Η ταινία «Springsteen: Deliver me from nowhere» εξιστορεί τη δημιουργία του πιο προσωπικού άλμπουμ του Αμερικανού ρόκερ.
«Αν μου έλεγαν να διαλέξω ποιος δίσκος θα με αντιπροσωπεύει έπειτα από μισό αιώνα, θα έλεγα το “Nebraska”» έχει εξομολογηθεί ο Μπρους Σπρίνγκστιν σε συνέντευξη στο αμερικανικό δίκτυο CBS. Στη γνωστή δημοσιογράφο Γκέιλ Κινγκ έχει δείξει την κρεβατοκάμαρα της αγροικίας του στο Νιου Τζέρσεϊ, εκεί όπου έγινε η ηχογράφηση του δίσκου το 1980 και στην οποία μένει μέχρι σήμερα – με την ίδια πορτοκαλί μοκέτα, το ίδιο γραφείο, ακόμη και το ίδιο μαγνητόφωνο στο οποίο έγινε η ηχογράφηση των τραγουδιών, στο ίδιο ράφι. Ο καλλιτέχνης, που το περιοδικό «Rolling Stone» έχει χαρακτηρίσει ως «ενσάρκωση του ροκ εντ ρολ», έχει πουλήσει πάνω από 140 εκατομμύρια δίσκους (71 εκατ. στις ΗΠΑ), έχει κερδίσει 20 βραβεία Grammy, ένα Όσκαρ (για το τραγούδι «Streets of Philadelphia» to 1994), δύο Χρυσές Σφαίρες, έχει μπει στο Rock and Roll Hall of Fame και στο Songwriters Hall of Fame, έχει τιμηθεί με το Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας το 2013 από τον Μπαράκ Ομπάμα (είναι η ανώτατη πολιτική διάκριση στις ΗΠΑ) και με το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών το 2023 από τον Τζο Μπάιντεν.
Το αληθινό πρόσωπο
Κι όμως, τίποτε από τα παραπάνω δεν αντιπροσωπεύει την αληθινή στόφα από την οποία είναι φτιαγμένος ο «Boss», όπως τον αποκαλούν από τότε που μάζευε τα χρήματα από τα εισιτήρια στις συναυλίες με την μπάντα του στα μπαράκια του Νιου Τζέρσεϊ. Ούτε καν η αρχή της ιλιγγιώδους διαδρομής του, όταν αναδύθηκε στην αμερικανική ροκ σκηνή με τον ποιητικό στίχο του που μιλούσε για την εργατική τάξη, τα χαμένα όνειρα και την απομάγευση του αμερικανικού ονείρου, με τις ιδιαίτερες φολκ και σόουλ αντηχήσεις στο κλασικό ροκ να φτάνουν μέχρι τα αυτιά των κριτικών και των φανατικών μέχρι σήμερα οπαδών του. Δεν ήταν ο αληθινός Μπρους ούτε όταν έγινε ταυτόχρονα εξώφυλλο στα περιοδικά «Time» και «Newsweek» ούτε καν όταν κυκλοφόρησαν ο δίσκος «The river» και το διαχρονικό «Hungry heart» το 1980.
Κάτι έλειπε. Κάτι που δεν ήξερε ούτε ο ίδιος, πέρα από την τρέλα και την αφοσίωσή του στη μουσική από τότε που είδε, παιδί ακόμη, τον Έλβις Πρίσλεϊ στην εκπομπή του Εντ Σάλιβαν στην τηλεόραση. «Χτύπησα έναν προσωπικό τοίχο που δεν ήξερα ότι ήταν εκεί, ήταν η πρώτη μεγάλη κατάθλιψη. Ξαφνικά ξυπνάς και λες πού είναι όλα; Δεν είχα τίποτα και ήθελα να ξαναθυμηθώ ποιος είμαι» έχει πει.
