Οι ταινίες της εβδομάδας: Το μεγαλείο του «Dune» (Trailers)

Οι ταινίες της εβδομάδας: Το μεγαλείο του «Dune» (Trailers)

Μια από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς, το «Dune» που βασίζεται στο μυθικό βιβλίο του Φρανκ Χέρμπερτ ευτυχεί στα χέρια του Ντενί Βιλνέβ.

Dune (***1/2)

Επιστημονικής φαντασίας αμερικανικής παραγωγής 2021 (155)

Σκηνοθεσία: Ντενί Βιλνέβ Πρωταγωνιστούν: Τιμοτέ Σαλαμέ, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Τζέισον Μομόα, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Ζεντάγια, Οσκαρ Αιζακ, Τζος Μπρόλιν, Χαβιέ Μπαρδέμ, Σαρλότ Ράμπλινγκ

Ο πλανήτης Αρράκις, γνωστός και ως Ντιουν, είναι το μοναδικό μέρος που παράγει το μπαχαρικό μελάνζ, την πολυτιμότερη ουσία σε όλο το σύμπαν καθώς παρατείνει τη ζωή και διευκολύνει τα διαπλανητικά ταξίδια. Ύστερα από εντολή του Αυτοκράτορα Σαντάμ Δ, ο Οίκος των Ατρειδών αναλαμβάνει τη διοίκηση του πλανήτη με σκοπό τη μεγαλύτερη άντληση του μελάνζ αλλά και τον έλεγχο των αυτόχθονων κατοίκων, των Φρέμεν, που περιμένουν τον ερχομό του Μεσσία που θα τους λυτρώσει από τους κατακτητές τους. Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι ο γιος του άρχοντα των Ατρειδών, ο νεαρός Πολ, ίσως είναι ο εκλεκτός που προσδοκούν οι Φρέμεν.
Το πρώτο φιλμ που καταπιάστηκε με την μεταφορά του μυθιστορηματικού έπους του Φρανκ Χέρμπερτ στη μεγάλη οθόνη ήταν το καταστροφικό δημιούργημα του Ντέιβιντ Λιντς που έβαλε τέλος στη συνεργασία του σκηνοθέτη με το Χόλιγουντ. Ο Βιλνέβ δεν κάνει το λάθος του προκατόχου του να φορτώσει την ιστορία με πολλές πληροφορίες και περιττά στολίδια (τα εφέ εκείνου του άστοχου φιλμ σήμερα φαντάζουν αστεία) που έκαναν το φιλόδοξο έργο του Λιντς κυριολεκτικά να σέρνεται από το βάρος. Απλοποιεί την ίντριγκα στα βασικά και προσφέρει μια ανεπανάληπτη οπτικοακουστική συμφωνία που βρίσκει το χρόνο να ανασάνει. Το νέο “Dune” έχει ανοιχτό φινάλε καθώς αποτελεί το πρώτο μισό του βιβλίου, κάτι φυσικά που συνεπάγεται τη συνέχεια μιας ακόμη ταινίας. Ο σκηνοθέτης εστιάζει κυρίως στην προσωπικότητα του νεαρού Πολ. Πίσω από τα ψυχεδελικά οράματα και την ανάγκη καταπολέμησης του φόβου του κρύβεται μια ολόκληρη φιλοσοφία. Η υπαρξιακή αναζήτηση της πραγματικής του ταυτότητας διανθίζεται με τα απαραίτητα στοιχεία ενός εντυπωσιακού παραμυθιού (με όλα τα παρελκόμενα που αφορούν στο θέαμα της μεγαλειώδους δράσης και των δημιουργικών εφέ – αυτά τα τεράστια σκουλήκια της ερήμου!- που καθηλώνουν) αλλά τα σπουδαία κρύβονται κάτω από τους επιβλητικούς αμμόλοφους. To γραμμένο στα 60ς «Dune» μέσα σε ένα κλίμα αγωνίας αλλά και ψυχεδέλειας, για όσα τρόμαζαν τότε τον πλανήτη (ο κίνδυνος της ολοκληρωτικής καταστροφής που συνδέεται με τον άγριο καπιταλισμό, την αποικιοκρατία, την κρίση στη Μέση Ανατολή) πριν και πάνω από όλα είναι μια πολυεπίπεδη αλληγορία για την πολιτική ευθύνη, τη δίψα της εξουσίας, την οικολογική ανησυχία, τις σχέσεις των φύλων, της σύγκρουσης με τον ίδιο μας τον εαυτό. Εκθαμβωτικό, μεγαλόπνοο και κυρίως ευλαβικό, το «Dune» μας ανοίγει την όρεξη για τα θαύματα που θα ακολουθήσουν στη συνέχεια της ταινίας.

