«Όταν μιλάει ο Γκάλης, τον ακούμε σιωπηλοί»: Δωρεάν διδάγματα ζωής από τον «γκάνγκστερ» και τον Αντετοκούνμπο

Μια φιλανθρωπική εκδήλωση στην Εθνική Λυρική Σκηνή με δωρεάν διδάγματα ζωής από τον «γκάνγκστερ» και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο

Οταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο συνάντησε τον Νίκο Γκάλη, 1.000 άτομα στην αίθουσα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής κράτησαν την αναπνοή τους. Τι είδους κομψοτεχνήματα θα έβλεπαν τα μάτια μας εάν, από κάποιο καπρίτσιο του πανδαμάτορα, το δίδυμο συνυπήρχε στα παρκέ; Οι μπαμπάδες χρειάστηκε να εξηγήσουν στα αμούστακα από ποιον πλανήτη ήρθε ο κύριος με το ξυρισμένο κεφάλι, ενώ τα αδέλφια του σούπερ σταρ του NBA έτρεμαν από συγκίνηση όσο και ο ίδιος.

«Μόνο όταν συνάντησα τον Τζόρνταν, τον Κόμπι και τον Γκαρνέτ ένιωσα τέτοιο δέος» ομολόγησε ο Γιάνναρος. Ο Γκάλης στα 68 του έδειχνε έτοιμος να αρχίσει τα ταχυδακτυλουργικά. «Εάν με άφηναν, θα έπαιζα εύκολα μέχρι τα 40-45 μου» είπε από σκηνής. «Το ίδιο πιστεύω ότι θα κάνεις και εσύ, αρκεί να προσέχεις το κορμί σου σαν φυλαχτό».

Ανεκτίμητες συμβουλές

Το μυστικό της αθλητικής μακροζωίας είναι, για τον Γκάλη, η σκληρή προπόνηση. «Εγώ δεν είχα ούτε έναν σοβαρό τραυματισμό στην καριέρα μου. Και ξέρετε γιατί; Επειδή περνούσα τη μέρα μου στο γυμναστήριο. Ο Θεός μού έδωσε ταλέντο, αλλά τη διαφορά την κάνει το μυαλό. Με αφοσίωση και με σεβασμό. Πάντοτε θα υπάρχει κάποιος που θα τρέχει πιο γρήγορα, που θα πηδάει πιο ψηλά, που θα σουτάρει πιο εύστοχα. Αυτούς όλους θα τους νικήσεις με τη δουλειά».

Τον ισχυρισμό του «γκάνγκστερ» ότι έπαιξε μια ολόκληρη σεζόν απλήρωτος επειδή αγαπούσε το μπάσκετ («μόνο αν αγαπάς αυτό που κάνεις θα πας μπροστά») οι παλιοσειρές στο ακροατήριο της φιλανθρωπικής εκδήλωσης Bigger Than Basketball τον άκουσαν με δυσπιστία. Τα υπόλοιπα λόγια του όμως τα εισέπραξαν όλοι τοις μετρητοίς, με πρώτους τους αδελφούς Αντετοκούνμπο. «Οταν μιλάει αυτός ο άνθρωπος, εμείς οφείλουμε να ακούμε με προσοχή» υποκλίθηκε ο 24χρονος Αλεξ.

«Tίποτε δεν πρόκειται να σας χαριστεί και τίποτε δεν θα είναι εύκολο» είπε ο Γκάλης όταν του ζητήθηκε να νουθετήσει τα νέα παιδιά. «Θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για όλα και πνευματικά ισχυροί. Να μην επηρεάζεστε ούτε από τις μεγάλες χαρές ούτε από τις απογοητεύσεις. Ακόμη και αν φτάσετε ψηλά και βγάλετε λεφτά, η αποστολή σας δεν έχει τελειώσει. Το πιο δύσκολο πράγμα δεν είναι να κατακτήσετε κορυφές, αλλά να παραμείνετε σε αυτές».

Ο 30χρονος Γιάννης Αντετοκούνμπο άκουγε ευλαβικά και κρατούσε σημειώσεις με το μυαλό του. «Τις νύχτες που πέφτω για ύπνο θυμάμαι τα δύσκολα παιδικά χρόνια στα Σεπόλια και τσιμπιέμαι» έλεγε. «Τι έκανα σωστά στη ζωή μου; Γιατί εγώ και όχι κάποιος άλλος; Οταν συναντάω ανθρώπους σαν τον Νίκο Γκάλη, βρίσκω τις απαντήσεις. Εφτασα εκεί που έφτασα επειδή ήμουν πρόθυμος να κάνω όσα δεν έκανε ο διπλανός μου. Γίνομαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου όταν παραμένω ταπεινός και προσγειωμένος, με τη βοήθεια των ανθρώπων που με περιστοιχίζουν. Κοιτάζω πάντοτε να γίνομαι καθοδηγητής για την οικογένειά μου και για όσους με έχουν βοηθήσει. Δεν το κάνουν όλοι στο ΝΒΑ αυτό. Θα ήταν εύκολο να κοιτάξω μόνο την πάρτη μου. Πιστεύω όμως ότι η ύπαρξη φτάνει στο απόγειό της όταν προσφέρεις στον συνάνθρωπό σου. Με τίποτε στον κόσμο δεν θα την άλλαζα τη ζωή που ζω».

Εις μνήμην

Το φιλανθρωπικό ίδρυμα Charles Antetokounmpo Family Foundation (CAFF) που θέσπισαν προ τετραετίας οι αδελφοί Αντετοκούνμπο, εξαρχής με την αμέριστη συνδρομή του νέου ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Αρης Ρίτσαρντ Χσιάο, φέρει το όνομα του πατέρα τους. Ο Τσαρλς Αντετοκούνμπο έσβησε ξαφνικά από ανακοπή τον Σεπτέμβριο του 2017 στην Αμερική, σε ηλικία μόλις 54 ετών. «Θέλω το όνομά του να συμβολίζει παντοτινά την ελπίδα» λέει ο Γιάννης. «Να το ακούνε μελλοντικά οι συνάνθρωποί μου και να ζεσταίνεται η καρδιά τους».

Παιδί Ρόδιων μεταναστών στο Νιου Τζέρσεϊ, ο Γκάλης ονειρευόταν να παίξει στους Νιου Γιορκ Νικς (πρωταθλητές το 1967 και το 1970) και είχε ίνδαλμα τον «μάγο» Γουόλτ Φρέιζιερ. «Οταν παίξαμε αντίπαλοι με τον Τζόρνταν, ήρθε και με ρώτησε τι κάνω εγώ στην Ευρώπη» θυμάται. «Ημουν όμως ρεαλιστής. Και όταν πια ρίζωσα στην Ελλάδα δεν είχα λόγο να ξαναφύγω. Αυτό που καταφέραμε το 1987 άλλαξε τα πάντα. Αποδείχθηκε όμως ότι ο Ελληνας είχε το μπάσκετ στο αίμα του».