Ανοικτή επιστολή της Αγγελικής Κατσιώτη, τ. τμηματάρχη Εφορείας Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου και πρώην μέλους του ΔΣ του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, η οποία μόλις αφυπηρέτησε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου.
Στην επιστολή, που έχει αποσταλεί προς την πολιτική και διοικητική ηγεσία του ΥΠΠΟ, περιγράφεται η προσωπική εμπειρία της αρχαιολόγου για τον τρόπο διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού και εν τέλει του ίδιου του αρχαιολογικού έργου στο Υπουργείο Πολιτισμού.
«Μετά την συνταξιοδότησή µου στις 30 Απριλίου τρέχοντος, πρόωρη, καθώς δεν είχα συµπληρώσει ακόµα το όριο ηλικίας, θα επιθυµούσα να θέσω υπ᾽όψη σας τα εξής:
Είµαι αρχαιολόγος και υπηρετώ από το 1986 στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου. Ο υπηρεσιακός και επιστηµονικός µου φάκελλος, εάν θα σας ενδιέφερε να τον δείτε, βρίσκεται στη θέση του στο Υπουργείο. Εκτός από τα 38 και πλέον έτη υπηρεσίας µου, είµαι κάτοχος µεταπτυχιακού (DEA), διδακτορικού και µεταδιδακτορικού τίτλου σπουδών. Παράλληλα µε τα καθήκοντα µου, έχω γράψει πολλά άρθρα και τρεις µονογραφίες για θέµατα τέχνης και αρχαιολογίας της περιφέρειας που κλήθηκα να υπηρετήσω. Έχω κριθεί για τη θέση προϊσταµένης τµήµατος, συγκεκριµένα αυτού των βυζαντινών αρχαιοτήτων ήδη στην τέως 4η ΕΒΑ (12/30-11-2007, 3-4/12/2007), αλλά και στην µετέπειτα ΕΦΑ Δωδεκανήσου, διετέλεσα επί σειρά ετών µέλος του Τοπικού Συµβουλίου Μνηµείων Δωδεκανήσου και αναπληρώτρια προϊσταµένη της απελθούσας στο τέλος του 2023 επικεφαλής της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου κ. Μ. Μιχαηλίδου. Mετά την συνταξιοδότηση της τελευταίας, τον Ιανουάριο του 2024, τοποθετήθηκε κατ᾽επιλογήν στην Εφορεία Δωδεκανήσου ως προϊστάµενος, συνάδελφος, ο οποίος ήδη κατείχε και εξακολουθεί να κατέχει τη θέση αυτή στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων.
Η αξιοκρατία και ο σεβασµός στην ιεραρχία θα επέβαλαν να καλυφθεί η θέση αυτή από εµένα, καθώς είχα τα απαραίτητα προσόντα και την προϋπηρεσία. Παρά την πικρία µου, δήλωσα ότι θα παρέµενα στη θέση της αναπληρώτριας για να βοηθήσω µε όλες µου τις δυνάµεις την Εφορεία όπως έκανα πάντα και αδιάλειπτα. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, δηλαδή του 2024, και εφόσον η αναπλήρωση από τον συνάδελφο της Εφορείας Κυκλάδων συνεχίστηκε, κατάσταση ιδιαίτερα προβληµατική λόγω συνθηκών, όπως αναγνωρίστηκε απ᾽όλους, καθώς η ΕΦΑ Δωδεκανήσου µεταβλήθηκε άτυπα και πρόχειρα σε “Εφορεία Αρχαιοτήτων Νοτίου Αιγαίου”, θεώρησα ότι δεν έχω πλέον κίνητρο να παραµείνω, άποψη την οποία εξέφρασα στην κορυφή της υπηρεσιακής ιεραρχίας, όπου και κοινοποιείται η παρούσα επιστολή. Ευρισκόµενη ωστόσο εν αδεία, µε τη σύγχρονη αποµάκρυνση του τότε αναπληρωτή και µε σχετική απόφαση, πληροφορήθηκα ότι δροµολογήθηκε η τοποθέτηση στην Εφορεία ως αναπληρώτριας άλλης συναδέλφου, η οποία υπολείπεται εµού σε προσόντα και προϋπηρεσία. Το ότι δεν ερωτήθηκα για τις προθέσεις µου και παρακάµφθηκα για δεύτερη φορά µέσα σε ένα έτος, αποδεικνύει ότι και σε αυτήν την περίπτωση επρόκειτο για προειληµµένη απόφαση, πράξη υπαγορευµένη από την πολιτική ηγεσία, η οποία απλώς περίµενε τον ώριµο χρόνο υλοποίησής της.
Η απαρέσκεια της διοίκησης προς το πρόσωπό µου προφανώς σχετίζεται µε τις απόψεις µου κατά τη διάρκεια του υπηρεσιακού µου βίου τόσο ως µέλος του ΔΣ του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων επί δύο θητείες, όσο και ως µέλος του ΔΣ της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, θέση την οποία κατέχω έως σήµερα. Η συµµετοχή µου στα παραπάνω όργανα ασφαλώς και συνδέθηκε µε εκπεφρασµένες συλλογικές απόψεις που έρχονταν και έρχονται σε αντίθεση µε τις επίσηµες θέσεις του Υπουργείου Πολιτισµού, εντάσσονται ωστόσο στην υποχρέωσή µου και τους όρκους µου ως αρχαιολόγου και ως δηµόσιου λειτουργού να υπερασπίζοµαι την αλήθεια και τις αρχαιότητες. Οι διαφορετικές απόψεις σε µια Δηµοκρατία δεν θα έπρεπε να συνιστούν λόγο αποκλεισµού των υπαλλήλων από τις προαγωγές στην ιεραρχία, ακριβέστερα τοποθετήσεις, αφού οι κρίσεις για τις θέσεις ευθύνης του προσωπικού αναζητούνται εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Οι γνώµες και οι υπάλληλοι δεν µπορεί να ανήκουν στην κατηγορία των αρεστών. Οι αποκλεισµοί µη αρεστών δεν συµβαδίζουν µε τη δηλωµένη προσήλωση της κυβέρνησης στην αξιοκρατία και την αριστεία, έννοιες οι οποίες προβάλλονται κατά κόρον και τις οποίες το Υπουργείο Πολιτισµού υποτίθεται ότι ενστερνίζεται.
Τα όσα σύντοµα εξέθεσα περιγράφουν την ενόχλησή µου για την επανειληµµένη, µη ισότιµη αντιµετώπισή µου, ιδίως στο τέλος του υπηρεσιακού µου βίου ως µέλους της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Η αλληλουχία αυτή γεγονότων και πράξεων απέχει, όπως όλοι αντιλαµβάνονται, από την ορθή και χρηστή δηµόσια διοίκηση, η οποία δυστυχώς αποδεικνύεται δέσµια συγκεκριµένων πολιτικών επιλογών.
Με την προσήκουσα τιµή Αγγελική Κατσιώτη»
