Η Πένυ Παπαδάκη ύστερα από αρκετά χρόνια που ασχολείται με τη συγγραφή εξακολουθεί να πιστεύει πως η μεγαλύτερη δημιουργία της ζωής της είναι τα δύο παιδιά της, στα οποία σχεδόν πάντα αφιερώνει τα βιβλία της. Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του μυθιστορήματός της «Πολυξένη» απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Docville.
Πού γεννηθήκατε και πού μεγαλώσατε;
Γεννήθηκα στην όμορφη Θεσσαλονίκη αλλά μεγάλωσα στον Πειραιά που λόγω λιμανιού, μοιάζει αρκετά με την γενέτειρα μου.
Όταν ακούτε τη λέξη σπίτι τι σας έρχεται στο μυαλό;
Με τη λέξη «σπίτι», πολλές εικόνες έρχονται στο μυαλό μου. Η οικογένεια, τα γέλια, η φασαρία, το φαγητό, η θαλπωρή, τα παιδιά μου και πολλές όμορφες αλλά και δύσκολες στιγμές.
Μια ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια;
Τα Κυριακάτικα μεσημέρια που μαζευόταν όλη η οικογένεια γύρω από το τραπέζι με το ραδιόφωνο να παίζει ελληνικά τραγούδια. Κάπως έτσι αγάπησα το ραδιόφωνο που μέχρι και σήμερα μου κάνει καλή συντροφιά.
Πότε ήταν η πρώτη φορά που βυθιστήκατε σε ένα βιβλίο;
Πρέπει να ήμουν 9-10 χρονών όταν βυθίστηκα στο βιβλίο του Στρατή Μυριβήλη «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια». Βουτιά στα βαθιά, αλλά έτσι έμαθα να «κολυμπάω» στον μαγικό κόσμο του βιβλίου.
Ποιος ήταν ο άνθρωπος που σας μύησε στο διάβασμα;
Ο άνθρωπος που με μύησε στο διάβασμα ήταν ο αδερφός μου. Διάβαζε κι ο ίδιος πολύ και σε κάθε σημείο του σπιτιού, υπήρχε κι ένα βιβλίο. Δεν με πίεσε ποτέ, δεν χρειάστηκε εξ άλλου γιατί ο έρωτας με την λογοτεχνία ήταν κεραυνοβόλος.
Τι σας ώθησε στη συγγραφή;
Ήμουν και εξακολουθώ να είμαι εσωστρεφής χαρακτήρας και μέσω του γραπτού λόγου μπορούσα να εκφράσω αυτά που είχα στο μυαλό και τη ψυχή μου. Η ανάγκη να πω σε έναν πολύ δικό μου άνθρωπο τι σήμαινε για μένα, πως τον έβλεπαν τα δικά μου μάτια, πως είχε γράψει μέσα μου, ήταν η αφορμή να ξεκινήσω να γράφω.
Η συγγραφή είναι τρόπος ζωής;
Προσωπικά θεωρώ ότι η συγγραφή είναι τρόπος έκφρασης, σκέψης, λύτρωσης, φυγής από την καθημερινότητα, ένα μαγικό ταξίδι, αλλά όχι τρόπος ζωής.
Η ζωή του συγγραφέα είναι μοναχική;
Η ζωή του συγγραφέα στην δημιουργική περίοδο, είναι πολύ μοναχική. Είναι μία σχέση ανάμεσα σε εκείνον και τους ήρωες του και δεν χωράει κανένας άλλος. Όταν τελειώσει όμως αυτή η περίοδος, τότε που πρέπει να επικοινωνήσει το έργο του, να μιλήσει γι αυτό, τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για τη συγγραφή ενός βιβλίου;
Στην αρχή της συγγραφικής μου πορείας, οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές. Ήμουν εργαζόμενη, νοικοκυρά, σύζυγος, μητέρα και όλα αυτά παράλληλα με το γράψιμο. Μου αρκούσε να έχω σε μια γωνία τον υπολογιστή μου, για να καταγράφω τις νύχτες αυτά που σημείωνα στο σημειωματάριό μου μέσα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, για να μη χάνω τη στιγμή της έμπνευσης. Μετά την συνταξιοδότησή μου, αυτό άλλαξε. Εξακολουθώ να έχω τον υπολογιστή μου στην ίδια γωνιά, αλλά πλέον έχω την πολυτέλεια του χρόνου για να γράφω όποτε θέλω. Οι ιδανικές συνθήκες είναι παντού, αρκεί να κάνεις αυτό που θέλεις κι αγαπάς.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκεφτήκατε όταν ολοκληρώσατε το νέο βιβλίο σας;
«Αυτό ήταν! Να πας στο καλό και να έχεις καλή τύχη».
