδεολογία σε αντιγραφή ναζιστικών οργανώσεων του εξωτερικού, όπως η ναζιστική τροµοκρατική οργάνωση NSU στη Γερµανία που έκανε µια σειρά από τέτοιες δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος Ελλήνων και Τούρκων καταστηµαταρχών. Είναι δεδοµένη η προσπάθεια της ακροδεξιάς και ειδικά της ναζιστικής φασιστικής ακροδεξιάς σε ολόκληρο τον κόσµο να πισωγυρίσει τη συνύπαρξη, οπουδήποτε κι αν έχει επιτευχθεί.
Γιατί µετά τη δολοφονία Φύσσα οι επιθέσεις της Χρυσής Αυγής σταµάτησαν να αντιµετωπίζονται ως µεµονωµένα περιστατικά;
Ηταν πάρα πολύ σηµαντική η επιτόπια σύλληψη του Ρουπακιά, στην οποία καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο Φύσσας. Το γεγονός δηλαδή ότι υπέδειξε τον δολοφόνο του και το τελευταίο πράγµα το οποίο έκανε προτού ξεψυχήσει ήταν να εξασφαλίσει ότι θα ξετυλιχτεί το κουβάρι της ναζιστικής οργάνωσης. Αυτό ωστόσο που σίγουρα ήταν αποφασιστικό υπήρξε η αντιφασιστική έκρηξη η οποία ακολούθησε µετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Γνωρίζουµε πλέον από τα στοιχεία της δικογραφίας ότι η ηγεσία της Χρυσής Αυγής ήταν σε ανοιχτή επικοινωνία µε τον Μπαλτάκο µέσω SMS. Ο ίδιος συναντιόταν µε τον Μιχαλολιάκο και καθόριζε τον τρόπο µε τον οποίο θα ψήφιζε η Χρυσή Αυγή σε µια σειρά από κρίσιµα νοµοσχέδια, τότε που η Νέα ∆ηµοκρατία δεν είχε κοινοβουλευτική αυτοδυναµία. Αρα η αντιφασιστική έκρηξη ήταν χρήσιµη για να νιώσει η κυβέρνηση την πολιτική πίεση και να κόψει τον οµφάλιο λώρο µε τη Χρυσή Αυγή· αυτό θεωρώ πως οδήγησε στην εκκίνηση της ποινικής δίωξης.
Eχετε πει ότι η δίκη της Χρυσής Αυγής θυµίζει δίκη µαφίας.
Η Χρυσή Αυγή δικάζεται µε βάση το άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα για τη σύσταση εγκληµατικής οργάνωσης. Η συγκεκριµένη οργάνωση δικάζεται µε βάση όχι το οικονοµικό αλλά το ιδεολογικό πολιτικό κίνητρο. Είναι ο ναζισµός ο οποίος προσφέρει την ιδεολογία µε βάση την οποία επιλέγονται τα θύµατα της Χρυσής Αυγής: οι ιδεολογικοί αντίπαλοι, οι µετανάστες, οι θεωρούµενοι ως αντιφρονούντες. Η εικόνα της Χρυσής Αυγής µέσα στο δικαστήριο παρέπεµπε πραγµατικά σε δίκη µαφίας. Η συγκεκριµένη δεν είχε σχέση µε τη δίκη οποιουδήποτε αγωνιστή ο οποίος υπερασπίζεται τις ιδέες και τις πράξεις του ενώπιον της δικαστικής εξουσίας. Η συνολική στάση των κατηγορουµένων ήταν αυτή της αποφυγής οποιασδήποτε ευθύνης, οποιασδήποτε παρουσίας στα σηµεία στα οποία τελούνταν οι εγκληµατικές πράξεις, αποκήρυξης της ιδεολογίας της εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης. Ακόµη και µε αστείες δικαιολογίες περί χρήσης της σβάστικας και των ναζιστικών χαιρετισµών στο πλαίσιο του καρναβαλιού, του τριωδίου.
Με τη δίκη κλείνει δηλαδή ο κύκλος ζωής αυτού του µορφώµατος;
Την τελευταία δεκαετία έγινε µεγάλη σύγκρουση στο πλαίσιο της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση µε τα ζητήµατα του ρατσισµού και του φασισµού και µάλιστα ο φασισµός είχε τη δυνατότητα να αναπτυχθεί σε πολύ ευνοϊκές συνθήκες. Το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή απονοµιµοποιήθηκε και αποµονώθηκε από την ελληνική κοινωνία έπειτα από αυτά τα δέκα χρόνια θεωρώ ότι είναι πολύ µεγάλη νίκη, η οποία κερδήθηκε µε µεγάλη προσπάθεια µέσα στη δικαστική αίθουσα και πολύ περισσότερο έξω από αυτήν από τους ανθρώπους οι οποίοι στάθηκαν όρθιοι απέναντι στο φασιστικό πολιτικό σχέδιο. Προφανώς αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας. Ξέρουµε πάρα πολύ καλά και το βλέπουµε όλο αυτό το διάστηµα ότι οι συνθήκες οι οποίες δηµιουργούν την άνοδο τέτοιου τύπου µορφωµάτων εξακολουθούν να είναι εδώ. Βλέπουµε ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστηµα τη στοχοποίηση των προσφύγων και των µεταναστών, τη ρητορική της ίδιας της κυβέρνησης απέναντι σε φτωχούς, ταλαιπωρηµένους ανθρώπους, τον τρόπο µε τον οποίο τους έχουν µαζεµένους στα νησιά δηµιουργώντας κλειστά κέντρα για ανθρώπους που δεν έχουν παρανοµήσει. Παρ’ όλα αυτά η νίκη που κατόρθωσε να πετύχει η ελληνική κοινωνία απέναντι στη Χρυσή Αυγή είναι σηµαντικό κρατούµενο. Σηµαίνει πολλά για τις µάχες που υπάρχουν µπροστά µας και για την εικόνα που θα έχει η ελληνική κοινωνία τα επόµενα χρόνια και γι’ αυτό θεωρώ ότι το δικαστήριο θα πρέπει να επισφραγίσει αυτήν τη νίκη που επιτεύχθηκε έξω από τη δικαστική αίθουσα µε µια καταδικαστική απόφαση. Θέλω να πιστεύω ότι το δικαστήριο θα σταθεί στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
INFΟ
Η αγόρευση του Θανάση Καμπαγιάννη στη δίκη της Χρυσής Αυγής με τίτλο «Με τις μέλισσες ή με τους λύκους» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αντίποδες
