Aγνωστα παρασκήνια από τη θρυλική κωμωδία «Τέσσερις γάμοι και μια κηδεία» που έκανε πρεμιέρα πριν από 30 χρόνια.
Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται από τον Μάιο του 1994, όταν προβλήθηκε η ρομαντική κομεντί που θα έκανε αστέρα πρώτου μεγέθους τον Χιου Γκραντ και μόδα το αγουροξυπνημένο βρισίδι, το αγχώδες τραύλισμα και φυσικά το κούρεμα του πρωταγωνιστή.
Και όμως, η παραγωγή δεν ήταν σίγουρη ότι ήταν ο κατάλληλος για τον ρόλο γιατί τον έβρισκε υπερβολικά όμορφο για να είναι αστείος. Ούτε και ο ίδιος το πίστευε βέβαια, θεωρώντας μέχρι την προβολή της ταινίας ότι έπαιξε απαίσια τον ρόλο του Τσαρλς. Ο σκηνοθέτης Μάικ Νιούελ όμως τον επέβαλε έπειτα από οντισιόν εβδομήντα πολλά υποσχόμενων νεαρών ηθοποιών διότι, όπως είπε, «κανένας δεν μπορούσε να πει τη λέξη “fuck” όπως ο Χιου» με τη γνήσια κωμική φλέβα, ο οποίος δεν φοβόταν να δείχνει ταυτόχρονα ευάλωτος, αστείος και λυπημένος.
Σε πρόσφατο επετειακό αφιέρωμα της βρετανικής εφημερίδας «The Guardian» μίλησαν συντελεστές και ηθοποιοί της ταινίας, αποκαλύπτοντας πολλά που δεν ξέραμε ή δεν θυμόμασταν: ότι ο Χιου Γκραντ παραλίγο να τρακάρει με φορτηγό σε μια από τις πρώτες σκηνές καθώς οδηγούσε ένα κόκκινο Mini πηγαίνοντας καθυστερημένος στον πρώτο γάμο της ταινίας. Ότι το σενάριο του Ρίτσαρντ Κέρτις ανακαλύφθηκε κατά λάθος στο γραφείο ενός ατζέντη στο Λονδίνο και ότι το είχε εμπνευστεί ύστερα από τους 65 γάμους που είχε παρακολουθήσει επί μία δεκαετία. Ότι λόγω χαμηλού μπάτζετ η παραγωγή δεν είχε λεφτά για κοστούμια και επιστράτευσε πλούσιους φίλους με σμόκιν ως καλεσμένους στις τελετές, πληρώνοντας μόνο για τα λουλούδια. Ότι στην τελευταία σκηνή του Τσαρλς και της Κάρι (Αντι ΜακΝτάουελ) η βροχή ήταν υποτονική γιατί δεν υπήρχαν λεφτά για να δημιουργήσουν το ανάλογο εφέ. Και ότι η ξεκαρδιστική και βαθιά ανθρώπινη κομεντί, που γυρίστηκε στο Λονδίνο και στα περίχωρα μέσα σε 36 μέρες, κόστισε λιγότερο από 3 εκατ. λίρες και έφερε στα ταμεία πάνω από 245 εκατ. λίρες, θα περνούσε στην κινηματογραφική ιστορία ως παγκόσμιο φαινόμενο αλλάζοντας τον τρόπο που βλέπουμε τις κωμωδίες.