Η Τελευταία Μονομαχία (The Last Duel) (***)

Ιστορική περιπέτεια αμερικανοβρετανικής συμπαραγωγής 2021 (152’)

Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ Πρωταγωνιστούν: Ματ Ντέιμον, Τζόντι Κόμερ, Ανταμ Ντράιβερ, Μπεν Αφλεκ

Στη Μεσαιωνική Γαλλία, κατά τη διάρκεια του εκατονταετούς πολέμου μεταξύ Αγγλίας- Γαλλίας ο Νορμανδός ιππότης Ζαν ντε Καρούζ κατηγορεί τον πρώην φίλο του Ζακ Λε Γκρις ο οποίος είναι σύμβουλος του τοπικού άρχοντα, ότι βίασε τη σύζυγό του και ζητά απονομή δικαιοσύνης επειδή «πρόσβαλε την τιμή του»!
Το παρασκήνιο -και κυρίως ο τρόπος που επιλέγει για να το περιγράψει ο Σκοτ- γύρω από την πραγματική ιστορία της τελευταίας επίσημης μονομαχίας που δόθηκε μπροστά στο κοινό στη Γαλλία του 1386, έχει τη μορφή μιας ψαγμένης και κατά διαστήματα συναρπαστικής περιπέτειας. Η απόφαση μάλιστα του σκηνοθέτη να σπάσει την αφήγηση σε τρεις διαφορετικές αναγνώσεις της ιστορίας, προσδίδει στο επικό έργο του μια αιχμηρή ματιά πάνω στο διαχρονικό ζήτημα της ανισότητας μεταξύ των φύλων, δίνοντας την ευκαιρία στην «ατιμασμένη» Μαργκαρίτα να σηκώσει ανάστημα και με τη δική της φωνή να διεκδικήσει το δίκιο της σε μια πατριαρχική και θρησκόληπτη κοινωνία όπου τους νόμους φτιάχνουν οι άντρες και ο… θεός! Βίαιη περιπέτεια, εξαιρετική αναβίωση της εποχής με έμφαση στις λεπτομέρειες της καθημερινότητας και πειστικές ερμηνείες από όλους τους πρωταγωνιστές. Ειδικά η «άγνωστη» Τζόντι Κόμερ καταφέρνει στο θριαμβευτικό τρίτο μέρος να κλέψει την παράσταση από τους φημισμένους πρωταγωνιστές της.

Κολέκτιβ (Collective) (***1/2)

Ντοκιμαντέρ ρουμάνικης παραγωγής 2019 (99)

Σκηνοθεσία- σενάριο: Αλεξάντερ Ναναού Μοντάζ: Αλεξάντερ Ναναού, Τζωρτζ Κραγκ, Ντάνα Μπουνέσκου

Μια αθλητική εφημερίδα του Βουκουρεστίου με αφορμή ένα πολύνεκρο ατύχημα σε μπαρ της πόλης τον Οκτώβριο του 2015 αποκαλύπτει τη διαφθορά που βασιλεύει στο σύστημα υγείας και σε άλλους κρατικούς θεσμούς της Ρουμανίας.
Συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ που περιγράφει όλη τη διαδρομή της υγειονομικής απάτης που στήθηκε τα προηγούμενα χρόνια στη Ρουμανία και οδήγησαν στην τραγωδία του «Κολέκτιβ», όπως ήταν το όνομα του μπαρ που άρπαξε φωτιά και λειτουργούσε με νόμιμη άδεια παρότι διέθετε μόνο μια έξοδο! Η δραματοποιημένη απεικόνιση των γεγονότων που ακολούθησαν σε συνδυασμό με τις αποκαλύψεις που βγήκαν στην επιφάνεια γύρω από την πολιτική διαφθορά και τη συνεργασία φορέων του συστήματος υγείας με επιχειρηματικές απάτες ίσως να σοκάρουν κάποιους αλλά σε μερικούς άλλους τα παραπάνω φαινόμενα μπορεί και να φανούν τρομακτικά οικεία!

Χαρακτηριστικά Γνωρίσματα (Identifying Features) (***)

Δραματική ισπανομεξικανικής συμπαραγωγής 2020 (100)

Σκηνοθεσία: Φερνάντα Βαλαντές Πρωταγωνιστούν: Μερσέντες Χερνάντεζ, Ντέιβιντ Ιλέσκας, Χουάν Χεσούς Βαρέλα, Ανα Λόρα Ροντρίγκεζ

Η αποφασισμένη Μαγκνταλένα ψάχνει να βρει τον έφηβο γιο της που εξαφανίστηκε ενώ επιχειρούσε να διασχίσει τα σύνορα με τις ΗΠΑ. Την ίδια ώρα ο νεαρός Μιγκέλ έχει μόλις απελαθεί και επιστρέφει στο Μεξικό, λαχταρώντας να ξαναδεί τη μητέρα του.
Ο Χρυσός Αλέξανδρος του 61ου ΦΚΘ κατέληξε στο μινιμαλιστικό και αποστασιοποιημένο δράμα της μεξικανής Φερνάντα Βαλαντές. Πρόκειται για το τρυφερό χρονικό μιας ιδιότυπης φιλίας που γεννιέται σε ένα τρομακτικά σκληρό κόσμο όπου η βία και η ανομία κυριαρχούν. Η λιτή γραφή της σκηνοθέτριας δεν αρνείται τη φυσική διάσταση της ιστορίας που την ενισχύει με έναν απρόσμενο λυρισμό και μια γενναιόψυχη πρόταση που ολοκληρώνεται στο θαυμάσιο φινάλε.

Documento Newsletter