To βρετανικό περιοδικό «Empire» ζήτησε από τους αναγνώστες του να επιλέξουν τις 100 κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών και στην κορυφή της λίστας φιγουράρει ο πρώτος «Άρχοντας των δαχτυλιδιών».

Τα κριτήρια των επιλογών που έθεσε η σύνταξη του περιοδικού στους αναγνώστες του αφορούσε την υψηλή ποιότητα που συνδεόταν με την καινοτομία ή την πρόκληση, καθώς και «ταινίες που συγκινούν ή αντέχουν στον χρόνο, ταινίες που σε κάνουν να γελάς ή είναι πρωτότυπες και φυσικά έργα που έχουν την αποδοχή της κριτικής». Οι επιλογές των αναγνωστών έδεσαν με εκείνες των συντακτών του περιοδικού και στη λίστα των 100 κορυφαίων φιλμ υπάρχουν κάποια αναμενόμενα (ο «Τιτανικός» στην 88η θέση, οι «Επτά σαμουράι» στην 65η θέση, ο χιτσκοκικός «Ίλιγγος» στην 50ή θέση κ.λπ.) ή απρόσμενα (το «Paddington 2» στην 98η θέση, το «Point break» στην 52 θέση, η «Απειλή» στην 32η θέση). Η πρώτη δεκάδα αποτελείται από τα εξής φιλμ:

10

«Τα καλά παιδιά» (Good fellas, 1990)

Αντίθετα από την επική λάμψη της κατά Κόπολα Μαφίας, ο Μάρτιν Σκορσέζε περιέγραψε με απόλυτο ρεαλισμό την πεζή καθημερινότητα των μικρογκάνγκστερ, έχοντας σε ρόλο ενορχηστρωτή έναν απερίγραπτο υποκριτικό οδοστρωτήρα με τη μορφή του Τζο Πέσι.

9

Οι κυνηγοί της χαμένης κιβωτού (Indiana Jones and the raiders of the Lost Ark, 1981)

Ο πρώτος και καλύτερος Ιντιάνα Τζόουνς διά χειρός Σπίλμπεργκ είναι η επιτομή της περιπέτειας στην οποία ο σκηνοθέτης του «Jaws» (Σπίλμπεργκ) συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη του «Star Wars» (Λούκας), δίνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο του τυχοδιώκτη αρχαιολόγου στον Χαν Σόλο (Χάρισον Φορντ) ενώ στον ρόλο του απόλυτου κακού οι ναζί βρίσκονται στη φυσική τους θέση.

8

«Εκδικητές: Ο πόλεμος της αιωνιότητας» (Avengers: Infinity war, 2018)

Το κορυφαίο εμπορικό χιτ στην ιστορία του κινηματογράφου ανήκει στη Marvel, η οποία ύστερα από δέκα χρόνια και 18 ταινίες απογείωσε τη δημιουργία ταινιών υπερήρωων σε ασύλληπτα επίπεδα. Για να το πετύχει αυτό βέβαια έβαλε όλη την dream team της στην πρώτη γραμμή ενάντια στον ανίκητο Thanos που αρκούσε να χτυπήσει απλώς τα δάχτυλά του για να ξεπαστρέψει το μισό σύμπαν.

7

«Pulp fiction» (1994)

H λίστα των 100 ξεκινά με το «Reservoir Dogs» αλλά το «Pulp fiction» ήταν εκείνο που καθιέρωσε τον Κουέντιν Ταραντίνο στην κλειστή ελίτ των αληθινών μάγων του σύγχρονου σινεμά. Μια ταινία απίστευτου θάρρους με τον ταχυδακτυλουργό σκηνοθέτη να βγάζει από το μανίκι του τις αμέτρητες επιρροές του και να τις μετουσιώνει σε ένα απαράμιλλο θέαμα που ακόμη και σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς για δεκάδες σκηνοθέτες.

