Ολικό λίφτινγκ στο «Γ. Καραϊσκάκης» ετοιμάζεται να κάνει στο άμεσο μέλλον ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός Βαγγέλης Μαρινάκης με απώτερο στόχο να αυξήσει κατά 20.000 θέσεις τη χωρητικότητα του γηπέδου (33.334 θέσεις σήμερα) που θα φτάσει έτσι τις 53.000. Αυτό κατά πάσα πιθανότητα θα σημάνει τη μετακόμιση των «ερυθρολεύκων» σε άλλη έδρα (πιθανότατα στο ΟΑΚΑ) για μια σεζόν έως ότου ολοκληρωθούν τα έργα στο σημερινό γήπεδο.
Ομως πόσες φορές οι Πειραιώτες «ξεσπιτώθηκαν» για έργα ανακαίνισης και αναβάθμισης στο φαληρικό γήπεδο; Πολλές. Πόσες φορές οι φίλοι του Ολυμπιακού είδαν να κυκλοφορούν μακέτες και μακέτες κάθε φορά που κυκλοφορούσαν σενάρια (υπαρκτά ή μη) για ανακαίνιση της ιστορικής έδρας τους ή ακόμη και για νέο γήπεδο στου Ρέντη, στον χώρο όπου βρίσκονται και λειτουργούν οι προπονητικές εγκαταστάσεις του συλλόγου; Επίσης πολλές. Με αφορμή λοιπόν το νέο σχέδιο του Β. Μαρινάκη, το Documento ανατρέχει στο παρελθόν και θυμίζει όλες εκείνες τις μακέτες που κυκλοφορούσαν κατά καιρούς και ξεσήκωναν τον κόσμο της ομάδας που ζούσε με το όνειρο ενός νέου υπερσύγχρονου γηπέδου. Το νέο γήπεδο πήρε σάρκα και οστά το 2004 και πλέον, 21 χρόνια μετά, ετοιμάζεται για γενική αναβάθμιση των χώρων του, με αποκορύφωμα την κατακόρυφη αύξηση των θέσεων του, κάτι που θα το καταστήσει πραγματικό φρούριο…
Τα πρώτα όνειρα
Πολλές φορές ο Ολυμπιακός, επειδή το Ποδηλατοδρόμιο έκλεινε γιατί γίνονταν συχνά βελτιωτικά έργα, ήταν αναγκασμένος να παίζει στη Λεωφόρο ή στη Νέα Φιλαδέλφεια. Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 ο τότε πρόεδρος Γιώργος Ανδριανόπουλος, βλέποντας πολύ ζεστά και σοβαρά το ζήτημα της έδρας, ξεκίνησε να αναζητά οικόπεδο για την ανέγερση νέου γηπέδου 25-30.000 θέσεων. Οπως αναφέρουν δημοσιεύματα της εποχής αλλά και συγγραφείς σε βιβλία τους σχετικά με την ιστορία του συλλόγου, «συγκροτήθηκε ειδική επιτροπή που ανέλαβε την εξεύρεση χώρου στην ευρύτερη περιφέρεια του Πειραιά, με τους φιλάθλους να ενθουσιάζονται. Το 1958, ύστερα από αρκετή αναζήτηση, βρέθηκε χώρος στην περιοχή του Ρέντη, ο οποίος όμως λόγω καθυστερήσεων χάθηκε…».
Τρία χρόνια αργότερα βρέθηκε άλλος χώρος στην ίδια περιοχή, ο οποίος αγοράστηκε αντί 6 εκατ. δραχμών χάρη στη βοήθεια του δημάρχου Ρέντη, ενώ ανοίχτηκε και ειδικός λογαριασμός στην τράπεζα ώστε να συμβάλει στην προσπάθεια και ο κόσμος των «ερυθρολεύκων». Η ομάδα έδωσε αρκετά φιλικά παιχνίδια για να συγκεντρωθούν χρήματα για το νέο γήπεδο. Ετσι, το 1962, με χρήματα της διοίκησης, του Δήμου Ρέντη και άλλων φορέων του Πειραιά, του κόσμου αλλά και της ΓΓΑ που πρόσφερε 1 εκατ. δραχμές ως κρατική επιχορήγηση, ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την αγορά του οικοπέδου μέσα σε πανηγυρικό κλίμα.
