Τα πρόσφατα γεγονότα στην Πύλα, τον έναν από τους τέσσερις οικισμούς που βρίσκονται εντός της νεκρής ζώνης και τον μοναδικό δικοινοτικό οικισμό στο νησί, αποτελούν απαράδεκτη και επικίνδυνη κλιμάκωση της τεταμένης και εύθραυστης κατάστασης στην Κύπρο, που παραβιάζει τόσο το διεθνές δίκαιο όσο και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Αποκλειστική ευθύνη για αυτές τις προβληματικές εξελίξεις φέρουν η Αγκυρα και η τουρκική κυβέρνηση υπό τον πρόεδρο Ερντογάν. Περί αυτού δεν χωρά καμία αμφιβολία, καθώς το ψευδοκράτος εξαρτάται σε όλα τα επίπεδα – διπλωματικό, στρατιωτικό, πολιτικό και οικονομικό– και ελέγχεται πλήρως από την Τουρκία.
Στην Κύπρο η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη τη γενικευμένη διεθνή αστάθεια και τη σταδιακή απαξίωση και λειτουργική δυσκαμψία του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, επιχειρεί τους τελευταίους μήνες να δημιουργήσει τετελεσμένα στα κατεχόμενα εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και της UNFICYP. Οι υποκινούμενες από την Αγκυρα ενέργειες του ψευδοκράτους σε Αμμόχωστο, Αγιο Δομέτιο, Βαρώσια και τώρα στην Πύλα συνθέτουν ένα παζλ προκλήσεων και αποσταθεροποιητικών κινήσεων με σκοπό την αποκόμιση οικονομικών και κυρίως στρατιωτικών οφελών.
Συγκεκριμένα, αποσκοπούν στη δημιουργία συντριπτικών συσχετισμών ισχύος στο νησί εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσα από την ενίσχυση της επιρροής και του ελέγχου περιοχών στρατηγικής σημασίας, όπως το αεροδρόμιο και το λιμάνι της Λάρνακας.
Τα παραπάνω γεγονότα είναι μέρος της νέας στρατηγικής της Τουρκίας, που υιοθετήθηκε μετά την επικράτηση Ερντογάν στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές. Πρόκειται για πολυσύνθετη στρατηγική εξισορρόπησης των αποσταθεροποιητικών, επεκτατικών και αλυτρωτικών περιφερειακών βλέψεών της με μια ταυτόχρονη επίθεση φιλίας και νομιμοφάνειας προς τη Δύση, προκειμένου να εξασφαλίσει βοήθεια και ξένες επενδύσεις που θα ενισχύσουν την παραπαίουσα τουρκική οικονομία.
Αυτή η στρατηγική κατ’ εικόνα καθησυχασμού της Δύσης, χωρίς καμία παραίτηση από τις πολλαπλές επιθετικές της θέσεις, βασίζεται στη συγκάλυψη των αποσταθεροποιητικών ενεργειών της με ένα μανδύα νομιμότητας (έξοδος ερευνητικού πλοίου εντός των τουρκικών ζωνών κυριαρχίας), αλλά και στο δικαίωμα άρνησης κάθε συμμετοχής στο πρόβλημα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η Αγκυρα αρνείται κάθε σχέση με τα επεισόδια και προσπαθεί να παρουσιαστεί ως προστάτης των «καταπατούμενων» δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι αυθόρμητα προβαίνουν σε αυτές τις ενέργειες.
Σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ δέχονται επίθεση, καθώς αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά από αντάρτες και πολέμαρχους σε χώρες της Αφρικής, αλλά σπάνια, αν όχι ποτέ μέχρι σήμερα, δεν έχουμε δει τέτοιες επιθέσεις να λαμβάνουν χώρα κατ’ εντολή κράτους-μέλους. Η στοχοποίηση της UNFICYP και κατ’ επέκταση του ίδιου του ΟΗΕ μέσω απόλυτα ελεγχόμενων τρίτων είναι ακόμη ένα ξεκάθαρο δείγμα της περαιτέρω διολίσθησης της Τουρκίας ως κράτους-ταραχοποιού χωρίς κανένα σεβασμό προς το διεθνές δίκαιο και τους θεσμούς.
Είναι αρκετά πιθανό, αν όχι βέβαιο, πως το επόμενο χρονικό διάστημα, και εφόσον η διεθνής κοινότητα συνεχίσει να καταδικάζει και να αποδοκιμάζει αυτές τις έκνομες ενέργειες, η Τουρκία και ιδιαίτερα ο πρόεδρος Ερντογάν να επιχειρήσουν να εμφανιστούν ως ειρηνοποιοί για να κατευνάσουν τα πνεύματα και να επανεκκινήσουν τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του κυπριακού, σε πλαίσιο που προφανώς θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Αγκυρας και όχι του κυπριακού λαού.
