Στις αρχές Ιουνίου, αρχικά μέσω αθηναϊκών ΜΜΕ (3/6), ανακοινώθηκε και επίσημα η πολυαναμενόμενη συναυλία του διεθνούς φήμης βιολιστή Λεωνίδα Καβάκου στον ιστορικό χώρο της Ιεράς Μονής Αρκαδίου. Την επόμενη ημέρα τα ΜΜΕ του Ρεθύμνου ενημέρωσαν* για την εκδήλωση, και αμέσως μετά (στις 5/6) το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ενημέρωνε ότι τα εισιτήρια είχαν ήδη εξαντληθεί, συνοδεύοντας την ανακοίνωση με τον χαρακτηρισμό «sold out».
[σ.σ. το Μέγαρο Μουσικής δεν μας ενημέρωσε ποτέ με δελτίο τύπου για τη συναυλία, αντίθετα μας έστειλε κανονικό δελτίο τύπου για την εξάντληση των εισιτηρίων].
Ωστόσο, η είδηση αυτή προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια σε πολλούς κατοίκους του Ρεθύμνου. Σύμφωνα με αναρτήσεις και δημοσιεύματα, υπήρξαν παράπονα από πολίτες που δεν είχαν καμία δυνατότητα πρόσβασης σε εισιτήρια, καθώς παρότι υπήρχε σχετική πλατφόρμα, οι θέσεις δε διατέθηκαν ποτέ στο ευρύ κοινό. Στις 6 Ιουνίου, ο Δήμος Ρεθύμνης προχώρησε σε επίσημη ανακοίνωση, διευκρινίζοντας ότι δεν είχε καμία αρμοδιότητα ως προς τη διανομή των προσκλήσεων, η οποία έγινε αποκλειστικά από το Μέγαρο Μουσικής.
Παρά τον περιορισμένο αριθμό θέσεων και την ένδειξη «sold out», η εκδήλωση (τελικά) προσέλκυσε πλήθος σημαντικών προσκεκλημένων: υπουργούς, πρώην και νυν βουλευτές, επιχειρηματίες, εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, στελέχη της Εκκλησίας, εκπροσώπους χορηγών και άλλους, οι οποίοι, σύμφωνα με τη δημόσια κριτική, ήταν και αυτοί που φέρεται να είχαν πρόσβαση στις πολυπόθητες προσκλήσεις.
Η εικόνα που διαμορφώθηκε είναι πως, παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις περί «δημόσιας διάθεσης προσκλήσεων», στην πραγματικότητα η πρόσβαση ήταν περιορισμένη σε πρόσωπα με άμεση ή έμμεση σύνδεση με τη διοργάνωση. Το αποτέλεσμα; Πολλοί κάτοικοι του Ρεθύμνου, που θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε μία τόσο υψηλού επιπέδου καλλιτεχνική εκδήλωση, βρέθηκαν κυριολεκτικά εκτός… σκηνής.
Η συναυλία, αν και πολιτισμικά σπουδαία, τελικά λειτούργησε περισσότερο ως κλειστή εκδήλωση προβεβλημένων κύκλων παρά ως ανοιχτή πολιτιστική γιορτή για την τοπική κοινωνία. Το αρχικό όραμα για έναν πολιτιστικό θεσμό προσβάσιμο σε όλους φάνηκε να υποχωρεί μπροστά σε μια πιο περιοριστική και επιλεκτική προσέγγιση.
Προστίθεται σε αυτό και η – δημοσίως διατυπωμένη – αισθητική και πολιτιστική στάση του ίδιου του Καβάκου. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή», έχει αναφέρει ότι αποχώρησε από την Ελλάδα εν μέρει λόγω της πολιτισμικής κατεύθυνσης της χώρας κατά την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζοντας τη συγκεκριμένη αισθητική ως «με αρνητικό πρόσημο». Αυτή η δήλωση εγείρει εύλογα ερωτήματα για τη σχέση του καλλιτέχνη με τον δημόσιο, λαϊκό πολιτισμό και για το εάν προτιμά έναν πολιτισμό περιορισμένο σε «εκλεκτό» κοινό.
Η συναυλία στο Αρκάδι θα μπορούσε να αποτελέσει μια ξεχωριστή στιγμή για το πολιτιστικό αποτύπωμα της Κρήτης – ένα γεγονός που θα ενίσχυε τον δεσμό της τοπικής κοινωνίας με την τέχνη και τον συμβολισμό του χώρου. Όμως, ο τρόπος οργάνωσης και διάθεσης των θέσεων ανέδειξε έναν άλλο προβληματισμό: όταν ο πολιτισμός γίνεται αντικείμενο προνομιακής πρόσβασης και εσωστρέφειας, χάνει τον κοινωνικό του χαρακτήρα και περιορίζεται σε επίδειξη.
Ο πολιτισμός, για να έχει νόημα, πρέπει να είναι ανοιχτός. Διαφορετικά, δεν υπηρετεί το κοινό, αλλά επιβεβαιώνει τους αποκλεισμούς του.
* στις 4/6, όταν η εκδήλωση έγινε ευρύτερα γνωστή τα εισιτήρια ήταν ΗΔΗ «εξαντλημένα»
Πηγή: rethemnos.gr