Η πιο σκοτεινή εποχή
Το πολυαναμενόμενο biobic «Springsteen: Deliver me from nowhere» του σκηνοθέτη Σκοτ Κούπερ, που θα βγει στους κινηματογράφους στις 23 Οκτωβρίου, πραγματεύεται το πιο σκοτεινό κεφάλαιο της διαδρομής του Σπρίνγκστιν, τότε που πάσχιζε να καταλάβει γιατί η επιτυχία τον αποξενώνει, γιατί τον κάνει δυστυχισμένο. Προσπαθώντας να έρθει αντιμέτωπος με αυτά που τον πληγώνουν από παιδί, σε μια απόπειρα να τα αντιμετωπίσει για να μην τον σκοτώσουν, κλείστηκε στο δωμάτιό του και ηχογράφησε. Εγραψε, άλλαξε, τόλμησε, κρατώντας παράλληλα σημειώσεις στα ίδια πορτοκαλί τετράδια που υπάρχουν ακόμη στα συρτάρια του γραφείου του, ολοκλήρωσε το «Νebraska», που θεωρεί τον πιο προσωπικό δίσκο του.
Δεν θέλησε ποτέ να τον ξαναγράψει σε στούντιο με full band, κάτι δεν του άρεσε, κάτι τον ενοχλούσε κι έτσι τον κυκλοφόρησε ως είχε το 1982. Με την αυθεντικότητα ενός εμπνευσμένου ερασιτεχνισμού και τη μυστηριώδη γοητεία του ακατέργαστου ήχου που έρχεται από κάπου βαθιά, παρέδωσε έναν δίσκο ποιητικό, εσωτερικό, αυθεντικό, σκοτεινό, στοχαστικό, που μοιάζει με διάλειμμα στην κορυφή ενός ψηλού βουνού. Με μια ανάσα αυτογνωσίας που ήρθε με μεγάλο προσωπικό κόστος για να συμφιλιώσει τον Σπρίνγκστιν με μια πολύ κακή παιδική ηλικία, με μια καθολική ανατροφή αποπνικτική μέσα σε μια φυλακή ανεπίδοτων αισθημάτων. Με έναν πατέρα αλκοολικό και ψυχικά ασθενή, συχνά άνεργο και ακόμη συχνότερα απορριπτικό, που δεν ήξερε ούτε πώς να αγαπήσει ούτε πώς να το δείξει.
Η ταινία για την οποία πήραμε μια γεύση με το πρώτο τρέιλερ που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο «Deliver me from nowhere» του Γούρεν Ζέινς (2023). Ο βραβευμένος Τζέρεμι Αλεν Γουάιτ («Τhe bear») ενσαρκώνει τον Αμερικανό θρύλο και έχει αποσπάσει πολύ καλές κριτικές από τον ίδιο τον Σπρίνγκστιν κατά τις επισκέψεις του στα γυρίσματα. «Ο Τζέρεμι είναι πολύ ανεκτικός με μένα. Του είπα, αν αισθάνεσαι άβολα, πες μου να φύγω» δήλωσε στα αμερικανικά ΜΜΕ προσθέτοντας ότι βρίσκει τον Γουάιτ «εξαιρετικό ηθοποιό» που «τραγουδάει πολύ καλά». Στην ταινία ο Τζέρεμι Στρονγκ («Succession») κρατάει τον ρόλο του έμπιστου μάνατζερ του Σπρίνγκστιν Τζον Λαντάου, ενώ τον πατέρα του τραγουδιστή ενσαρκώνει ο Στίβεν Γκράχαμ (πρωταγωνιστής της σειράς «Adolescence»).
Η δική του Αμερική
Έπειτα από την προσωπική αναμέτρηση στο «Nebraska» ο Μπρους Σπρίνγκστιν συνέχισε την προδιαγεγραμμένη του πορεία προς την κορυφή με πρώτο σταθμό το άλμπουμ «Born in the USA» (1984), ο οποίος είναι μέχρι σήμερα η δική του απάντηση στην αμετροεπή, κλειστοφοβική, δυστοπική, εχθρική, τραμπική Αμερική. «Είναι υπερεκτιμημένος» και «ενοχλητικός ηλίθιος» αποφάνθηκε ο πρόεδρος της Αμερικής για τον καλλιτέχνη με το ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας στις συναυλίες του ανά τον κόσμο, όταν ο Σπρίνγκστιν κατακεραύνωσε την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησής του πρόσφατα, στο άνοιγμα της καλοκαιρινής ευρωπαϊκής περιοδείας του στο Μάντσεστερ.