Η συλλογικότητα Support Art Workers δίνει βήμα σε εργαζόμενους στον πολιτισμό αποκαλύπτοντας το κενό που άφησε η κυβερνητική αδιαφορία.
Η δράση «Βραδινές Βόλτες» προέκυψε από µια ανάγκη να διευρύνουµε ως Support Art Workers (SAW) την πρωτοβουλία µας ερχόµεν@ σε επαφή µε άλλες συλλογικότητες, κοινότητες και οργανισµούς πολιτισµού της χώρας και να απευθυνθούµε κυρίως σε όσ@ δεν δίνεται συνήθως φωνή. Θέλουµε να δηµιουργήσουµε ένα χαλαρό περιβάλλον συντροφικότητας, ελπίζοντας στην εµβάθυνση της συλλογικής κινητοποίησης. Χρησιµοποιούµε και τον τίτλο «Βραδινές Βόλτες» ως µια µεταφορά που δηλώνει αφενός µια πράξη που µας λείπει αυτό τον καιρό, αφετέρου το πλαίσιο (χρονικά και χωρικά) όπου συµβαίνουν συχνά οι πιο δηµιουργικές κουβέντες των εργαζοµένων στον πολιτισµό, λόγω του ότι πολλ@ από εµάς δουλεύουµε βράδυ. Ταυτόχρονα η µεταφορά αυτή µας δίνει την ευκαιρία να τολµήσουµε µια (διανοητική) περιήγηση χωρίς προορισµό, από κουβέντες, εικόνες και µουσικές σε µια προσπάθεια παραγωγής κοινής σκέψης.
Η πρώτη «βόλτα» πραγµατοποιήθηκε στις 14/1 µε καλεσµέν@ τα ActiVista, Angel Seemen, Raw bee Candles και (πρώην) Space, µέλη των Drag Sabbat, της πρώτης κινηµατικής και καλλιτεχνικής drag συλλογικότητας στην Ελλάδα. H επόµενη θα πραγµατοποιηθεί στις 4 Φεβρουαρίου µε καλεσµένους από την οµάδα µουσικών παραδοσιακής µουσικής του ελλαδικού χώρου και της ανατολικής Μεσογείου Αptaliko.gr. Στη συνέχεια σχεδιάζουµε «βόλτες» µε µια οµάδα εικαστικών, µε εργαζόµενους που ασχολούνται µε την εικόνα, τον κινηµατογράφο, το βίντεο, το animation κ.λπ. Θα ακολουθήσουν πολλές ακόµη.
Στόχος της οµάδας δικτύωσης των SAW Nexus που σχεδίασε τις «Βραδινές Βόλτες» είναι η επαφή µε συναδέλφους στο εξωτερικό, µε παρόµοιες πρωτοβουλίες πολιτισµού στην Ελλάδα και µε εργάτες του πολιτισµού που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Οι «βόλτες» µας αφορούν τον δεύτερο άξονα. Ο πρώτος σχετίζεται µε τη δράση µας Radical Voices/Radical Actions όπου καλούµε εργαζόµενους του πολιτισµού από το εξωτερικό να µοιραστούν µαζί µας ιδέες και πράξεις για ριζοσπαστικές αλλαγές στην πολιτιστική, πολιτική και κοινωνική οργάνωση. Στο πλαίσιο δικτύωσης µε συντρόφισσες/ους εκτός Ελλάδας αυτή η δράση είναι σηµαντική για να ανταλλάξουµε γνώσεις, τεχνογνωσία και τακτικές.
Επιπλέον, η δράση µας ΦΩΝΕΣ επιδιώκει την επαφή µε τη βάση µελών των Support Art Workers και µε κάθε εργαζόµενο του πολιτισµού στη χώρα. ∆ηµιουργούµε ένα αρχείο προσωπικών µαρτυριών για τον τρόπο που η πανδηµία επηρέασε τη ζωή και την εργασία τους, αλλά και τον τρόπο που το κράτος πρέπει να στηρίξει τις τέχνες και τον πολιτισµό. Με τη δηµοσίευσή του στα social media στοχεύουµε στην ενηµέρωση του υπουργείου για την προσωπική τους δυσκολία, στην ευαισθητοποίηση του κοινού σε σχέση µε τις δυσµενείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσής µας και την ανάληψη συλλογικής πολιτικής ευθύνης. Ολες οι δράσεις µας προς το παρόν φιλοξενούνται στη σελίδα µας στο Facebook.