Την επόμενη χρονιά έγιναν τα εγκαίνια και κατόπιν θα ξεκινούσε η ανέγερση των εξεδρών που –σύμφωνα με τα λεγόμενα των υπευθύνων– μπορούσε να φτάσει σε χωρητικότητα και τις… 150.000 θέσεις. Ασύλληπτο έργο για την εποχή. Ο ενθουσιασμός έφτασε στο ζενίθ όταν δημοσιοποιήθηκε η μακέτα του νέου γηπέδου κι έγιναν γνωστές λεπτομέρειες από τις μελέτες του έργου. Ομως το πραξικόπημα των συνταγματαρχών τον Απρίλιο του 1967 και η περίοδος της στυγνής δικτατορίας που ξεκινούσε στη χώρα γκρέμισαν ανάμεσα στα άλλα και το μεγαλεπήβολο έργο, που έμεινε στα χαρτιά και στη μακέτα. Πολλά χρόνια αργότερα ο Σωκράτης Κόκκαλης δημιούργησε εκεί το προπονητικό κέντρο του Ολυμπιακού, το οποίο ανακαίνισε εκ βάθρων τη δεκαετία του 2010 ο Β. Μαρινάκης, όταν και πήρε στα χέρια του την πειραϊκή ΠΑΕ…
Υποσχέσεις χουντικών
Στο μεταξύ το 1964 το «Γ. Καραϊσκάκης» έκλεισε για να γίνουν έργα ανακαίνισης συντήρησης και αναβάθμισης του σταδίου, καθώς η Ελλάδα ανέλαβε τη διοργάνωση των Πανευρωπαϊκών Αγώνων Στίβου του 1970. Αυτός ήταν και ο λόγος που η νέα έδρα του Ολυμπιακού ξαναήρθε στην επιφάνεια. Ομως με την άνοδο της χούντας στην εξουσία ο Γ. Αδριανόπουλος έφυγε από την προεδρία, πολλά μέλη οδηγήθηκαν σε αναγκαστική παραίτηση και στον σύλλογο διορίστηκε νέα διοίκηση υπό την προεδρία του Κωνσταντίνου Μπουζάκη.
Για να λειάνει τις εντυπώσεις ο Στυλιανός Παττακός, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης των δικτατόρων, δήλωνε δημόσια σε κάθε ευκαιρία ότι στήριζε «την επιθυμία των φιλάθλων για το νέο γήπεδο». Και για να το… αποδείξει, ανακοίνωσε την εκταμίευση μέσω ΟΠΑΠ 2,6 εκατ. δραχμών για την αγορά κι άλλων στρεμμάτων στου Ρέντη για το μεγαλόπνοο σχέδιο που υποτίθεται ότι θα ξεκινούσε τον Φεβρουάριο του 1969. Μάταιος κόπος. Οι μήνες περνούσαν και οι εξαγγελίες της χούντας για νέο γήπεδο παρέμεναν εξαγγελίες.
Την επόμενη χρονιά (1970) το θέμα βρέθηκε ξανά στην επικαιρότητα και η χούντα δήλωσε ότι δίνει 20 εκατ. δραχμές για να ξεκινήσουν τα έργα κατασκευής του γηπέδου. Φυσικά τίποτα δεν ξεκίνησε και μετά τις αντιδράσεις που ξέσπασαν οι δικτάτορες αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν μέσω ΓΓ Αθλητισμού συνέντευξη Τύπου-παρωδία, αραδιάζοντας του κόσμου τα ψέματα. Μεταξύ άλλων υποστήριξαν ότι από τα 20 εκατομμύρια που δόθηκαν στην επιτροπή γηπέδου του Ρέντη τα μισά δαπανήθηκαν από τη διοίκηση Μπουζάκη το καλοκαίρι του 1969 για μεταγραφές του Ολυμπιακού! Ετσι κι αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση να το διαψεύσει κάποιος. Και εννοείται φυσικά ότι ούτε τα υπόλοιπα χρήματα βρέθηκαν για να προχωρήσουν τα έργα…
Το σχέδιο του 1997
Με τον Ολυμπιακό να σπάει την κατάρα των «πέτρινων χρόνων» και να κατακτά το πρωτάθλημα έπειτα από μία δεκαετία, ο Σωκρ. Κόκκαλης παρουσίασε με κάθε επισημότητα τα σχέδιά του για το «Καραϊσκάκη του 2000», χωρητικότητας 45.000 θέσεων. Σε ειδική εκδήλωση στο ΣΕΦ, παρουσία του υπουργού Περιβάλλοντος Κώστα Λαλιώτη,ο οποίος άναψε το «πράσινο φως», συμφωνήθηκαν «η επισκευή – ανακαίνιση και ο εκσυγχρονισμός του σταδίου Καραϊσκάκη και ζητήθηκε η συγκατάθεση της ιδιοκτήτριας Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων». Η συνολική επένδυση θα έφτανε τα 5 δισ. δραχμές και ο Ολυμπιακός θα κάλυπτε το 50%, με την προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιούσε το φαληρικό γήπεδο για 30 χρόνια. Ομως η μελέτη προέβλεπε να μετατραπεί το στάδιο σε καθαρά ποδοσφαρικό γήπεδο (χωρίς στίβο), κάτι που βρήκε απέναντι την Ολυμπιακή Επιτροπή.
