Τη σημαία της διαφορετικότητας και της ορατότητας κρατούν ψηλά οι Rainbow Mermaids, δύο drag queens από τη Θεσσαλονίκη, οι Mystic van Rouge και Katina Bella.
Μέσα σε έναν χρόνο δύο πολύχρωμα κορίτσια –η χαρά της ζωής– ξεχώρισαν για τις συνεντεύξεις τους εν είδει vidcast από την πόλη της Θεσσαλονίκης. Συνεντεύξεις ακομπλεξάριστες, σοβαρές και με χιούμορ, που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αντίστοιχα vidcast του εξωτερικού, με καλεσμένους σημαντικούς καλλιτέχνες (Τσαλιγοπούλου, Τσανακλίδου, Καπουτζίδης, Γαλάνη κ.ά.). Η νίκη της διαφορετικότητας σε μια περίοδο που ολοένα περισσότερα κράτη υιοθετούν μια ακροδεξιά ατζέντα σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ συνανθρώπων μας.
«Βάλαμε ένα λιθαράκι»
Οι Rainbow Mermaids (η Mystic van Rouge και η Katina Bella) είναι drag queens που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη συμπρωτεύουσα ασχολούμενες με την τέχνη του drag show, αποδίδοντάς του ξεκάθαρα πολιτική σημασία: «Μέσα σε έναν χρόνο δώσαμε ορατότητα σε μια κοινότητα, αυτή των drag queens, που δεν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Αρκετός κόσμος άρχισε να καταλαβαίνει τι είμαστε. Καλλιτέχνες σε μια τέχνη μάλιστα που ρίζες της συναντάμε από το 500 π.Χ. Aρα, ναι, θεωρούμε ότι κάνουμε πολιτική πράξη. Αν βοηθήσαμε πολλά παιδιά να κάνουν coming out στους γονείς τους, αν γυναίκες 65 χρόνων μάς παρακολουθούν πιστά και μας αποδέχονται, αν μαμάδες με μικρά παιδιά μάς λένε πως παρακολουθούν το vidcast και νιώθουν ασφάλεια για τα παιδιά τους, τότε βάλαμε ένα λιθαράκι στην ορατότητα». Στην ερώτηση για την εκτός drag show ζωή τους, η Mystic van Rouge απαντά πως θα μπορούσε να είναι φιλόλογος, μα δεν τελείωσε τη σχολή, σεφ που όμως δεν άντεχε τις συνθήκες εργασίας, αλλά και συγγραφέας που, αν και έχει ήδη εκδώσει δύο βιβλία, δεν είχε την απαραίτητη προσήλωση.
Απ’ την άλλη, η Katina Bella εργάστηκε για μεγάλο διάστημα σε συνεργείο αυτοκινήτων, αλλά ανέκαθεν προσπαθούσε μέσω της τέχνης να ξεφύγει από ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον.
Αμφότερες βρήκαν τον δρόμο τους μέσα από το drag show, ξεκινώντας με παραστάσεις σε μικρά κλαμπ και μεγάλα θέατρα και συνεργαζόμενες έπειτα με το Thessaloniki και το Athens Pride ως ακτιβίστριες της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Οι Rainbow Mermaids υπήρξαν οι πρώτες drag queens που εμφανίστηκαν live στη δημόσια τηλεόραση με στόχο τη συμπερίληψη, την ορατότητα και το «safe space» που δημιουργούν στο κοινό τους. Είμαι περίεργος να μάθω πώς προετοιμάζονται κάθε φορά πριν ένας καλλιτέχνης καθίσει στον καναπέ τους: «Μελετάμε, διαβάζουμε για τον εκάστοτε καλεσμένο μας, βλέπουμε συνεντεύξεις και ανατρέχουμε στο βιογραφικό του. Το θέμα είναι όμως πως τους καλεσμένους που επιλέγουμε τους “εμπεριέχουμε” με κάποιον τρόπο. Oταν πατάμε το rec δεν υπάρχει χρόνος. Είναι ένα δώρο που μας κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, να πιούμε έναν καφέ μαζί τους και να τους γνωρίσουμε καλύτερα. Να δούμε έστω και από μια χαραμάδα βαθιά μέσα τους. Δεν θέλουμε να εκβιάσουμε τίποτα. Απλώς να μιλήσουμε ανθρώπινα».
Τα τελευταία 20 χρόνια οι Rainbow Mermaids παρακολουθούν τουλάχιστον μία παράσταση κάθε εβδομάδα. Εχουν δει περισσότερες από χίλιες παραστάσεις, γνωρίζοντας τους καλεσμένους τους από το έργο τους. Πιστεύουν ότι δεν είναι κακή η φιλοδοξία με μέτρο και με διάθεση να κάνουν πράγματα που θα τις εξελίξουν.
Φυσικά και θέλουν να έχει απήχηση αυτό που παρουσιάζουν και τις συγκινεί που αρκετοί καλλιτέχνες δηλώνουν μόνοι τους την επιθυμία να συνομιλήσουν δημοσίως μαζί τους, χωρίς βέβαια να λείπουν και περιπτώσεις κάποιων οι οποίοι τις απέφευγαν στο παρελθόν μόνο και μόνο επειδή είναι drag queens.
Τι κάνουν αν ένας καλλιτέχνης καλεσμένος τους βγάλει καλυμμένη τρανσφοβία την ώρα της συνέντευξης; «Θα προσπαθούσαμε σίγουρα να τον επαναφέρουμε στην τάξη, εξηγώντας του κάποια πράγματα» λένε. «Εάν βλέπαμε πως δεν καταλαβαίνει, δεν θα μπορούσαμε παρά να σταματήσουμε την εκπομπή. Σε μας όμως δεν υπάρχει αυτός ο κίνδυνος. Ολοι μας οι καλεσμένοι γνωρίζουν ποιες είμαστε. Με τέτοιες απόψεις δεν θα έρθουν καν στην εκπομπή ούτε κι εμείς θα καλούσαμε έναν τέτοιο άνθρωπο».
Η σύγχρονη πραγματικότητα
Η σύγχρονη τραμπική πραγματικότητα τις τρομάζει, τις λυπεί και τις θυμώνει. Πιστεύουν ότι, όταν ένα πράγμα είναι στα τελευταία του, προσπαθεί με κάθε τρόπο να κρατηθεί γιατί νιώθει ότι δεν του μένει πολύς χρόνος. Απειλείται τόσο έντονα από τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων που κάνει αισχρά και τρελά έως επικίνδυνα πράγματα: «Φυσικά μιλάμε για την πατριαρχία, της οποίας ο Τραμπ είναι ο ορισμός της. Η πατριαρχία απειλείται σοβαρά τα τελευταία χρόνια, ο Τραμπ το ξέρει πρώτος από όλους και προσπαθεί με κάθε τρόπο να το προλάβει γιατί θα είναι και ο πρώτος που θα χάσει».
Θεωρούν πως ο δρόμος πίσω δεν γυρνά όσο και να το θέλουν ορισμένοι, αφού θυσιάστηκαν άνθρωποι για να φτάσουμε μέχρι εδώ και οι ελευθερίες που κερδήθηκαν, ακόμη και αν χάθηκαν προσωρινά, είναι θέμα χρόνου να τις πάρουν οι άνθρωποι ξανά πίσω. Η τελευταία φράση της Katina Bella λίγο πριν από το τέλος της συζήτησης συνοψίζει τη φιλοσοφία τους για την τέχνη, τη θέση τους μέσα στην κοινωνία αλλά και την ίδια τη ζωή: «Οταν γινόμαστε καλύτερες μονάδες, γινόμαστε και ένα καλύτερο σύνολο».
