Τον Μάιο του 2009 η Λένα Πλάτωνος έδωσε μια σειρά παραστάσεων στο «Κύτταρο» της οδού Ηπείρου. Απ’ αυτές τις παραστάσεις πέρασε όλο το ελληνικό τραγούδι, τραγουδιστές, συνθέτες, συνάδελφοί της Πλάτωνος που περίμεναν να την ξαναδούν σε μουσική σκηνή ύστερα από τη θριαμβευτική συναυλία της στο Ηρώδειο (καλοκαίρι του 2008). Την Τετάρτη 9 Μαΐου του 2009 από το «Κύτταρο» πέρασε και ο Διονύσης Σαββόπουλος. Στην παρέα του ήταν ο Αργύρης Παπαστάθης, γιος του σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη, στενού φίλου του Σαββόπουλου. Θα ήταν μεγάλη η συγκίνηση αν ο Σαββόπουλος επέστρεφε στο «Κύτταρο», το ροκ κλαμπ της Αθήνας, στο οποίο έγραψε ιστορία στα 70s, για πρώτη φορά από τότε. Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά, αφού από το 2007 που το «Κύτταρο» ξανάνοιξε ως μουσική σκηνή της Αθήνας ο Σαββόπουλος είχε έρθει σε επαφή με τον αείμνηστο Ανδρέα Γιακουμέλλο για να έδινε κι ο ίδιος εκεί ξανά δικές του παραστάσεις. Αυτό έγινε τελικά μερικά χρόνια αργότερα, όταν ο Σαββόπουλος έδωσε πράγματι μια σειρά παραστάσεων μαζί με την Ελένη Βιτάλη, απ’ τις οποίες παραστάσεις προέκυψε και ένα διπλό CD με τίτλο «Μυστικό Τοπίο» (2016). Τότε, λοιπόν, το 2009, είχε έρθει στο «Κύτταρο» ως θαμώνας για να έβλεπε την παλιά του συνεργάτιδα, Λένα Πλάτωνος.
Η σχέση Σαββόπουλου – Πλάτωνος ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν η Πλάτωνος, άγνωστη ακόμη, πήγαινε και τον έβλεπε στο «Ροντέο» της Χέιδεν με τα Μπουρμπούλια και τη Μαρίζα Κωχ. Ακολουθεί η μαρτυρία της Πλάτωνος (τηλεφωνική επικοινωνία, Τετάρτη 22/10/2025): «Βρισκόμουν σ’ ένα μεγάλο κοσμικό πάρτι ημέρα Σάββατο. Εκεί γνώρισα ένα παιδί, τον μουσικό Κώστα Γριμάλδη, ο οποίος όλως τυχαίως θα έφευγε κι αυτός για να σπουδάσει σύνθεση στη Βιέννη. Έμελλε έτσι να γίνουμε κολλητοί. Με τον Κώστα φύγαμε από το πάρτι και καταλήξαμε στο ”Ροντέο”. Εκεί πρωτοείδα τον Σαββόπουλο με τα Μπουρμπούλια να παίζουν τα πρώτα – πρώτα τραγούδια του. Περισσότερο θυμάμαι τη Μαρίζα Κωχ με τα μακριά μαλλιά της και τη χίπικη φορεσιά της παρά τον Σαββόπουλο. Μας άρεσε τρομερά η παράσταση και από τότε αρχίζαμε να διαφημίζουμε το πρόγραμμα του ”Ροντέο” μιλώντας γι’ αυτό σε όποιον γνωρίζαμε. Στη Μεταπολίτευση λάτρεψα τις παραστάσεις του Σαββόπουλου με όλα αυτά τα τρελά που έκανε στο ”Κύτταρο”. Πήγαινα κάθε βράδυ και δεν υπερβάλλω. Λάτρεψα για τα καλά τη μουσική του και τον ηλεκτρικό ήχο του. Πηγαίναμε με τη Ντόρα Μπακοπούλου και με τη Λένα Αστρινάκη, την ξαδέρφη μου. Ακόμη δεν τον είχα γνωρίσει προσωπικά τον Σαββόπουλο. Αυτό έγινε στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν μου τηλεφώνησε μια μέρα ο ίδιος ο Διονύσης και μου ζήτησε να συμμετάσχω στα προγράμματα του στο ”ΖΟΟΜ”. Η επιθυμία του ήταν να μπουν και δικές μου μουσικές στο πρόγραμμα, εγώ όμως του εξήγησα ότι προτιμώ να διασκευάσω κομμάτια του με τον δικό μου πιο μίνιμαλ τρόπο. Έπαιξα πιάνο και τραγούδησα μαζί του στο ”Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια” που – κατ’ εμέ – ήταν το αριστούργημα του, αν και πολλά άλλα τραγούδια του θα τα έλεγες αριστουργήματα. Για μένα, ας πούμε, κορυφαία μας στιγμή ήταν η διασκευή για πιάνο – φωνή που είχα κάνει στο τραγούδι του, ”Καλοκαίρι”».
Αφήνω τώρα τις μνήμες της Πλάτωνος και επιστρατεύω τις δικές μου μνήμες από το πέρασμα του Σαββόπουλου από το καμαρίνι της. Σαν άνοιξα την πόρτα του καμαρινιού με τη φωτογραφική μηχανή μου «ετοιμοπόλεμη», πέτυχα τον Σαββόπουλο σε μία απίστευτα τρυφερή στιγμή με την Πλάτωνος: «Μωρό μου» την αποκάλεσε, παίρνοντας την στην αγκαλιά του, κι εκείνη απάντησε: «Σ’ αγαπώ πολύ, Διονύση μου». Έπειτα ο Σαββόπουλος γύρισε και είπε σε μένα: «Έκανες πολύ καλά που αδυνάτισες», κάτι που μου προξένησε μεγάλη εντύπωση. Εννοώ που είχε συγκρατήσει τη φυσιογνωμία μου από το 2005 – 2006 και τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ «Ζωντανοί στο Κύτταρο – Σκηνές Ροκ».
Μα βρισκόμασταν μέσα στο «Κύτταρο» και δεν είχαμε 1971, ούτε 1975, αλλά 2009. Ο Νιόνιος είχε επιστρέψει στον…τόπο του εγκλήματος προκειμένου να παρακολουθήσει μία παράσταση της Λένας Πλάτωνος.
Ακούστε τη συγκλονιστική υπεραστρική ερμηνεία της συνθέτριας και πιανίστριας ντουέτο με τον δημιουργό και με τα φωνητικά της Νένης Ζάππα και του Βασίλη Πιερρακέα. Δεν πρόκειται για μία απλή διασκευή, αλλά για μία αναδημιουργία σχεδόν.