6

«Τα σαγόνια του καρχαρία» (Jaws, 1975)

Ο θρίαμβος του Σπίλμπεργκ που άλλαξε τα στάνταρ των χολιγουντιανών μπλοκμπάστερ. Ο 28άχρονος τότε σκηνοθέτης έφτιαξε ένα φιλμ τόσο φρέσκο, μοντέρνο και κυρίως αξεπέραστο, ώστε 45 και βάλε χρόνια μετά κανείς δεν τόλμησε να το επανασυστήσει ή έστω να δοκιμάσει να δώσει μια υποψία επανεκκίνησής του.

5

«Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ» (The shawshank redemption, 1994)

Οι συντάκτες του περιοδικού έχουν φάει κόλλημα με την ταινία του υπερτιμημένου Φρανκ Ντάραμποντ από την πρώτη κιόλας προβολή της και αν θυμάμαι καλά σε κάποιο ανάλογο αφιέρωμα πριν από μια δεκαετία περίπου είχαν τοποθετήσει την ταινία με τους Τιμ Ρόμπινς και Μόργκαν Φρίμαν στην πρώτη θέση των κορυφαίων φιλμ ever. Αξιοπρόσεχτο σίγουρα το ντεμπούτο του Αμερικανού σκηνοθέτη, αλλά δεν είναι τυχαίο ότι έχει να κάνει ταινία από το 2007 και το «The mist».

4

«Ο Σκοτεινός Ιππότης» (The Dark Knight, 2008)

Η πιο επιδραστική ταινία κόμικ ίσως είναι το σίκουελ του «Batman begins» του Κρίστοφερ Νόλαν, ο οποίος έβαλε τους ήρωές του σε περισσότερο γήινα καλούπια. Τεράστια η απήχηση του φιλμ που θύμιζε πιότερο εγκληματικό έπος του Μάικλ Μαν παρά ταινία υπερηρώων, με το κερασάκι στην τούρτα να είναι η παραληρηματική ερμηνεία του ψυχωσικού κλόουν του Χιθ Λέτζερ.

3

Ο νονός (The godfather, 1972)

H προσαρμογή του Φράνσις Φορντ Κόπολα στο μυθιστόρημα του Mario Puzo ήταν η καλύτερη ταινία που έγινε ποτέ στην προηγούμενη λίστα του «Empire». Μοναδική σύζευξη του καλλιτεχνικού και του εμπορικού σινεμά, ο πρώτος «Νονός» σηματοδότησε την αυγή μιας νέας κινηματογραφικής εποχής και αποτελεί ακόμη βασικό στοιχείο της κινηματογραφικής αφήγησης.

2

«Επεισόδιο V: Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται» (The empire strikes back, 1980)

Ο δεύτερος «Πόλεμος των άστρων» άφηνε πίσω του όλες τις ανασφάλειες του πρώτου φιλμ και άνοιγε φτερά για ένα υπέρλαμπρο μέλλον όπου η περιπέτεια στο διάστημα ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή εξερεύνηση. Η εσωτερική αναζήτηση και οι απρόσμενες οικογενειακές σχέσεις έφεραν το κακό με το καλό πρώτη φορά ίσως τόσο κοντά και αυτό εξηγεί και με το παραπάνω γιατί η εν λόγω ταινία θεωρείται η κορυφαία του saga.

1

Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών: Η συντροφιά του δαχτυλιδιού (The lord of the rings: The fellowship of the ring, 2001)

Οι φαν του Τόλκιν και του Γκάνταλφ μπορούν να πανηγυρίζουν. Η ακατέργαστη φαντασία του Πίτερ Τζάκσον δικαιώνεται και για πρώτη φορά o «Άρχοντας» πατά κορυφή. Μπορεί να χρειάστηκαν 20 χρόνια για να τα καταφέρει, αλλά η περιπέτεια του Φρόντο και της παρέας του έχει τόσες συγκινήσεις, σασπένς, χαρά και αιθέρια ομορφιά που λογικά θα χρειάζονταν περισσότερες από τρεις τέσσερις ταινίες για να συγκεντρωθούν μαζί όλα αυτά τα στοιχεία. Ένα περίτεχνο αριστούργημα με σπάνιες λεπτομέρειες και μια τεράστια, παλλόμενη καρδιά να συνοδεύει τους ήρωες στο σκοτεινό ταξίδι τους.