Το στοίχημα για την Ελλάδα και την Κύπρο είναι να πείσουν τη διεθνή κοινότητα ότι κανείς δεν μπορεί να θεωρείται ειρηνοποιός όταν ο ίδιος έχει προκαλέσει το πρόβλημα ή είναι μέρος του, καθώς και να καταστήσουν σαφές στην Αγκυρα ότι οι επιθετικές της ενέργειες θα έχουν σημαντικό κόστος.
Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να πείσουν τη διεθνή κοινότητα ότι δεν μπορεί κανείς να θεωρείται «ειρηνοποιός» όταν έχει προκαλέσει το πρόβλημα ή είναι μέρος του
Πέρυσι, όταν κάηκε τμήμα του μοναδικού δάσους της Δαδιάς, ο τότε «άριστος» υπουργός Πολιτικής Προστασίας Χρήστος Στυλιανίδης μιλούσε για αλλαγή των σχεδίων αντιμετώπισης πυρκαγιών στον εθνικό δρυμό και διδάγματα που η κυβέρνηση θα λάμβανε υπόψη στους σχεδιασμούς της.
Φέτος που η μοναδική Δαδιά χάθηκε και ουδείς γνωρίζει πότε και τι θα ξαναφυτρώσει εκεί, ο νυν «άριστος» υπουργός Πολιτικής Προστασίας Βασίλης Κικίλιας δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να πει. Γιατί προφανώς τίποτε από όσα έλεγε ο Στυλιανίδης δεν έγινε ώστε να μπορεί να αναφερθεί σε αυτά, οπότε ως γνήσιος… αυτοφωράκιας της κυβέρνησης εμφανίζεται όταν δεν γίνεται αλλιώς αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να λέει όσο πιο λίγα γίνεται και να εξαφανίζεται όσο πιο γρήγορα μπορεί.
Μαζί του, πρωταθλητές επίσης στο «άθλημα» της εμφάνισης όσο πατάει η γάτα και της εξαφάνισης όσο γρήγορα τρέχει ο λαγός που τους δίδαξε ο αρχηγός τους, όλα τα μεγάλα αστέρια της κυβέρνησης Μητσοτάκη: από τον Γεραπετρίτη μέχρι τον Οικονόμου και από τον Αδωνη Γεωργιάδη μέχρι τον Δένδια.
Αλλωστε, όταν κάτω από την πίεση των περιστάσεων αναγκάζονται να εμφανιστούν, το μόνο που κάνουν είναι να γίνονται καταγέλαστοι. Τέτοιες ώρες όμως δεν υπάρχει χώρος για γέλια παρά μόνο οργή γι’ αυτό το μπουλούκι που άφησε ανοχύρωτη τη χώρα και θυμός για τη συνεχή προσπάθειά τους να μην αναλάβουν την παραμικρή ευθύνη.
Αυτή την απουσία έγνοιας για τους ανθρώπους που κυριολεκτικά καίγονται και την ειδεχθή προσπάθειά τους να ρίξουν την ευθύνη οπουδήποτε αλλού εκφράζουν οι δηλώσεις του γνωστού και μη εξαιρετέου Σκέρτσου ότι «το κράτος δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνο του» και ότι «χρειάζεται όλοι να έχουμε μια διαφορετική κουλτούρα».
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια ότι όταν μιλάει ο Σκέρτσος είναι σαν να μιλάει ο Μητσοτάκης, που θέλει μεν να τα πει, αλλά δεν θέλει να αναλάβει και την ευθύνη όσων είπε! Είναι ο Μητσοτάκης λοιπόν που μας λέει ότι πρέπει να τα κάνουμε όλα εμείς γιατί «το κράτος», δηλαδή αυτοί, δεν μπορεί να τα κάνει. Στην πραγματικότητα μάλιστα αυτό που μας λένε είναι ότι το κράτος τους δεν μπορεί να ασχολείται με όλα όσα οι πολίτες περιμένουν γιατί είναι «επιτελικό» κι αυτό σημαίνει ότι ασχολείται με αυτά που θέλουν αυτοί και τα συμφέροντά τους.
Και επειδή τα συμφέροντά τους είναι πάνω απ’ όλα, όταν ο τρόπος του Σκέρτσου δεν έχει αποτέλεσμα επιστρατεύεται η άλλη «φωνή» του Μητσοτάκη, ο Βορίδης, και αρχίζει την πρακτορολογία, όπως πριν από ένα μήνα στη Ρόδο που έλεγε με… νόημα ότι την υπόθεση έχει αναλάβει η ΕΥΠ. Και αυτό ετοιμάζονται να κάνουν και τώρα στον Εβρο ξαναμιλώντας για την ΕΥΠ που κάνει έρευνες, οι οποίες βέβαια ποτέ δεν καταλήγουν σε συμπέρασμα.
Γιατί ο στόχος δεν είναι το «συμπέρασμα» αλλά η διαχείριση των ρωγμών στην εικόνα τους, ώστε να μπορούν απερίσπαστοι να συνεχίσουν τις μπίζνες τους, ακόμη και πάνω στις στάχτες.
