«Μαύρη τρύπα» για το «τριφύλλι» η Ευρωλίγκα, αφού συμπληρώνει επτά χρόνια εκτός φάιναλ φορ και η αύρα των περασμένων μεγαλείων ξέφτισε αισθητά.
Στο μυαλό του ιδιοκτήτη και ορισμένων τυφλών οπαδών η επταετία που κύλησε μετά το φάιναλ φορ του 2012 είναι επιτυχημένη για τους «πράσινους». Σε αυτό το διάστημα ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα (με προοπτική για πέμπτο φέτος) καθώς και έξι Κύπελλα Ελλάδας, όχι Ευρώπης.
Ωστόσο, για τη ναυαρχίδα των έξι αστέρων η επιτυχία μετριέται διαφορετικά. Από τη μέρα που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος παρέλαβε τα ηνία από τον πατέρα και τον θείο του, η εντός των τειχών κραταιά ομάδα δεν πλησίασε καν στο έβδομο κύπελλο που ονειρεύεται το καλομαθημένο κοινό του. Ο ράφτης πήρε ρεπό. Το «τριφύλλι» δεν άνθισε ούτε στο Λονδίνο ούτε στο Μιλάνο ούτε στη Μαδρίτη ούτε στο Βερολίνο ούτε στην Κωνσταντινούπολη ούτε στο Βελιγράδι ούτε στη Βιτόρια. Στα χρόνια των έξι θριάμβων, από το 1996 μέχρι το 2011, ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε σε οκτώ φάιναλ φορ και ηττήθηκε μόλις μία φορά σε ημιτελικό (από τη Μακάμπι, το 2005 στη Μόσχα). Μετά το καλοκαίρι της αποψίλωσης, με σημείο αναφοράς τη φυγή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, μετράει έξι νίκες σε 27 αγώνες πλέι οφ και επτά συνεχόμενους αποκλεισμούς: 2-3 από την Μπαρτσελόνα (2013), 2-3 από την ΤΣΣΚΑ (2014), 1-3 από την ίδια ΤΣΣΚΑ (2015), 0-3 από τη Λαμποράλ (2016), 0-3 από τη Φενερμπαχτσέ (2017), 1-3 από τη Ρεάλ (2018), 0-3 ξανά από τη Ρεάλ (2019).
Ο θύτης ήταν στις περισσότερες περιπτώσεις μεγαθήριο, αλλά στα ζευγαρώματα καθρεφτίζεται η μετριότητα του ίδιου του Παναθηναϊκού, ο οποίος μόνο πέρυσι και πρόπερσι μπήκε με πλεονέκτημα έδρας στα προημιτελικά.
Εάν ο Ρικ Πιτίνο μείνει, θα φτιάξει την ομάδα με τις δικές του αρχές και θα προχωρήσει σε ριζική αναδόμησή της κλείνοντας τα αυτιά του στα κελεύσματα των κάθε είδους φανατικών
Εύκολο θύμα
Την τελευταία τετραετία το κοντέρ των πλέι οφ μουντζουρώθηκε από ένα εκκωφαντικό 1-12. Ο Παναθηναϊκός τείνει να γίνει το πιο εύκολο από όλα τα θύματα. Πάλι καλά, βέβαια, που φέτος πρόφτασε να σηκωθεί από τον καναπέ τον Απρίλη.
Το «μαύρο κουτί» των αποκλεισμών θα ξεχειλίσει επικίνδυνα εάν συμπεριληφθεί η εμμονή του ασυγκράτητου προέδρου με τις εγχώριας κατανάλωσης επιτυχίες ή την κενή περιεχομένου πολεμική απέναντι στην Ευρωλίγκα. Ο Τσάβι Πασκουάλ λοιδορήθηκε για την εικόνα του πρώτου τριμήνου αλλά τα χοντρά λάθη έγιναν στον καλοκαιρινό σχεδιασμό. Και σε αυτόν, βεβαίως, ανιχνεύεται εύκολα το ίχνος της «πρασινοκόκκινης» κόντρας:
• Ο Νίκος Παππάς, που είχε αδειάσει το ντουλαπάκι του από τα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ, επιβραβεύτηκε με νέο, πλουσιοπάροχο συμβόλαιο μόνο και μόνο για το γκελ της εξέδρας και για την απόδοσή του στον πέμπτο τελικό της Α1.