«Ο Ολυμπιακός, ο ιστορικός σύλλογος, έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Θα πρέπει να έχει τον δικό του αγωνιστικό χώρο, σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς ορίζοντες. Θεωρώ τεκμηριωμένη και αξιόλογη την πρόταση. Αν ο Ολυμπιακός επιλέξει άλλη έδρα, τότε γίνεται σαφές ότι θα υπάρξει πρόβλημα εσόδων προς την ΕΟΑ για το στάδιο Καραϊσκάκη. Μόνο ο Ολυμπιακός είναι ικανός να καλύψει τα λειτουργικά έξοδα. Υπάρχουν οι εγκαταστάσεις του Ρέντη, όπου μπορεί να γίνει σχεδιασμός για τον στίβο. Ο ελαιώνας των 9.000 στρεμμάτων μπορεί να μετατρέψει τη χαβούζα σε όαση» δήλωσε από μικροφώνου ο Κ. Λαλιώτης και αποθεώθηκε….
Ούτε όμως η νέα μακέτα ευδοκίμησε, όπως και ακόμη μία μετά τον σεισμό του 1999, όταν και κυκλοφόρησε νέο σχέδιο ανακαίνισης του «Γ. Καραϊσκάκης», η μακέτα του οποίου προέβλεπε τον αγωνιστικό χώρο αρκετά χαμηλωμένο, πιο κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Ακολούθησε το 2001 ακόμη ένα σχέδιο, που επανέφερε το σενάριο για την κατασκευή γηπέδου στου Ρέντη, αυτήν τη φορά χωρητικότητας 50.000 θέσεων αντί για 100.000+ που προέβλεπαν τα σχέδια της δεκαετίας του ’60.
2004, η επιστροφή
Από το 1997 έως την άνοιξη του 2004 ο Ολυμπιακός χρησιμοποιούσε ως έδρα πότε το Ολυμπιακό Στάδιο και πότε τη Ριζούπολη (την ανακαίνισε πλήρως για να τη χρησιμοποιεί και στα παιχνίδια του Champions League), αναμένοντας την επιστροφή στη φυσική του έδρα.
Τελικά ο Σωκρ. Κόκκαλης κατάφερε να βάλει το «Γ. Καραϊσκάκης» στον φάκελο των ολυμπιακών έργων του 2004 κι έτσι το νέο γήπεδο έγινε πραγματικότητα με τις fast track διαδικασίες για τα ολυμπιακά έργα. Η κατασκευή του ξεκίνησε τον Μάιο του 2003 και παραδόθηκε μόλις 21 ημέρες πριν από την έναρξη του ολυμπιακού ποδοσφαιρικού τουρνουά στους Αγώνες της Αθήνας. Πρώτο παιχνίδι στο νέο γήπεδο ήταν ο προημιτελικός του ολυμπιακού τουρνουά Ιταλία – Μάλι 1-0 και πρώτο ματς του Ολυμπιακού αυτό με την Καλλιθέα (2-1) στις 19 Σεπτεμβρίου 2004…
Διαβάστε επίσης
ΑΑΔΕ: Aλαλούμ και φέτος με τις δηλώσεις – Λάθη, ανακρίβειες και παραλείψεις
Αμαρτωλό τρίγωνο στον ΟΠΕΚΕΠΕ – Αυτή την Κυριακή στο Documento
ΣΥΡΙΖΑ – Πρόταση για Τέμπη: Στο κάδρο των ευθυνών ο Μητσοτάκης , ανοιχτή σε υπογραφές άλλων κομμάτων
Η Γερμανία επιστρέφει πρόσφυγες στην Ελλάδα – Τι αποκαλύπτει ρεπορτάζ της ΤΑΖ