Νιώσατε ποτέ φόβο έκθεσης;
Πάντα νιώθω τον φόβο της έκθεσης. Όπως προείπα, είμαι εσωστρεφής χαρακτήρας και η έκθεση μου δημιουργεί ένα μικρό άγχος το οποίο διαχειρίζομαι με ψυχραιμία.
Συγγραφικό μπλοκάρισμα. Σας έχει τύχει;
Ναι, μου έχει τύχει να έχω συγγραφικό μπλοκάρισμα και για μεγάλο διάστημα, όμως ξαφνικά, κάτι θα ακούσω, κάτι θα δω που θα έρθει και θα κουμπώσει με την ιστορία μου και θα με ξεμπλοκάρει.
Ποιοι συγγραφείς έχουν «γράψει» μέσα σας;
Ντοστογιέφσκι, Καζαντζάκης, Διδώ Σωτηρίου και πολλοί άλλοι έγραψαν μέσα μου και τους ευγνωμονώ για την πνευματική κληρονομιά που μας άφησαν.
Το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;
Πάντα μισογεμάτο!
Αύριο είναι μια καλύτερη μέρα;
Αύριο είναι μία άλλη μέρα κι είναι στο χέρι μας να την κάνουμε καλύτερη.
Βασίζεστε στην καλοσύνη των ξένων;
Πιστεύω στην καλοσύνη των ξένων κι έχει τύχει να στηριχθώ πάνω της για να αντέξω. Κι είμαι αιώνια ευγνώμων!
Η κόλαση είναι οι άλλοι;
Όχι φυσικά. Κόλαση είμαστε και εμείς με τις λανθασμένες επιλογές μας που κάνανε τους αγαπημένους μας να πληγωθούν.
Ποιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης εκτιμάτε ιδιαιτέρως;
Εκτιμώ την ανιδιοτελή αγάπη και προσφορά.
Ποιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης σας απωθεί;
Η έπαρση.
Τι ρόλο παίζει η φιλία στη ζωή σας;
Η φιλία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην ζωή μου και δεν είναι τυχαίο που οι φιλίες μου μετρούν πολλές δεκαετίες.
Είναι σημαντικός για εσάς ο έρωτας;
Έρωτας! Φυσικά και είναι σημαντικός και είμαι τυχερή που τον έζησα και τον μοιράστηκα με έναν υπέροχο άνθρωπο.
Τι είναι ευτυχία;
Ευτυχία είναι οι ωραίες στιγμές που μοιράζομαι με τους αγαπημένους μου, το γέλιο και η αγκαλιά του εγγονού μου, και η διαπίστωση ότι το έργο μου άγγιξε την ψυχή των αναγνωστών.
Η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο;
Η πνευματική και ψυχική ομορφιά ίσως και να σώσει τον κόσμο γιατί η εξωτερική δεν κρατά για πάντα.
Πώς σκέφτεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια;
Δέκα χρόνια μετά ποιος ξέρει; Αυτό που ελπίζω είναι να είμαι υγιής σωματικά και πνευματικά σε ένα κόσμο ειρηνικό.
Είστε ικανοποιημένη με όσα έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα;
Είμαι ικανοποιημένη με όσα έχω καταφέρει μα πάντα θα παλεύω για το καλύτερο.
Info
Το μυθιστόρημα «Πολυξένη» της Πένυς Παπαδάκη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