Οι υπόλοιπες υποοµάδες των SAW δηµιουργούν πλαίσια στήριξης και αλληλεγγύης προς τους εργαζόµενους του πολιτισµού, τις ανοιχτές συναντήσεις µε τη βάση των µελών της πρωτοβουλίας κ.ά. Ετοιµάζουµε επίσης απολογιστικές δράσεις για τον έναν χρόνο σίγασης του πολιτισµού στη χώρα (τον Μάρτιο του ’21) που θα περιλαµβάνει µεταξύ άλλων και µια νέα σειρά αιτηµάτων του κλάδου µας προς το υπουργείο, τη συµµετοχή µας σε ένα ντοκιµαντέρ ιρλανδικής παραγωγής για τις συνθήκες των εργαζοµένων στον πολιτισµό στην Ευρώπη σήµερα καθώς και τη συµµετοχή µας στην ηµερίδα «Η καλλιτεχνική εργασία στην Ελλάδα: καθεστώς, πολιτικές, προοπτικές» στα τέλη Φεβρουαρίου. Αυτά και άλλα πολλά όσο ακόµη διατηρούµε το κουράγιο να παλεύουµε ενάντια στο σκοτάδι που µας επιβάλλεται κοινωνικά και πολιτικά µε αυταρχικό τρόπο…
Το ΥΠΠΟΑ, είτε από άγνοια και ανικανότητα είτε από αλαζονεία ή και ιδεολογική αντίθεση προς τα προτάγµατα του πολιτισµού, επέδειξε πρωτοφανή αδιαφορία για τον κλάδο που θεωρητικά οφείλει να προστατεύει. Παρά τις επανειληµµένες προσπάθειες των σωµατείων µας, τα επιτελεία του δεν ασχολήθηκαν ποτέ σοβαρά µε τα αιτήµατά µας, µε συνέπεια ο πολιτισµός να παραµένει µέχρι και σήµερα θλιβερά ανενεργός χωρίς ίχνος ελπίδας για κάτι καλύτερο. Τα λιγοστά µέτρα που –κατόπιν έντονων πιέσεών µας– εφαρµόζονται έστω και αργά είναι είτε εξαιρετικά περιορισµένα είτε ανησυχητικά ανενηµέρωτα, ανίκανα να ανταποκριθούν στις πραγµατικές έκτακτες ανάγκες της παρούσας συνθήκης.
Οµως η πανδηµία έφερε στην επιφάνεια και χρόνια προβλήµατα του πολιτισµού, στα οποία θα πρέπει επιτέλους να βρεθεί λύση. Οι σύγχρονες ελληνικές τέχνες θα πρέπει να στηριχτούν πολύ πιο ολοκληρωµένα, µε αύξηση της χρηµατοδότησής τους σε ύψος ανάλογο αυτού των υπόλοιπων χωρών της ΕΕ (µεταξύ τριάντα χωρών της Ευρώπης η Ελλάδα καταλαµβάνει την τριακοστή θέση [0,3%], ενώ ο µέσος όρος των χωρών της ΕΕ είναι υπερτριπλάσιος [1,0%]), µε τον σχεδιασµό µιας ολοκληρωµένης πολιτιστικής πολιτικής που θα κινείται µε ισορροπία ανάµεσα στους κρατικούς οργανισµούς, τους µικρότερους ανεξάρτητους οργανισµούς και ΑΜΚΕ και τους ανεξάρτητους καλλιτέχνες, χωρίς να αντιµετωπίζει τις τέχνες µε αµιγώς εµπορικούς όρους, µε στήριξη όλων των σταδίων καλλιτεχνικής παραγωγής –συµπεριλαµβανοµένης της έρευνας και της διάχυσης του έργου τέχνης– µε απασχόληση καλλιτεχνών σε ανάλογους τοµείς στον εκπαιδευτικό τοµέα και µε τη δηµιουργία κρατικών δοµών που θα λειτουργούν µε ανοιχτές διαδικασίες, εξασφαλίζοντας επαγγελµατικούς όρους εργασίας για όλ@.
Βρισκόµαστε πολύ µακριά από έναν τέτοιο σχεδιασµό, τον οποίο το υπουργείο µάλλον αδυνατεί ή δεν ενδιαφέρεται να υλοποιήσει.
