«Το Μουσείο της Ακρόπολης δεν είναι μουσείο, είναι το σπίτι προστασίας και ανάδειξης των μνημείων της Ακρόπολης» κατά την ευφυή διατύπωση του γενικού διευθυντή του Νίκου Σταμπολίδη. Το σπίτι αυτό δεν μπορεί όμως να έχει ενιαίο εισιτήριο με την Ακρόπολη, καθώς η διαφορετική νομική μορφή των φορέων που διαχειρίζονται αντίστοιχα τον Βράχο και «το σπίτι» των μνημείων του δεν το επιτρέπει, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που δόθηκε την Πέμπτη, για τη συμπλήρωση 16 χρόνων λειτουργίας του μουσείου.
Είναι μία μόνο από τις διαχειριστικές αντιφάσεις που χαρακτηρίζουν τη λειτουργία του φορέα και αναδείχτηκαν από τις απαντήσεις που λάβαμε στα ερωτήματα που θέσαμε στον Ν. Σταμπολίδη. Μια άλλη σχετίζεται με την αδυναμία πλήρωσης των περίπου 120 κενών οργανικών θέσεων του μουσείου, των μισών από όσες προβλέπονται στον οργανισμό λειτουργίας του. Η απάντηση σαφής: δεν εγκρίνονται τα σχετικά αιτήματα από το υπουργείο Εσωτερικών, μια έμμεση υπόμνηση της απαγόρευσης προσλήψεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που έχει επιβληθεί στη χώρα.
«Δεν θέλω να βλέπετε αντιπαλότητες μέσα στο ίδιο το μουσείο» επιχείρησε να εξωραΐσει την πραγματικότητα ο Ν. Σταμπολίδης στην επισήμανσή μας πως οι εργαζόμενοι του μουσείου εξέδωσαν την παραμονή της συνέντευξης Τύπου δριμεία καταγγελία για σειρά αντεργατικών συμπεριφορών της διοίκησης, για αναξιοκρατία, αδιαφάνεια και κατάχρηση εξουσίας, σημειώνοντας ότι «δεν μπορούμε να πανηγυρίζουμε για τα επιτεύγματα του Μουσείου, όσο αυτά στηρίζονται σε διοικητικές πρακτικές που ακυρώνουν τις αξίες του δημοσίου συμφέροντος, της δικαιοσύνης και του σεβασμού στον άνθρωπο». Τέλος, ο Ν. Σταμπολίδης, παρότι νωρίτερα είχε κάνει αναφορά στην ανάγκη διαφάνειας στη διαχείριση των οικονομικών από αρχαιοτάτων χρόνων, μας απάντησε πως το Μουσείο Ακρόπολης δεν δημοσιεύει ετήσιο οικονομικό ισολογισμό, κάνοντας χρήση σχετικού δικαιώματος που του δίνει ο νόμος. Στ.Γκ.