• Ο γερασμένος Τζέιμς Γκιστ έμεινε για έβδομη σεζόν στην ομάδα, κυρίως επειδή θεωρείται χρήσιμος για την άμυνα απέναντι στον Βασίλη Σπανούλη.
• Αποχώρησαν οι δύο από τους τρεις σημαντικότερους παίκτες της ομάδας (Μάικ Τζέιμς, Κρις Σίνγκλετον) χωρίς να αποκτηθούν αντάξιοι αντικαταστάτες, αφού το ταμείον βγήκε μείον. Μαζί τους έφυγαν οι χρήσιμοι Κένι Γκάμπριελ, Μάρκους Ντένμον.
• Η ομάδα έμεινε με μοναδικό καθαρόαιμο σουτέρ τον Ματ Λοτζέσκι, ο οποίος έχει πόδια από πηλό.
• Η θέση του σέντερ στελεχώθηκε με τον ανέτοιμο Γιώργο Παπαγιάννη, τον παλαιάς σχολής Ιαν Βουγιούκα και τον μουχλιασμένο Στεφάν Λάσμε, ο οποίος δημιούργησε μόνο προβλήματα.
• Ο ηγέτης της ομάδας από το 2015 Νικ Καλάθης έμεινε αβοήθητος στο 1, αφού ο φιλότιμος Λούκας Λεκάβιτσιους είναι χαμηλών δυνατοτήτων.
• Οι θέσεις 2 και 3 δόθηκαν σε καθαρούς σκόρερ (Κιθ Λάνγκφορντ) ή σε εργάτες χωρίς ιδιαίτερη ικανότητα στο δημιουργικό κομμάτι.
• Το 4 έμεινε και αυτό ανοχύρωτο, αφού οι Ντεσόν Τόμας, Ντίνος Μήτογλου με ολίγη από Τζέιμς Γκιστ δεν άντεχαν να σηκώσουν το βάρος του πρωταθλητισμού.
Στο πρώτο τζάμπολ της περιόδου, προτού ακόμη κοπάσουν οι πανηγυρισμοί για την αρπαγή του «ωραίου Ιωάννη» (Παπαπέτρου), ο κατά τ’ άλλα ικανότατος Τσάβι Πασκουάλ παρέταξε μια ομάδα δίχως τρίποντο, δίχως παιχνίδι στη ρακέτα, δίχως δεύτερη πηγή δημιουργίας, δίχως προσωπικότητες, δίχως ειδικό βάρος, δίχως νιότη. Η προσθήκη του Σον Κιλπάτρικ έδωσε μια κάποια πνοή στο σκοράρισμα όταν τραυματίστηκε ο Παππάς, αλλά ο Αντριαν Πέιν επέστρεψε (αντί του Λάσμε) και ξανάφυγε χωρίς να ακουμπήσει.
Ισχνός προϋπολογισμός
Ο προϋπολογισμός των 15 εκατ. ευρώ μοιάζει ισχνός αν συγκριθεί με τον αντίστοιχο της Ρεάλ (42 εκατ.), της ΤΣΣΚΑ (36 εκατ.), της Φενέρ (30 εκατ.) ή και της αποτυχημένης Αρμάνι (25 εκατ.), αλλά δεν ήταν και ψίχουλα. Ουσιαστικά, τα ασυμμάζευτα συμμαζεύτηκαν λίγο πριν από τα Χριστούγεννα όταν έπεσε από τον ουρανό ο Ρικ Πιτίνο σαν Αϊ-Βασίλης ντυμένος στα πράσινα.
Ο Παναθηναϊκός θέλει να τον κρατήσει για να χτίσει γύρω του την ομάδα του 2020 (ελπίζοντας να φέρει το επόμενο φάιναλ φορ στην Αθήνα), αλλά ο Αμερικανός θεωρεί –με το δίκιο του– την Ελλάδα μπανανία και το τριπλοσκέφτεται. Εάν μείνει, θα φτιάξει την ομάδα με τις δικές του αρχές και με ριζική αναδόμηση, χωρίς να νοιάζεται για τα κελεύσματα των λογής λογής φανατικών. Εκτός των τεσσάρων πέντε Ελλήνων που απαρτίζουν τον κορμό της ομάδας, ουδείς δικαιούται να θεωρεί το παντεσπάνι του εξασφαλισμένο.
