Είναι σαν να ’μαστε πάλι φοιτητές. Γενική συνέλευση Συλλόγων. Κάποιο αντιδραστικό νομοσχέδιο έρχεται προς ψήφιση — στυγνή παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ολίγη από αντισυνταγματικότητα, μπόλικο ξενοφοβικό σιρόπι.
Στήνεται κουβέντα στο κυλικείο στους διαδρόμους , στις παρέες. Στα αμφιθέατρα αγορεύσεις, ρητορείες, αγανάκτηση.
Και ξαφνικά, όταν φτάνει η ώρα της πολιτικής ευθύνης, της πράξης, της στάσης — όχι ρε φίλε, δεν λέμε ούτε ναι, ούτε όχι. Λέμε το υπέρτατο, το ηρωικό, το ακατανίκητο… ΠΑΡΩΝ.
Κάπως έτσι μάλλον σκέφτηκαν και τα επιτελεία της Χαριλάου Τρικούπη. Λαμπρά μυαλά μπορώ να υποθέσω. Μπροστά σε μια πρόταση Μητσοτάκη που παγώνει αιτήσεις ασύλου, κλείνει σύνορα, παίζει με τα ακροδεξιά ένστικτα και φλερτάρει με τον Όρμπαν — είπαν να μη δυσαρεστήσουν κανέναν. Ούτε την κυβέρνηση, ούτε την ευαισθησία τους, ούτε το προοδευτικό τους παρελθόν.
Ψήφισαν, λοιπόν, παρών. Έτσι, για να δηλώσουν ότι… είναι στο χώρο, αλλά δεν παίρνουν μέρος στο έργο.
Γιατί να δεσμευτείς, όταν μπορείς να κάνεις… πολιτικό παρκούρ;
Γιατί να έχεις γραμμή, όταν μπορείς να έχεις… ίχνος;
Γιατί να πεις «όχι» στην ακροδεξιά μεταναστευτική πολιτική, όταν μπορείς απλώς να δηλώσεις ότι είσαι εκεί;
Στο κάτω-κάτω, μπορεί να είναι και το νέο πολιτικό branding:
ΠΑΣΟΚ – Πάντα Ανάμεσα Στο Όχι και στο ΝΑΙ
Άσε που έτσι δεν τους παίρνουν με τις πέτρες. Μόνο με τα γέλια.
Ο Γιάννης Μαρινάτος είναι εκπαιδευτικός, Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνου
